Filip Kazimierz Obuchowicz
Filip Kazimierz (Kazimierz Filip) Obuchowicz herbu własnego (zm. 6 września 1656 roku) – marszałek sejmu elekcyjnego w Warszawie w 1648 roku[1], pisarz Wielkiego Księstwa Litewskiego, wojewoda smoleński od 1653 roku, wojewoda witebski w 1653 roku[2], wojski mozyrski w 1625 roku[3], pamiętnikarz[4].
| Data urodzenia |
(nieznana) |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Marszałek Sejmu | |
| Okres |
od 6 października 1648 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Jego rodzina miała majętności w województwie nowogródzkim, a ojciec był sędzią ziemskim mozyrskim. Studiował w Akademii Zamojskiej, następnie służył jako rotmistrz. Poseł na sejm konwokacyjny 1632 roku z powiatu mozyrskiego[5]. W 1632 roku został na sejmiku mozyrskim wybrany deputatem Trybunału Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Poseł nowogródzki na sejm 1639, 1640, 1645, 1646 oraz na sejm konwokacyjny 1648 roku[6]. Poseł na sejm 1641 roku, sejm 1643 roku, sejm 1645 roku, sejm 1646 roku[7].
Jako poseł na sejm konwokacyjny 1648 roku z województwa nowogródzkiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 31 lipca 1648 roku[8]. W 1648 roku został wybrany przez szlachtę mozyrską na elektora na Sejm elekcyjny, na którym został marszałkiem, a następnie po głosowaniu ogłosił wybór na króla Jana Kazimierza Wazy[9]. Poseł na sejm koronacyjny 1649 roku z powiatu nowogródzkiego[10]. Na sejmie koronacyjnym 1649 roku wyznaczony z Koła Poselskiego komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[11]. Poseł na sejm 1649/1650 roku z sejmiku wileńskiego[12]. Poseł na sejm 1650 roku, sejm zwyczajny 1652 roku, sejm nadzwyczajny 1652 roku, poseł sejmiku mścisławskiego na sejm 1653 roku[13].
W 1653 został wysłany jako poseł do Moskwy w celu zawarcia sojuszu obronnego przeciwko Chanatowi Krymskiemu.
Na sejmie 1653 roku wyznaczony z Koła Poselskiego komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[14]. W 1653 roku został wojewodą smoleńskim, pomimo sprzeciwów hetmana Radziwiłła[15]. Wojna polsko-rosyjska 1654-1667 rozpoczęła się dla niego nieszczęśliwie - Rosjanie szybko podeszli pod Smoleńsk i zdobyli go po krótkim oblężeniu. Stało się to przyczyną kierowania w stronę wojewody oskarżeń o zdradę i w końcu - postawienia w stan oskarżenia przed sąd sejmowy[16]. Na skutek wstawiennictwa hetmana Pawła Jana Sapiehy i króla rozprawę jednak odłożono, a Obuchowiczowi dano szansę wykazania się w boju. Był uczestnikiem konfederacji tyszowieckiej w 1655 roku[17]. Brał udział w oblężeniu Warszawy. Na czele jednego z pułków dywizji sapieżyńskiej podszedł pod Brześć, ale rozchorował się i wkrótce zmarł. Został zrehabilitowany już w 1658 roku[18].
Pochowany został w kościele jezuitów w Nowogródku.
Przypisy
edytuj- ↑ Władysław Konopczyński, Chronologia sejmów polskich 1493–1793, Kraków 1948, s. 152.
- ↑ nie objął
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom IV: Ziemia smoleńska i województwo smoleńskie. XIV-XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2003, s. 381.
- ↑ Diariusz Kazimierza Filipa Obuchowicza, w: Pamiętniki historyczne do wyjaśnienia spraw publicznych w Polsce XVII wieku posługujące, w dziennikach domowych Obuchowiczów i Cedrowskiego pozostałe wydał z rękopismu, wstępem i przypisami objaśnił Michał Baliński Wilno 1859.
- ↑ Włodzimierz Kaczorowski, Sejmy konwokacyjny i elekcyjny w okresie bezkrólewia 1632 r., Opole 1986, s. 370.
- ↑ Henryk Wisner, Przedsejmowy sejmik nowogrodzki w latach 1607-1648, w: Przegląd Historyczny, Tom 69, Numer 4 (1978), s. 692-693.
- ↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 174.
- ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 86-87.
- ↑ Volumina Legum, t. 4, s. 116.
- ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Sejm koronacyjny Jana Kazimierza w 1649 r., Acta Universitatis Wratislaviensis. Historia 45, Wrocław 1985, s. 248.
- ↑ Volumina Legum, t. 4, Petersburg 1860, s. 146.
- ↑ Łucja Częścik, Sejm warszawski w 1649/50 roku, 1978, s. 149.
- ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 390.
- ↑ Volumina Legum, t. 4, Petersburg 1860, s. 185.
- ↑ Oburzony tą nominacją hetman nie tylko, źe sam nic dla obrony twierdzy (Smoleńska) nie robił, ale i wojewodzie nie pozwalał. Na rozkaz króla wysłał dwa regimenty niemieckie pod dowództwem Korfa, któremu z władzy hetmańskiej obronę twierdzy zlecił i wszystkich do obrony należących upominał, aby nikomu innemu tylko Korfowi byli posłuszni. Stronnicy hetmana bronili wojewodzie wjazdu. Podwojewodzi Korfowi klucze od bram i chorągwie zamkowe wręczył, a dworzanin skarbowy ani zamku ani cekhauzu Obuchowiczowi oddać nie chciał. Ludwik Kubala Szkice Historyczne. T. 3. Wojna moskiewska R. 1654-1655 s. 226n.
- ↑ Sprawa Smoleńska z 1655, Volumina Legum, t. 4, s. 221.
- ↑ Adam Kersten, Z badań nad konfederacją tyszowiecką, w: Rocznik Lubelski, t. I, 1958, s. 116.
- ↑ Deklaracja sprawy Smoleńskiej z 1658, Volumina Legum, t. 4, s. 242n.