Ewa Kunina

Ewa Kunina
Ewa Kuna z d. Krauze
	; Ewa Kunina w jednej ze scen filmu Wyrok życia (1933)
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1889 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	14 marca 1963 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	aktorka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ewa Kunina (Ewa Kuna) z domu Krauze (ur. 4 sierpnia 1889 w Warszawie, zm. 14 marca 1963 tamże) – polska aktorka, w latach 1950–1963 aktorka Teatru Narodowego w Warszawie.

Życiorys

Córka Władysława. Po ukończeniu pensji kształciła się na kursach handlowych, następnie kształciła się aktorsko pod kierunkiem Aleksandra Zelwerowicza i Wojciecha Brydzińskiego. Zadebiutowała w 1914 w Teatrze Polskim w Kijowie pod pseudonimem Ewa Korczak. W latach 1915–1916 występowała w Łodzi. W 1915 poślubiła Henryka Kunę, rzeźbiarza i malarza. Od 1916 występowała w teatrach warszawskich: w 1916 w Teatrze Orpheon, w sezonie 1917/18 i 1918/19 w Teatrze Polskim, 1919–1924 w Reducie, w sezonie 1924/25 i 1925/26 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego, w 1925 w Teatrze Szkarłatna Maska, w 1926–1931 w Teatrze Polskim i Małym, w sezonie 1929/30 w Teatrze Ateneum, w sezonie 1932/33 w Teatrze Kameralnym. W latach 1933–1939 pełniła funkcję kierownika administracyjnego szkolnego teatru przy Reducie, ponadto w latach 1931–1932 występowała w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.

W okresie II wojny światowej pracowała w Warszawie w kawiarni aktorskiej „Znachor”.

Po zakończeniu wojny była aktorką Starego Teatru w Krakowie (1945–1946), Teatru Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1950 do śmierci w Teatrze Narodowym w Warszawie.

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Powązkowskim (Aleja Zasłużonych-1-49)^[1].

Grób Henryka Kuny i Ewy Kuniny na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1959)^[2]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (15 lipca 1954)^[3]
Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1953)^[4]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[5]

Filmografia

1933: Dzieje grzechu
1933: Wyrok życia jako właścicielka mieszkania wynajmująca Jadzi pokój
1947: Ostatni etap jako więźniarka
1949: Matka
1949: Prawdziwe oblicze jako matka porucznika

Przypisy

↑ Cmentarz Stare Powązki: HENRYK KUNA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .
↑ Ewa Kunina (1889–1963) [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2020-01-02] .
↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1142 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, s. 1631.

Bibliografia

Ewa Kunina, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08] .
Biografia na filmweb

[1] Cmentarz Stare Powązki: HENRYK KUNA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .

[2] Ewa Kunina (1889–1963) [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2020-01-02] .

[3] M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

[4] M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1142 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

[5] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, s. 1631.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]