Eryk Pfann
Eryk Wilhelm August Alfred Pfann (ur. 15 listopada 1889 w Wiedniu, zm. 13–14 kwietnia 1940 w Katyniu) – major kawalerii Wojska Polskiego.
| |
 major kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13–14 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca szwadronu zapasowego |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się 15 listopada 1889 w Wiedniu, w rodzinie Maksymiliana i Rozalii[1].
Po odbyciu jednorocznej ochotniczej służby wojskowej w cesarskiej i królewskiej Armii został mianowany chorążym rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1912 i wcielony do 16 Pułku Huzarów w Mariborze[2]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1913 został powołany do służby zawodowej, mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 1 listopada 1913 w korpusie oficerów kawalerii i wcielony do 3 Pułku Ułanów w Krakowie[3]. W szeregach tego oddziału wziął udział w I wojnie światowej. Awansował na nadporucznika ze starszeństwem z 1 lipca 1915[4][5][6].
W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 6 Pułku Ułanów Kaniowskich jako dowódca 4 szwadronu[7]. Wyróżnił się 26 kwietnia 1920 w walce o wieś Kijanówka w Ukrainie i został przedstawiony przez rotmistrza Stanisława Pomiankowskiego do odznaczenia Orderem Virtuti Militari[8]. Po raz drugi do odznaczenia tym orderem został przedstawiony przez pułkownika Stefana Cieńskiego za walkę stoczoną 2 lipca 1920 pod wsią Butowce[9]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[10].
W 1922 został przeniesiony do 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich w Bielsku (od czerwca 1926 w Starogardzie). 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 43. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[11]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy I dywizjonu[12], a w 1924 pełni obowiązki kwatermistrza[13]. Szkolił się w Centralnej Szkole Kawalerii i w Centrum Wyszkolenia w Rembertowie[1]. 3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[14]. W kwietniu 1928 został przesunięty ze stanowiska kwatermistrza na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego 2 pszwol. w Toruniu[15][16]. W lipcu 1929 został zwolniony ze stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[17], a z dniem 30 listopada tego roku przeniesiony w stan spoczynku[18].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. 11 lub 12 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[19]. 13 lub 14 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[19]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Major Pfann był żonaty z Heleną Iżykowską[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[21].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych dwukrotnie[22][23][24]
- W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej dwukrotnie,
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
- Krzyż Wojskowy Karola,
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[25].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 474.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 794, 859.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 649, 730.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 550, 620.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 724, 804.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 917, 1009.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 249.
- ↑ Pfann (Pfan) Erik (Eryk). [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.86-8183 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-27].
- ↑ Pfann (Pfan) Erik (Eryk). [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.93-9017 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-27].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 792.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 159.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 597, 678.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 539, 601.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 174.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 288, 341.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 187.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 331.
- ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 615.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-27].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 597.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 288.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1009.
Bibliografia
edytuj- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.