Enrico Gasparri

duchowny katolicki, kardynał

Enrico Gasparri (ur. 25 lipca 1871 w Ussicie, zm. 20 maja 1946 w Rzymie) – włoski kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.

Enrico Gasparri
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1871
Ussita

Data i miejsce śmierci

20 maja 1946
Rzym

Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania

1933–1946

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

10 sierpnia 1894

Nominacja biskupia

9 grudnia 1915

Sakra biskupia

12 grudnia 1915

Kreacja kardynalska

14 grudnia 1925
Pius XI

Kościół tytularny

biskup Velletri

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 grudnia 1915

Konsekrator

Vittorio Amedeo Ranuzzi de’ Bianchi

Współkonsekratorzy

Donato Raffaele Sbarretti
Luigi Ermini

Kształcił się w Nepi i Rzymie, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i utroque iure. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 sierpnia 1894. Pracował duszpastersko w Wiecznym Mieście, a następnie służył od roku 1898 jako sekretarz swego stryja, przyszłego kardynała Pietro Gasparriego, który ówcześnie piastował funkcję delegata apostolskiego do Peru, Ekwadoru i Boliwii. W latach 19061915 pracował jako sekretarz w nuncjaturach w Portugalii, a następnie w Belgii i Brazylii. Od 1913 prywatny szambelan Jego Świątobliwości.

9 grudnia 1915 mianowany tytularnym arcybiskupem Sebaste i delegatem apostolskim do Kolumbii. Sakry udzielił mu przyszły kardynał Vittorio Amedeo Ranuzzi de’ Bianchi. Od roku 1917, po podniesieniu delegatury do rangi nuncjatury, został nuncjuszem w Kolumbii. W latach 1920–1933 nuncjusz w Brazylii. Na konsystorzu z grudnia 1925 ogłoszony kardynałem prezbiterem San Bartolomeo all'Isola. Poczyniono tu wyjątek, gdyż wedle Kodeksu Prawa Kanonicznego nie mógł zostać kardynałem duchowny, który posiadał wuja w kolegium (Pietro Gasparri został kardynałem w roku 1907). W roku 1933 powrócił do Rzymu i został prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. W tym samym roku włączony został do grona kardynałów biskupów. Brał udział w konklawe 1939. Od 1942 wicedziekan Kolegium Kardynałów. Zmarł w swej rezydencji w Rzymie z powodu dolegliwości sercowych. Pochowany w Sacrofano.

Bibliografia

edytuj