Emilian (Piperković)
Emilian, imię świeckie Nedeljko Piperković (ur. 23 sierpnia 1886 w Lipljanie, zm. 10 września 1970 w Zaječarze) – serbski biskup prawosławny.
| Nedeljko Piperković | |
| Biskup timocki | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 sierpnia 1886 |
| Data i miejsce śmierci |
10 września 1970 |
| Biskup timocki | |
| Okres sprawowania |
1922–1970 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1911 |
| Diakonat |
1911 |
| Prezbiterat |
29 czerwca 1920 |
| Nominacja biskupia |
1920 |
| Chirotonia biskupia |
23 stycznia 1922 |
| Data konsekracji |
23 stycznia 1922 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
Życiorys
edytujUkończył gimnazjum w Salonikach, a następnie podjął studia teologiczne w szkole Patriarchatu Konstantynopolitańskiego na wyspie Chalki. Po jej ukończeniu podjął pracę katechety w gimnazjum i serbskiej szkole nauczycielskiej w Skopje. W 1911 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze św. Michała Archanioła w Kuczewiszte, w tym też roku metropolita skopski Wincenty. W 1913 uzyskał stypendium Synodu Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego na studia teologiczne na Uniwersytecie Ateńskim, które ukończył w 1918. Rok później obronił w Atenach doktorat w dziedzinie teologii[1].
Po obronie dysertacji doktorskiej udał się na wyspę Korfu, gdzie na emigracji przebywał metropolita belgradzki Dymitr. Hierarcha mianował go swoim sekretarzem. Po zakończeniu I wojny światowej był jednym z członków delegacji serbskiej do patriarchy konstantynopolitańskiego, której celem było uzgodnienie warunków restytucji Patriarchatu Serbskiego i rozszerzenia jego granic na całe Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Po powrocie do Belgradu został katechetą w szkole realnej, następnie uzyskał stanowisko profesora w seminarium duchownym w Sremskich Karlovcach[1].
W 1920 otrzymał nominację na biskupa timockiego. W związku z tym 29 czerwca 1920 przyjął święcenia kapłańskie. Jego chirotonia biskupia odbyła się 23 stycznia 1922[1]. Na katedrze pozostawał do śmierci. Został pochowany w soborze katedralnym w Zaječarze[1]. W 1964 był jednym z dwóch biskupów (obok biskupa raszko-prizreńskiego Pawła), którzy wbrew naciskom władz Jugosławii głosowali przeciwko pozbawieniu urzędu biskupa amerykańskiego Dionizego, zdecydowanego antykomunisty[2].
Autor publikacji teologicznych w językach serbskim i greckim[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvatesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, s.185.
- ↑ M. Beljaković, Raskol. Ovako je počeo [online] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-16].