Sawa (Trlajić)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	30 września 1934
Miejscowość	Belgrad
Konsekrator	Barnaba
Współkonsekratorzy	Emilian (Piperković), Jan (Ilić), Tichon (Radovanović), Symeon (Popović)
Współkonsekrowani biskupi
Tichon (Radovanović)	21 listopada 1932
Platon (Jovanović)	4 września 1936

Sawa
	Svetozar Trlajić
	Biskup górnokarlovacki
Kraj działania	Jugosławia
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1884 ; Mol
Data i miejsce śmierci	1941 ; Welebit
	Biskup górnokarlovacki
Okres sprawowania	1938–1941
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia górnokarlovacka
Śluby zakonne	1929
Diakonat	1909
Prezbiterat	1909
Chirotonia biskupia	30 września 1934
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sawa, imię świeckie Svetozar Trlajić (ur. 6 lipca 1884 w Molu, zm. w sierpniu 1941) – serbski biskup prawosławny, święty prawosławny.

Życiorys

Ukończył gimnazjum klasyczne, a następnie seminarium duchowne w Sremski Karlovci. Następnie podjął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Belgradzkiego. W 1909, jako mężczyzna żonaty, przyjął święcenia diakońskie, a następnie kapłańskie. Przez kolejne osiemnaście lat był proboszczem parafii w Bašaidzie. Od 1927 był sekretarzem Świętego Synodu Serbskiego Kościoła Prawosławnego.

W 1929, po śmierci żony, złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Krušedol. Otrzymał następnie godność archimandryty i do 1934 był przełożonym wspólnoty. 30 września 1934 przyjął chirotonię biskupią i tytuł biskupa sremskiego, wikariusza eparchii belgradzko-karłowickiej. Przez dwa lata kierował radą eparchialną, następnie przez rok był przewodniczącym sądu cerkiewnego przy eparchii. W 1938 mianowany ordynariuszem eparchii górnokarlovackiej.

Po powstaniu Niepodległego Państwa Chorwackiego, w maju 1941, ustasze zmusili biskupa do opuszczenia swojej rezydencji. Następnie żądali od niego wyjazdu do Serbii, jednak hierarcha odmówił, wskazując, że jest legalnie działającym biskupem i nie może opuścić swojej eparchii. 17 czerwca 1941 razem z grupą trzynastu Serbów został uwięziony w Plaškach i poddany torturom. Po miesiącu został przewieziony do Gospicia, gdzie ponownie ustasze wtrącili go do więzienia. Nie został zwolniony mimo interwencji Synodu Serbskiego Kościoła Prawosławnego u władz Niepodległego Państwa Chorwackiego.

W połowie sierpnia 1941 w grupie ok. dwóch tysięcy Serbów został wywieziony z obozu w Gospiciu w góry Welebit, gdzie najprawdopodobniej wszyscy zostali jeszcze w tym samym roku zamordowani. M. Tanner podaje, że biskup Sawa zginął strącony ze skały^[1]. Z kolei zdaniem J. Tomasevicha duchowny zmarł jeszcze w obozie Jadovno k. Gospicia^[2].

Przypisy

↑ M. Tanner, Croatia. A Nation Forged in War, 978-0-300-16394-0, Yale University Press, New Haven and London 2010, s. 151.
↑ JozoJ. Tomasevich JozoJ., War and revolution in Yugoslavia, 1941–1945: occupation and collaboration, Stanford, Calif.: Stanford University Press, 2001, s. 398, ISBN 978-0-8047-3615-2, OCLC 45820953 .

Bibliografia

V. Džomić, Страдање србских православних епископа у Независној држави Хрватској

[1] M. Tanner, Croatia. A Nation Forged in War, 978-0-300-16394-0, Yale University Press, New Haven and London 2010, s. 151.

[2] JozoJ. Tomasevich JozoJ., War and revolution in Yugoslavia, 1941–1945: occupation and collaboration, Stanford, Calif.: Stanford University Press, 2001, s. 398, ISBN 978-0-8047-3615-2, OCLC 45820953 .

[1]

[2]