Embolizm
Embolizm (gr. ἐμβολισμός, „wstawka”, „dodatek”) – część modlitwy liturgicznej, wypowiadana (lub śpiewana) przez celebransa po „Ojcze nasz” w czasie mszy świętej.
Jest rozwinięciem prośby modlitwy Pańskiej, w której kapłan prosi o wybawienie od zła i zachowanie Kościoła w pokoju. Wyraża oczekiwanie na przyjście Pana.
W zwyczajnej formie obrządku rzymskiego embolizm jest postrzegany jako kontynuacja Modlitwy Pańskiej, w związku z czym w czasie mszy po modlitwie tej nie mówi się „Amen”. Natomiast w formie nadzwyczajnej i w obrządku lyońskim po głośnej odpowiedzi zgromadzenia „Ale nas zbaw ode złego” celebrans cicho mówi „Amen”.
Tekst embolizmu
edytuj| Tekst łaciński[1] | Tekst polski[2] |
|---|---|
| Kapłan: | |
| Líbera nos, quǽsumus, Dómine, ab ómnibus malis, da propítius pacem in diébus nostris, ut, ope misericórdiæ tuæ adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri: exspectántes beátam spem et advéntum Salvatóris nostri Iesu Christi. | Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem. Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. |
| Wierni kończą modlitwę odpowiadając: | |
| Quia tuum est regnum, et potéstas, et glória in sǽcula. | Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki. |
| Tekst łaciński[3] | Tłumaczenie polskie[4] |
|---|---|
| Kapłan mówi cicho: | |
| Líbera nos, quǽsumus, Dómine, ab ómnibus malis, prætéritis, præséntibus et futúris: et intercedénte beáta et gloriósa semper Vírgine Dei Genetríce María, cum beátis Apóstolis tuis Petro et Paulo, atque Andréa, et ómnibus Sanctis, da propítius pacem in diébus nostris: ut, ope misericórdiæ tuæ adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri.
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti Deus. |
Wybaw nas, prosimy Cię, Panie, od wszelkiego zła przeszłego, teraźniejszego i przyszłego, a za przyczyną Najświętszej i chwalebnej zawsze Dziewicy Bogarodzicy Maryi, świętych Apostołów Twoich Piotra i Pawła oraz Andrzeja i wszystkich świętych, użycz nam miłościwie pokoju za dni naszych, miłosierdzie zaś Twoje niechaj nas wspomoże, abyśmy zawsze byli wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu.
Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg. |
| Kapłan głośno dodaje: | |
| Per omnia sǽcula sæculórum. | Przez wszystkie wieki wieków. |
| Ministrant i wierni odpowiadają: | |
| Amen. | Amen. |
W tym obrządku w trakcie odmawiania embolizmu mają miejsce dodatkowe ceremonie: celebrans czyni znak krzyża pateną, całuje ją, a następnie podsuwa pod hostię, leżącą dotąd bezpośrednio na korporale.[3]
Tekst i ceremonie jak w formie nadzwyczajnej obrządku rzymskiego, z następującymi różnicami:
- w konkluzji modlitwy słowa mają inną kolejność: Qui tecum vivit et regnat Deus, in unitáte Spíritus Sancti (który z Tobą żyje i króluje Bóg, w jedności Ducha Świętego);
- cała modlitwa jest śpiewana (odmawiana głośno w mszy czytanej)[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Mszał rzymski dla diecezji polskich., Poznań: Pallotinum, 2010, s. 18**, ISBN 978-83-7014-627-6, OCLC 711844770.
- ↑ Mszał rzymski dla diecezji polskich., Poznań: Pallotinum, 2010, s. 370*, ISBN 978-83-7014-627-6, OCLC 711844770.
- ↑ a b Missale Romanum ex decreto Ss. Concilii Tridentini restitutum summorum pontificum cura recognitum; editio typica, 1962, s. 316.
- ↑ Mszał Rzymski, Poznań: Pallottinum, 1963, s. 621.
- ↑ Missale Romanum, in quo antiqui ritus Lugdunenses servantur, Lugduni: Vitte, 1934.
Bibliografia
edytuj- Rupert Berger, Mały słownik liturgiczny, W Drodze, 1990, ISBN 83-7033-080-0, OCLC 830055251 [dostęp 2020-08-23].
- Kacper Majka, „Ojcze Nasz” w trakcie Mszy-dlaczego nie ma „Amen”? [online], Kiedy klękać w kościele, 3 listopada 2019 [dostęp 2020-08-23].