Eliszama
Eliszama, syn Ammihuda (hebr. Eliszama, אלישמע) – postać starotestamentowa, za czasów Mojżesza naczelnik (książę) pokolenia Efraima[1]. Był dziadkiem Jozuego, syna Nuna[2]. Moszaw Eliszama w Izraelu został tak nazwany prawdopodobnie na jego pamiątkę.
| Występowanie | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Ojciec |
Ammihud |
| Dzieci |
Nun |
Jako książę
edytujPodobnie jak inni wodzowie dwunastu pokoleń izraelskich pomógł Mojżeszowi i Aaronowi w dokonaniu pierwszego spisu ludności zdolnej do walki[3].
Po ukończeniu budowy Przybytku naczelnicy rodów podarowali na służbę w nim 6 wozów i 12 wołów, które Mojżesz rozdzielił między szczepy lewickie[4]. Potem na rozkaz Pana każdego dnia jeden z nich przynosił do Namiotu dary ofiarne na poświęcenie ołtarza. Eliszama przyszedł jako siódmy. Złożył on takie same dary, jak wszyscy inni, czyli: srebrna misa ważąca 130 syklów i 70-syklowa, srebrna czara, obie napełnione mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową, 10-syklowa, złota czasza z kadzidłem, cielę, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną, kozioł na ofiarę przebłagalną oraz dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów i pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną[5].
W tym czasie musiał być już stary, gdyż Biblia Jozuego z tamtych lat nazywa młodzieńcem[6], czyli mógł mieć około 25 lat[7], a był on wnukiem Eliszamy[2].
Genealogia
edytujOd Jakuba do Jozuego: Jakub – Józef – Efraim – Beria – Reszef – Telach – Tachan – Ladan – Ammihud – Eliszama – Nun – Jozue[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Księga Liczb 1,4-10.
- ↑ a b 1 Księga Kronik 7,26-27.
- ↑ Księga Liczb 1,3-10.
- ↑ Księga Liczb 7,1-9.
- ↑ Księga Liczb 7,11-17.
- ↑ Księga Wyjścia 33,11.
- ↑ Tym bardziej że dowodził w bitwie z Amalekitami (zob. Wj 17,8-13), a żołnierzem zostawało się w wieku 20 lat (zob. Lb 1,3).
- ↑ 1 Księga Kronik 7,20-27.