Elipsoida ziemska
Elipsoida ziemska – spłaszczona elipsoida obrotowa, której powierzchnia jest najbardziej zbliżona do hydrostatycznej powierzchni Ziemi. Elipsoida obrotowa jest określona przez dwa stałe parametry, w tym jeden przynajmniej długościowy, np. przez dwie półosie a i b lub przez półoś a i spłaszczenie f. Na powierzchnię odniesienia redukuje się te obserwacje, które są potrzebne. Dawniej na elipsoidę redukowało się azymut α, szerokość geograficzną φ i długość geograficzną λ (żeby otrzymać B i L) oraz odległość między punktami. Obecnie redukuje się jedynie odległość między punktami, ponieważ dostępne są pomiary GPS i od razu uzyskujemy współrzędne elipsoidalne (B, L).
Elipsoida globalna (ziemska) to elipsoida, która dotyczy całego globu ziemskiego, czyli została tak ułożona i dopasowana względem Ziemi, aby możliwie jak najdokładniej opisywała jej całą powierzchnię. Z geometryczno-dynamicznego punktu widzenia „elipsoidą ziemską” nazywa się taką elipsoidę obrotową, dla której suma kwadratów odstępów geoidy od elipsoidy byłaby minimalna, suma zaś tych odstępów byłaby równa zeru.
O elipsoidzie lokalnej (elipsoidzie odniesienia) mówimy wtedy, gdy dotyczy ograniczonego obszaru Ziemi. Elipsoida lokalna odpowiada najlepiej tym obszarom, na których zostały wykonane pomiary w celu jej wyznaczenia. Dla innych obszarów może już nie być elipsoidą najlepiej dopasowaną.
O wyborze elipsoidy zwykle decydują względy praktyczne, na przykład przyjęcie elipsoidy w krajach sąsiednich, posiadanie odpowiednich tablic. Należy pamiętać, że nawet przyjęcie takich samych parametrów w krajach sąsiednich nie musi prowadzić do jednolitych systemów współrzędnych, gdyż są one związane jeszcze z punktem przyłożenia elipsoidy i z jej orientacją.
Historyczne elipsoidy ziemskie (systemy odniesienia)
edytujNazwa | Duża półoś [m] | Mała półoś [m] | Odwrotność spłaszczenia |
---|---|---|---|
Modified Everest (Malaya) Revised Kertau | 6 377 304,063 | 6 356 103,038993 | 300,801699969 |
Timbalai | 6 377 298,56 | 6 356 097,55 | 300,801639166 |
Sferoida Everesta | 6 377 301,243 | 6 356 100,228 | 300,801694993 |
Maupertuis (1738) | 6 397 300 | 6 363 806,283 | 191 |
Delambre (1810) | 6 376 985,0 | 308 6465 | |
Everest (1830) | 6 377 276,345 | 6 356 075,413 | 300,801697979 |
Airy (1830) | 6 377 563,396 | 6 356 256,909 | 299,3249646 |
Bessel (1841) | 6 377 397,155 | 6 356 078,963 | 299,1528128 |
Clarke (1866) | 6 378 206,4 | 6 356 583,8 | 294,9786982 |
Clarke (1880) | 6 378 249,145 | 6 356 514,870 | 293,465 |
Helmert (1906) | 6 378 200 | 6 356 818,17 | 298,3 |
Hayford (1909) | 6 378 388 | 6 356 911,946 | 297 |
Międzynarodowa (Hayford 1924) | 6 378 388 | 6 356 911,946 | 297 |
NAD 27 | 6 378 206,4 | 6 356 583,800 | 294,978698208 |
Krassowski (1940) | 6 378 245 | 6 356 863,019 | 298,3 |
WGS-66 (1966) | 6 378 145 | 6 356 759,769 | 298,25 |
Australian National (1966) | 6 378 160 | 6 356 774,719 | 298,25 |
Nowa Międzynarodowa (1967) | 6 378 157,5 | 6 356 772,2 | 298,24961539 |
GRS-67 (1967) | 6 378 160 | 6 356 774,516 | 298,247167427 |
Południowo-Amerykańska (1969) | 6 378 160 | 6 356 774,719 | 298,25 |
WGS-72 (1972) | 6 378 135 | 6 356 750,52 | 298,26 |
GRS 80 (1979) | 6 378 137 | 6 356 752,3141 | 298,257222101 |
NAD 83 | 6 378 137 | 6 356 752,3 | 298,257024899 |
WGS-84 (1984) | 6 378 137 | 6 356 752,3142 | 298,257223563 |
IERS (1989) | 6 378 136 | 6 356 751,302 | 298,257 |
Sfera (6371 km) | 6 371 000 | 6 371 000 |
Główne promienie krzywizny
edytujW wyniku przekroju elipsoidy dwoma przekrojami głównymi otrzymujemy na jej powierzchni dwie krzywe, z których jedna ma w danym punkcie krzywiznę największą, a druga najmniejszą. Promienie krzywizn tych krzywych w tym punkcie nazywamy głównymi promieniami krzywizny. Wyróżniamy dwa główne promienie krzywizny:
- Promień przekroju południkowego (podłużnego)
- Promień przekroju pierwszego wertykału (poprzecznego)
Długość promienia jest liczona od punktu, w którym normalna do elipsoidy przebija jej powierzchnię do punktu, w którym normalna do elipsoidy przecina oś obrotu Ziemi.
Zobacz też
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Grzegorz Łukaszewicz , W poszukiwaniu prawdziwego kształtu Ziemi – Maupertuis w Laponii, „Delta”, czerwiec 2024, ISSN 0137-3005 [dostęp 2024-06-04] .