Edwin Klebs

Edwin Klebs (ur. 6 lutego 1834 w Królewcu, zm. 23 października 1913 w Bernie) – niemiecki patolog. Znany jest głównie za swoje prace nad chorobami zakaźnymi.

Edwin Klebs

Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1834 Królewiec
Data i miejsce śmierci	23 października 1913 Berno
profesor nauk medycznych
Specjalność: patomorfologia
Alma Mater	Uniwersytet Albrechta w Królewcu Uniwersytet w Würzburgu Uniwersytet w Berlinie
Doktorat	1856
Profesura	1867
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Albrechta w Królewcu Uniwersytet w Berlinie Uniwersytet w Bernie Uniwersytet w Würzburgu Uniwersytet Karola Uniwersytet Zuryski

Od 1852 student medycyny w Królewcu, Würzburgu, Jenie i Berlinie. W 1856 został doktorem medycyny w Berlinie. Od 1859 był asystentem w Królewcu, następnie w latach 1861–1866 w Berlinie u Rudolfa Virchowa w jego Instytucie Patologicznym w Berlinie. W 1867 profesor patologii na Uniwersytecie w Bernie, od 1872 profesor zwyczajny w Würzburgu, od 1873 w Pradze, w latach 1882-1893 wykładał w Zurychu. W 1883 wykazał, że czynnikiem etiologicznym błonicy jest Corynebacterium diphtheriae. Bakteria ta znana była kiedyś jako bakteria Klebsa-Löfflera.

Rodzaj Klebsiella nazwany jest na jego cześć.

Prace

• Handbuch der pathologischen Anatomie, 2 tomy, Berlin 1868-1876

Bibliografia

• [https://hls-dhs-dss.ch/de/articles/014432/2008-10-16/ Edwin Klebs
• Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, s. 1088. ISBN 3-540-40690-5.