Dzmitryj Wajciuszkiewicz

Dzmitryj Wajciuszkiewicz ps. „Todar” (biał. Дзмітрый Вайцюшкевіч[a]; 20 lipca 1971) – białoruski muzyk, multiinstrumentalista, członek zespołów Krywi i Pałac, kompozytor muzyki filmowej, pieśniarz[1][2][3].

Dzmitryj Wajciuszkiewicz

Współtwórca projektów Narodny Albom i Ja naradziŭsia tut, jeden z założycieli projektu WZ Orkiestra, reprezentant niezależnej sztuki Białorusi. Trudno sklasyfikować jego muzykę, bo wymyka się ze wszystkich szablonów. Od poezji śpiewanej, przez alternatywny rock, po tango i klasyczne nuty. Ma swoich wiernych słuchaczy m.in. w Szwecji, Francji, Japonii. Ostatnimi laty jego koncerty są notorycznie odwoływane w Białorusi i choć przez lata był pupilem publiczności, dziś, skazany na artystyczną banicję, gra dla przyjemności słuchaczy za granicami ojczyzny. Nie ma publiczności, która nie ulegnie jego urokowi i błyskotliwym anegdotom. „Jestem zakazany, nie można organizować moich koncertów. Kiedy już próbujemy, elektryk albo inspekcja niespodziewanie zabrania koncertu. Przyzwyczaiłem się. To przykro, że w swoim kraju nie ma możliwości śpiewania w swoim ojczystym języku. To tak, jakby w Polsce Kazik nie mógł występować, dlatego że jego piosenki mają ostre teksty”.

Wajciuszkiewicz wydał 15 solowych albumów, występował z zespołami Pałac, Krivi, a obecnie z WZ-Orkiestrą. Współtworzył „Narodny album”, artystyczny projekt, który opowiada historię Białorusi w piosenkach.

  1. Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywne formy zapisu:
    • według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Зьміцер Вайцюшкевіч (czyt. Źmicier Wajciuszkiewicz);
    • przy użyciu białoruskiej łacinki: Dzmitryj Vajciuškievič lub Źmicier Vajciuškievič.

Przypisy

edytuj
  1. Татьяна Замировская: Понимать искусство – это тяжелый труд. Belarus Today. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-05)]. (ros.).
  2. Сяргей Будкін: Зьміцер Вайцюшкевіч: «Мяне дзівіць маўчаньне міністра культуры». Radio Wolna Europa, 2011-04-18. [dostęp 2020-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-06})]. (biał.).
  3. Д.П. 2008 ↓, s. 51–52.

Bibliografia

edytuj