Dwór w Nawojowie Łużyckim

Dwór w Nawojowie Łużyckim – zabytkowy dwór wybudowany w 1571 r. w Nawojowie Łużyckim[1]wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Lubań; przy drodze wojewódzkiej DW357 relacji OsiecznicaLubań.

Dwór w Nawojowie Łużyckim
Zabytek: nr rej. 561/266 z 27.04.1951
Ilustracja
Renesansowy dwór z krużgankami
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Nawojów Łużycki

Typ budynku

dwór

Styl architektoniczny

Renesans

Architekt

Christoph von Tschirnhaus

Inwestor

Christoph von Tschirnhaus

Rozpoczęcie budowy

1570

Ukończenie budowy

1571

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Nawojowie Łużyckim”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dwór w Nawojowie Łużyckim”
Położenie na mapie powiatu lubańskiego
Mapa konturowa powiatu lubańskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dwór w Nawojowie Łużyckim”
Położenie na mapie gminy wiejskiej Lubań
Mapa konturowa gminy wiejskiej Lubań, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dwór w Nawojowie Łużyckim”
Ziemia51°10′36″N 15°20′27″E/51,176667 15,340833

Historia

edytuj
 
Dwór

Dwór, obecnie kościół filialny pw. MB Szkaplerznej, wzniesiony przez Christopha von Tschirnhausa według jego projektu jest perłą renesansowej architektury XVI wieku, sprowadzonej prosto z Włoch, gdzie studiował[2]. W 1626 r. obiekt częściowo spłonął. W XVIII w. został powiększony o drugie skrzydło, a w 1945 r. uszkodzony[2]. Dawną kaplicę dworską z częścią skrzydła po wojnie, w latach 1966-68, przebudowano na kościół, likwidując w tej części podział wewnętrzny pomieszczeń. Skrzydło z kościołem nakrywa dach czterospadowy[2]. Na zapleczu, niewidocznym od strony drogi, znajduje się dziedziniec z dwoma ocalałymi skrzydłami dworu. Najcenniejszy fragment stanowi krużganek wsparty na kamiennych kolumnach sięgający drugiej kondygnacji z loggią wspartą na kolumnach toskańskich i jońskich. Parapet zdobią kartusze zawierające herby szklacheckie (od lewej): 1. Hochberg 2. Tschirnhaus 3. Kottwitz 4. Stange zu Kunitz, 5. Seidlitz 6. Schindel und Konav 7. Bock 8. Reichenbach 9. Seherr 10. Liedlau 11. Tschammer 12. Nostitz[3], rozdzielone kariatydami na kroksztynach ozdobionych maszkaronami[2]. Misterne piaskowcowe płaskorzeźby zdobią arkady i pachwiny łuków. Obiekt od 1945 roku niszczał i popadał w ruinę. W roku 2020 rozpoczęto jego renowację, zaczynając od krużganków[4].

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 102. [dostęp 2015-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
  2. a b c d Marek Staffa: Pogórze Izerskie. Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 2 (M-Ż). Wrocław: wyd. I-Bis, 2003, s. 82-86. ISBN 83-85773-61-4.
  3. Bogdan Adler: Nawojów Łużycki. Sächsisch Haugsdorf. polskiezabytki.pl. [dostęp 2023-05-24]. (pol.).
  4. Nawojów Łużycki. Perła renesansu odzyskuje blask [online], eLuban.pl, 6 maja 2020 [dostęp 2023-05-24] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj