Wikipedia

Duńskie Siły Zbrojne

wojsko Królestwa Danii

Siły Zbrojne Królestwa Danii (duń. Forsvaret) – wojsko Królestwa Danii. Ich podstawowym zadaniem jest obrona Danii, Wysp Owczych i Grenlandii przed zewnętrzną agresją. Wojsko podlega Ministerstwu Obrony, a jej najwyższym dowódcą jest król Fryderyk X. Dania od 1949 r. jest członkiem NATO.

Siły Zbrojne Królestwa Danii
Państwo

 Dania

Dane podstawowe
Obecny dowódca

głównodowodzący
król Fryderyk X
Szef Obrony
gen. Knud Bartels

Podporządkowanie

Ministerstwo Obrony

Liczebność

25 000

Budżet wojskowy
Kwota

4,4 mld USD (2014)[1]

Multimedia w Wikimedia Commons

Wojska Danii w 2014 roku liczyły 25 tys. żołnierzy zawodowych oraz 63 tys. rezerwistów[1]. W Danii służba wojskowa jest obowiązkowa dla mężczyzn i wynosi w zależności od specjalizacji od 4 do 12 miesięcy. Według rankingu Global Firepower (2014) duńskie siły zbrojne stanowią 43. siłę militarną na świecie, z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 4,4 mld dolarów (USD)[1].

Na Duńskie Siły Zbrojne składają się Armia Danii, Królewska Marynarka Wojenna Danii, Królewskie Duńskie Siły Powietrzne i Obrona Terytorialna Danii.

Armia

edytuj
 
Duńscy żołnierze podczas ćwiczeń Trident Juncture 15
Osobny artykuł: Hæren.

Liczebność

edytuj
  • Stan pokojowy: 10 000 żołnierzy
  • Stan wojenny: 45 000 żołnierzy

Organizacja

edytuj

Pułki armii duńskiej:

  • Pułk Huzarów Gwardii
    • I Batalion Pancerny
    • V Batalion Pancerny
    • II Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • IV Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • VI Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
    • VII Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
    • III Batalion Rozpoznawczy
  • Pułk Dragonów Jutlandzkich
    • I Batalion Pancerny
    • III Batalion Pancerny
    • V Batalion Rozpoznawczy
  • Pułk Gwardii Księcia Henryka
    • I Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • II Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • IV Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • V Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • III Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
    • VI Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
    • VII Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
  • Gwardia Królewska
    • I Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • II Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • III Batalion Piechoty Zmechanizowanej
    • IV Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
    • V Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
    • VI Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
    • VII Batalion Piechoty Zmotoryzowanej
  • Siły Specjalne (Korpus Strzelców)
  • Duński Pułk Artylerii
  • Pułk Inżynieryjny
  • Pułk Telegraficzny (łączności)
  • Pułk Taborów (logistyczny)
  • Żandarmeria Wojskowa

Organizacja armii duńskiej czasu pokoju:

  • Dywizja Duńska
    • 1. Brygada
      • 1. 'Jutlandzki' Batalion Pancerny
      • 1. Batalion Zmechanizowany Gwardii Królewskiej
      • 1. Batalion Zmechanizowany Huzarów Gwardii
      • Batalion Rozpoznawczy Huzarów Gwardii
      • 1. Batalion Duńskiego Pułku Artylerii
      • 1. Kompania Saperów
      • 1. Batalion Logistyczny
      • 1. Kompania Żandarmerii
    • 2. Brygada
      • 2. Batalion Zmechanizowany Gwardii Królewskiej
      • 2. Batalion Zmechanizowany Huzarów Gwardii
      • 4. Batalion Zmechanizowany Huzarów Gwardii
      • 4. Batalion Zmororyzowany Gwardii Królewskiej
      • 2. 'Jutlandzki' Batalion Szkolny
      • 4. 'Jutlandzki' Batalion Szkolny
      • 2. Batalion Duńskiego Pułku Artylerii
      • 2. Batalion Inżynieryjny
      • 2. Batalion Logistyczny
      • 2. Batalion Łączności
      • 2. Kompania Żandarmerii
    • 3. Batalion Namierzania Celów
    • Batalion Przeciwlotniczy
    • 3. Batalion Inżynieryjny
    • 3. Batalion Łączności
    • 3. Kompania Walki Radioelektronicznej
    • 3. Kompania Żandarmerii
    • Kompania CIMIC
  • Duńskie Międzynarodowe Centrum Logistyczne
    • 5. Batalion Logistyczny
    • 5. Narodowy Batalion Logistyczny
  • 5. Batalion Łączności
  • Korpus Strzelców

Uzbrojenie

edytuj

Marynarka Wojenna

edytuj
Osobny artykuł: Kongelige Danske Marine.
 
Oceaniczny okręt patrolowy "Vaedderen

Liczebność

edytuj
  • Stan pokojowy: 4000 żołnierzy
  • Stan wojenny: 7000 żołnierzy

Organizacja

edytuj

Uzbrojenie

edytuj
  • 2 okręty dowodzenia i wsparcia typu Absalon
  • 4 fregaty typu Thetis
  • 3 korwety typu Niels Juel
  • 14 okrętów patrolowych typu Flyvekisen (4 zmodyfikowane jako trałowce i 4 jako okręty rakietowe)
  • 7 okrętów patrolowych typu Barsoe
  • 3 arktyczne okręty patrolowe typu Agdlek
  • 4 trałowce typu MSF
  • 6 trałowców klasy MRD
  • 1 trałowiec klasy Holm
  • 3 lodołamacze
  • 6 okrętów patrolowania łowisk
  • 3 okręty transportowe
  • 8 okrętów badawczych
  • 5 okręty wsparcia
  • 4 kutry desantowe
  • 3 barki
  • 2 holowniki
  • 2 kutry ochronne
  • 4 okręty szkolne
  • królewski jacht „Danneborg”

Siły Powietrzne

edytuj
 
C-130 Hercules Duńskich Sił Powietrznych
Osobny artykuł: Królewskie Duńskie Siły Powietrzne.

Liczebność

edytuj
  • Stan pokojowy: 3700 żołnierzy
  • Stan wojenny: 10 000 żołnierzy

Organizacja

edytuj
  • Skrzydło Myśliwskie (eskadry 727 i 730)
  • Skrzydło Transportowe (eskadra 721)
  • Skrzydło Śmigłowców
    • Eskadra 722 (śmigłowców poszukiwawczo-ratunkowych)
    • Eskadra 724 (śmigłowców Armii)
    • SHT (śmigłowce Marynarki Wojennej)

Uzbrojenie

edytuj

Obrona Terytorialna

edytuj

Obrona Terytorialna jest formacją milicyjną mobilizowaną na wypadek wojny. Powstała w 1945 r. Liczy 55 000 członków (2005 r.), szkolonych przez 250 zawodowych oficerów. Składa się z:

  • Lądowej Obrony Terytorialnej – wspiera regularną armię, największa część OT
  • Morskiej Obrony Terytorialnej – do ochrony wód terytorialnych i akcji ratunkowych. Dysponuje 30 okrętami
  • Powietrzna Obrona Terytorialna – jej głównym zadaniem jest ochrona lotnisk
  • Infrastrukturalna Obrona Terytorialna – ma zapewnić funkcjonowanie przemysłu w trakcie zagrożenia i wojny.

Misje zagraniczne

edytuj
  • misja stabilizacyjna NATO w Afganistanie (ISAF) – 320 żołnierzy
  • misja stabilizacyjna w Iraku – 550 żołnierzy
  • misja pokojowa NATO w Kosowie (KFOR) – 380 żołnierzy
  • misja pokojowa ONZ w Saharze Zach. (MINURSO) – 5 obserwatorów
  • misja pokojowa ONZ w Kongo (MONUC) – 5 obserwatorów
  • misja polityczna ONZ w Afganistanie (UNAMA) – 5 obserwatorów
  • misja ONZ w Iraku (UNAMI) – 10 obserwatorów
  • misja pokojowa ONZ w Etiopii i Erytrei (UNMEE) – 5 obserwatorów
  • misja pokojowa ONZ w Kosowie (UNMIK) – 5 obserwatorów
  • misja pokojowa ONZ w Liberii (UNMIL) – 5 obserwatorów
  • misja pokojowa ONZ w Sudanie (UNMIS) – 20 żołnierzy i obserwatorów
  • misja pokojowa ONZ w Indiach i Pakistanie (UNMOGIP) – 10 obserwatorów
  • misja pokojowa ONZ w Gruzji (UNOMIG) – 5 obserwatorów
  • misja pokojowa ONZ na Bliskim Wschodzie (UNTSO) – 15 obserwatorów

3 arktyczne okręty patrolowe i okręt zwiadowczy stacjonują na Grenlandii. Tamże znajduje się baza Sił Powietrznych USA – Thule Air Force Base.

Budżet

edytuj

W 2006 r. Dania wydała na wojsko 20 mld koron duńskich, czyli 3,5 mld USD (1,5% PKB). 45% pieniędzy wydano na personel wojskowy, cywilny i poborowych, 44% na utrzymanie i obsługę sprzętu, 10% na zakup i modernizację sprzętu i 1% na prace budowlane.

Dawna armia duńska

edytuj

Organizacja w 1864 roku

edytuj
  • 1 Dywizja (1., 2., 3. Brygada Piechoty, 4., 5., 6. szwadron kawalerii, 2., 10. bateria artylerii, oddział saperów)
  • 2 Dywizja (4., 5., 6. Brygada Piechoty, 2., 4., 6. szwadron kawalerii, 7., 9. bateria artylerii, oddział saperów)
  • 3 Dywizja (7., 8., 9. Brygada Piechoty, 1., 2., 3. szwadron kawalerii, 11., 12. bateria artylerii, oddział saperów)
  • 4 Dywizja (1., 2. Brygada Kawalerii, 5. bateria artylerii)
  • Rezerwa piechoty (2 pułki)
  • Artyleria Armijna (5 baterii artylerii i 6 kompanii fortecznych)
  • Dowództwo Saperów
  • Gwardia Królewska (oddziały piesze i konne)
  • Kilka innych małych jednostek samodzielnych

Organizacja w kwietniu 1940 roku

edytuj
  • Dywizja Zelandzka (Kopenhaga)
    • Gwardia Królewska
    • 1., 4., 5. pułk piechoty
    • pułk huzarów gwardii
    • 1., 2. pułk artylerii polowej
    • 13. oddział artylerii przeciwlotniczej
    • 1. batalion inżynieryjny
  • Dywizja Jutlandzka (Viborg)
    • 2., 3., 6., 7. pułk piechoty
    • pułk dragonów jutlandzkich
    • 3. pułk artylerii polowej
    • 14. oddział artylerii przeciwlotniczej
    • 2. batalion inżynieryjny
  • Pułk Obrony Powietrznej
  • Pułk Inżynieryjny
  • Pułk Telegraficzny (łączności)
  • Obrona Bornholmu
  • Tabory i inne

Razem 28 batalionów piechoty (w tym 2 rowerowe), 3 batalionów Gwardii Królewskiej, 4 szwadrony kawalerii, 6 szwadronów cyklistów, 2 szwadrony samochodów pancernych, 33 baterie artylerii polowej (12 ciągnionych, 12 zmotoryzowanych, 9 ciężkich), 7 kompanii armat ppanc., 1 kompania artylerii pułku, 9 baterii dział plot., 6 kompanii saperów, 5 kompanii łączności, 2 kompanie transportowe i inne.

Lotnictwo Duńskie miało 4 eskadry i 64 samoloty – 20 myśliwców (Gloster Gauntlet i Fokker D.XXI), 28 samolotów zwiadowczych i 16 samolotów szkolnych.

Królewska Marynarka Wojenna posiadała 2 pancerniki obrony wybrzeża, 6 kutrów torpedowych, 11 okrętów podwodnych, 3 stawiacze min, 9 trałowców, 4 inne okręty, lotnictwo (28 samolotów, w tym 2 torpedowce Hawker Dantorp i 8 myśliwsko-bombowych Hawker Nimrod) oraz artylerię nadbrzeżną (8 fortów i ok. 100 dział).

W 1940 r. Duńskie Siły Zbrojne miały ok. 14 500 żołnierzy, w tym ok. 8000 rekrutów. Gdy Dania została zaatakowana przez Niemców 9 kwietnia 1940 r., wojsko było niezmobilizowane, źle uzbrojone i kiepsko wyszkolone. Po kilku godzinach lokalnych potyczek (w tym odparcie przez Gwardię Królewską desantu niemieckiego w Kopenhadze) o godzinie 9.20 Dania skapitulowała. Straty duńskie wyniosły 13 zabitych i 32 rannych. Patrz: Walki niemiecko-duńskie w południowej Jutlandii 9 kwietnia 1940. Formalnie Dania zachowała niepodległość, nawet armia nie została rozwiązana. Niedługo potem wojska brytyjskie zajęły Islandię i Wyspy Owcze (by nie dopuścić do zajęcia ich przez Niemcy), a Grenlandię zajęły w 1941 r. wojska amerykańskie. W 1943 r. duńska flota zbuntowała się i wysadziła w powietrzne większość swych okrętów, część próbowała uciec do Szwecji. Danię wyzwolono po kapitulacji Niemiec w 1945 r., jednak Bornholm został zajęty przez wojska radzieckie i oddany dopiero rok później. Straty wojenne wyniosły ok. 1000 zabitych żołnierzy i ok. 3000 zabitych cywilów.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Denmark. Global Firepower. [dostęp 2014-08-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Duńskie_Siły_Zbrojne&oldid=72504905”