Drużbice
Drużbice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Drużbice.
| wieś | |
 Budynek urzędu gminy w Drużbicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
174[2] |
| Strefa numeracyjna |
44 |
| Kod pocztowy |
97-403[3] |
| Tablice rejestracyjne |
EBE |
| SIMC |
0538283 |
Położenie na mapie gminy Drużbice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego  | |
 51°27′46″N 19°24′00″E/51,462778 19,400000[1]
| |
W 1943 Niemcy wprowadzili nazwę okupacyjną Druschfeld[4].
W Drużbicach znajduje się Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki. Nieopodal ceglany budynek, w którym szkoła mieściła się w okresie międzywojennym.
W latach 1954–1961 wieś należała do gromady Gręboszew, po przeniesieniu siedziby i zmianie nazwy gromady należała i była siedzibą władz gromady Drużbice. Od reformy w 1973 r. wieś należy i jest siedzibą gminy Drużbice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Miejscowość leży nad rzeką Grabią, ma 565 mieszkańców.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 485.
Historia
edytujZ Drużbic pochodził szlachecki ród Drużbickich h. Nałęcz[5]. Na przełomie XIV i XV w. wieś należała do Stanisława z Drużbic, sprawującego urząd pisarza ziemskiego sieradzkiego. W XVI w. jej właścicielami byli Stanisław i Dorota Drużbiccy. W 1587 wieś stanowiła własność Piotra Drużbickiego, którego żoną została Elżbieta z Boboleckich, wdowa po Stanisławie Kłodzińskim[6]. Z tego też rodu wywodził się urodzony w Drużbicach słynny jezuita i asceta, Kasper Drużbicki.
W XVIII w. miejscowość należała do Trzebickich. Zofia Trzebicka, bratanica biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego, wyszła za mąż za Piotra Kobierzyckiego. Kolejnymi dziedzicami Drużbic byli: ich syn Remigian, wnuk Józef i prawnuk, Jan Kobierzycki, podczaszy sieradzki. Po nim majątek został odziedziczony przez jego syna Adama, szambelana króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
W XIX w. dobra Drużbice składały się z wsi i folwarku Drużbice, wsi Kobyłki, Kazimierzów, Teofilów i Stoki oraz osady młynarskiej Zalepa. Majątek ten liczył 1343 mórg. W jego skład wchodziła także gorzelnia i młyn wodny. W 1905 roku właścicielem majątku w Drużbicach był Aleksander Stokowski.
Parafia
edytujParafia Drużbice istniała już na początku XVI w. W czasach staropolskich należała do dekanatu szadkowskiego i archidiecezji gnieźnieńskiej. Do parafii należały miejscowości: Drużbice, Bukowie (obecnie Górne i Dolne), Chynów, Głupice, Głupiecka Wólka (obecnie Wola Głupicka), Gręboszów, Hucisko, Huta, Kącik, Kobełki Mniejsze (obecnie Kobyłki), Mzurki, Russowy (obecnie Rasy), Wadłów (obecnie Wadlew) i Rzędła (obecnie Żądło) oraz miejscowości już nieistniejące: Bartyzel, Franek, Kargolin[7]. Obecnie parafia św. Rocha w Drużbicach należy do dekanatu dłutowskiego i archidiecezji łódzkiej.
Do XVIII w. w Drużbicach stał kościół drewniany. W drugiej połowie XVIII w. wzniesiono nowy, także z drewna (fundowany przez Jana Kobierzyckiego). W 1900 r. wzniesiono według projektu Kornelego Szrettera murowany kościół św. Rocha, w stylu neogotyckim, istniejący do dzisiaj. Nieopodal kościoła cmentarz, na którym zachowało się kilka starszych nagrobków i kaplica.
Proboszczowie
edytuj- ks. Karol Ochmanowski (1808–1811)
- ks. Józef Karaszkiewicz (1811–1833)[8]
- ks. Teodor Rakowski (1833–1844)
- ks. Michał Szmigielski (1844–1881)
- ks. Michał Ziarniewicz (1881–1901)
- ks. Władysław Ciesielski (1901–1913)[9]
- ks. Franciszek Świetlicki (1913–1923)
- ks. Ignacy Raszka (1924–1938)
- ks. Józef Siutowicz (1938–1941)
- ks. Antoni Łukasik (1945–1959)
- ks. Stanisław Mazur (1959–1967)
- ks. Alfred Mikołajewicz (1967–1969)
- ks. Czesław Janeczek (1969–2009)
- ks. Józef Jeleń (2009–2013)
- ks. Mariusz Wojturski (2013–2015)
- ks. Wojciech Żelewski (2015–2018)
- ks. kan. Paweł Sudowski (2018–)
W czasach staropolskich dwóch plebanów tej parafii pochodziło z rodu Drużbickich[10].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 26507
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 237 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ [Vgl. Anordnung über Ortsnamenänderung im Reichsgau Wartheland, Nr.62 vom 18. Mai 1943]
- ↑ Boniecki 1902 ↓, s. 47.
- ↑ Teki Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka PAN, 12842 (nr 1400)
- ↑ Regestr diecezjów, Warszawa 2009, s. 173-174.
- ↑ Błędnie w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego, pisany Karasiewiczem
- ↑ Proboszczów z lat 1808–1913 opracowano na podstawie aktów parafialnych w 2015 roku
- ↑ Herbarz Niesieckiego, t. III, s. 411
Bibliografia
edytuj- Drużbice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 173.
- Adam Boniecki: Herbarz polski.. T. 5: Dowiattowie - Gąsiorkowicz. Warszawa: skład główny Gebethner i Wolff, 1902. [dostęp 2014-03-25]. (pol.).