Domenico Serafini

Sukcesja apostolska
Konsekrator	Serafino Vannutelli
Współkonsekratorzy	Casimiro Gennari,; Tommaso Granello O.P.
Konsekrowani biskupi
Alessio Ascalesi	8 sierpnia 1909
Silvio Gasperini	2 marca 1913
Carlo Gregorio Maria Grasso	21 kwietnia 1915
Amand-Théophile-Joseph Legrand	5 listopada 1916
Pietro Fumasoni Biondi	10 grudnia 1916
Bartolomeo Cattaneo	10 czerwca 1917
Współkonsekrowani biskupi
Vincent Pulisic	31 stycznia 1904
Camillo Tiberio	25 listopada 1906
Beda Giovanni Cardinale	9 czerwca 1907
Fulgentius Antonio Torres	22 maja 1910
Charles Warren Currier	6 lipca 1913

Domenico Serafini O.S.B.Cas.
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1852 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	5 marca 1918 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Prefekt Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary
Okres sprawowania	1916–1918
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 października 1877
Nominacja biskupia	19 kwietnia 1900
Sakra biskupia	6 maja 1900
Kreacja kardynalska	25 maja 1914; Pius X
Kościół tytularny	Santa Ceciliae trans Tiberim

Domenico Serafini O.S.B.Cas. (ur. 3 sierpnia 1852 w Rzymie, zm. 5 marca 1918 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego dziadek ze strony matki był prawnikiem konsystorialnym i audytorem Roty Rzymskiej. W 1871 wstąpił do zakonu benedyktynów z Monte Cassino. Profesję złożył 16 czerwca 1874. Studiował na Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i filozofii. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 października 1877 w opactwie Subiaco, w którym pozostał do 1892, będąc w tym czasie mistrzem nowicjatu i lektorem teologii oraz przeorem. W latach 1892–1896 pełnił funkcję prokuratora generalnego swego zakonu. Od 1896 był opatem w Subiaco i generałem Kongregacji Benedyktyńskiej z Monte Cassino Primaeva Observantia.

19 kwietnia 1900 został mianowany metropolitą Spoleto. Sakry w Rzymie udzielił mu kardynał Serafino Vannutelli. W 1904 wyjechał do Meksyku jako delegat apostolski. Od 1911 był asesorem w Świętym Oficjum, otrzymał też stolicę tytularną Seleucia Pieria. Na konsystorzu z maja 1914 otrzymał kapelusz kardynalski. Brał udział w konklawe 1914, na którym był jednym z kandydatów do tiary. W styczniu 1916 mianowany prefektem Kongregacji ds. Zakonów, miesiąc później przeniesiony do Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, gdzie był pro-prefektem, a od 24 marca prefektem. Pochowany na Campo Verano.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)].
Domenico Serafini [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-09-17] (ang.).