Domenico Millelire (1927)

Włoski okręt podwodny Domenico Millelire

Domenico Millelirewłoski dwukadłubowy okręt podwodny typu Balilla o wyporności nawodnej 1427 ton, zwodowany 19 września 1927 roku w stoczni Muggiano. Okręt wszedł do służby w marynarce wojennej Królestwa Włoch 21 sierpnia 1928 roku. Okręt był szeroko wykorzystywany w latach 30. XX wieku, brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej, jednak po wybuchu II wojny światowej był już przestarzały i zbyt duży na przejrzyste wody Morza Śródziemnego[1]. Bazując w Tarencie, w początkowym okresie wojny prowadził ofensywne patrole, został jednak wkrótce skierowany do misji zaopatrzeniowych dla wojsk włoskich w północnej Afryce[2] Okręt został przeniesiony do rezerwy w kwietniu 1943 roku[2].

Domenico Millelire
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

Balilla

Historia
Stocznia

Muggiano

Położenie stępki

19 stycznia 1925

Wodowanie

19 września 1927

 Regia Marina
Wejście do służby

21 sierpnia 1928

Wycofanie ze służby

kwiecień 1941

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1427 ton
1874 tony

Długość

86,5 metra

Szerokość

7,8 metra

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
2 silniki Diesla Fiat, 2 silniki elektryczne Savigliano(inne języki), 2 wały napędowe (1600 kW)
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


16 węzłów
7 węzłów

Zasięg

13 000 Mm @ 7 węzłów (powierzchnia)
80 Mm @ 4 węzłów (zanurzenie)

Uzbrojenie
16 torped, 1 działo 120 mm
2 wkm kal. 13,2 mm
Wyrzutnie torpedowe

dziób: 4 x 533 mm
rufa: 2 x 533 mm

Załoga

77

Okręt wypierał 1874 tony pod wodą, uzbrojony był w 4 wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm na dziobie oraz 2 wyrzutnie tego samego kalibru na rufie. Ponadto miał działo kal. 120 mm a także 2 wkm kal. 13,2 mm[2]. Układ napędowy okrętu tworzyły dwa silniki Diesla Fiat oraz 2 silniki elektryczne Savigliano(inne języki), 2 wały napędowe (1600 kW) a także pomocniczy silnik Diesla Fiat o mocy 425 KM, służący do rejsu z prędkością ekonomiczną[2]. Napęd główny okrętu zapewniał mu prędkość maksymalną 16 węzłów na powierzchni oraz 7 węzłów w zanurzeniu[2].

Przypisy

edytuj
  1. Robert Stern: The Hunter Hunted, s. 98-101.
  2. a b c d e Paul E. Fontenoy: Submarines, s. 226.

Bibliografia

edytuj