Dialekty styryjskie
Dialekty styryjskie[1] (słoweń. štajerska narečna skupina, štajerščina) – jedna z siedmiu najczęściej wyróżnianych grup dialektów słoweńskich[2]. Dialekty styryjskie używane są w Styrii – w dorzeczu Savinji, na wschodnim Kozjaku i Pohorju[1].
Dialekty styryjskie
Cechy językowe
edytujDialekty styryjskie wyróżniają się następującymi cechami fonetycznymi:
- jedna intonacja opadająca[1],
- rozwój prasłowiańskich jerów podobny, jak w gwarach karynckich – w sylabach długich ẹ wąskie, w sylabach krótkich e szerokie[1],
- rozwój prasłowiańskiego *ě (jać) w sylabach długich w dyftongiczne ēi̯, ẹi̯ lub āi̯, np. zvệi̯zda lub zvâi̯zda ‘gwiazda’[1].
W morfologii charakterystyczna jest końcówka narzędnika l. poj. rzeczowników żeńskich -ọi̯, np. z rọkội̯[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Praca zbiorowa 1988 ↓, s. 1001.
- ↑ Praca zbiorowa 1988 ↓, s. 1000.
Bibliografia
edytuj- Leszek Bednarczuk, Witold Mańczak, Jan Safarewicz, Franciszek Sławski, Wojciech Smoczyński, Aleksander Szulc: Języki indoeuropejskie. T. II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988. ISBN 83-01-05763-7.