Dół podskroniowy

Dół podskroniowy (łac. fossa infratemporalis) – w anatomii człowieka dół leżący po obu stronach części twarzowej czaszki. Jest położony przyśrodkowo i ku dołowi od łuku jarzmowego.

Boczna powierzchnia twarzoczaszki (strona lewa). Dół podskroniowy widoczny jest w części centralnej – za częściowo odciętym wyrostkiem jarzmowym (tutaj Zygomatic process (cut)). Widoczna jest także szczelina oczodołowa dolna (Inferior orbital fissure), którą dół podskroniowy łączy się z oczodołem

Ograniczenia i ściany

• góra: powierzchnia podskroniowa skrzydła większego kości klinowej (łac. facies infratemporalis alae majoris ossis sphenoidalis),
• dół: przestrzeń przygardłowa,
• przód: powierzchnia podskroniowa szczęki (łac. facies infratemporalis maxillae),
• tył: dół zażuchwowy,
• ściana przyśrodkowa: blaszka boczna wyrostka skrzydłowatego kości klinowej (łac. lamina lateralis processus pterygoidei ossis sphenoidalis),
• bok: gałąź żuchwy.

Zawartość

Dół podskroniowy zawiera:

• mięśnie skrzydłowe przyśrodkowy oraz boczny,
• splot żylny skrzydłowy,
• strunę bębenkową,
• nerw żuchwowy i jego gałęzie,
• tętnicę szczękową i część jej gałęzi.
• zwój uszny

Połączenia

Położenie dołu podskroniowego powoduje, iż łączy się on z innymi ważnymi przestrzeniami twarzoczaszki:

• ku górze przechodzi w dół skroniowy,
• ku dołowi w przestrzeń przygardłową,
• ku tyłowi w dół zażuchwowy. Od strony dołu zażuchwowego do dołu podskroniowego wchodzi: tętnica szczękowa i żyła szczękowa oraz nerw uszno-skroniowy.

Ponadto za pośrednictwem otworów czaszki łączy się on z:

• dołem skrzydłowo-podniebiennym przez szczelinę skrzydłowo-podniebienną,
• dołem środkowym czaszki przez otwór owalny i otwór kolcowy,
• oczodołem przez szczelinę oczodołową dolną.

Przypisy

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.