Czesław Rzedzicki

pułkownik piechoty Wojska Polskiego

Czesław Rzedzicki (ur. 5 stycznia 1896 w Trzcińcu, zm. 6 listopada 1989) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Czesław Rzedzicki
Ilustracja
Czesław Rzedzicki (przed 1934)
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1896
Trzciniec

Data śmierci

6 listopada 1989

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Jednostki

28 Pułk Piechoty
19 Pułk Piechoty
26 Pułk Piechoty
115 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Życiorys

edytuj

Urodził się 5 stycznia 1896 we wsi Trzciniec, w pow. lubelskim, w rodzinie Walentego i Franciszki z d. Pietroń[1].

Do 1924 pełnił służbę w 28 Pułku Piechoty w Łodzi[2]. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 773. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W 1924 został przeniesiony do 19 Pułku Piechoty we Lwowie[4]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 36. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W następnym miesiącu został przeniesiony do 26 Pułku Piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy I batalionu[6][7]. W styczniu 1931 został przeniesiony z Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie[1][8][9], w którym wykładał taktykę piechoty[10]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Podświle”[11].

27 czerwca 1935 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 16. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13]. W marcu 1939 pełnił służbę w Ośrodku Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie na stanowisku zastępcy komendanta i jednocześnie dowódcy batalionu manewrowego[14].

W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, objął dowództwo rezerwowego 115 Pułku Piechoty. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej. Bronił przedmościa Różan. 7 września został ranny[15]. W latach 1940–1941 był dowódcą 12 Batalionu Kadrowego Strzelców należącego do 4 Brygady Kadrowej Strzelców. W 1945, w stopniu pułkownika, był komendantem Centrum Wyszkolenia Piechoty w Perth w Szkocji[16]. 9 grudnia 1959 otrzymał brytyjskie obywatelstwo. Był wówczas urzędnikiem zamieszkałym w Londynie[17].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 206, 411.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 50.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 168, 355.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 42, 180.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
  9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 802.
  10. Porwit 1986 ↓, s. 369.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 179.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.
  13. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
  14. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 457.
  15. Głowacki 1985 ↓, s. 94.
  16. Porwit 1986 ↓, s. 369, 461.
  17. Naturalisation. „The London Gazette”. 41930, s. 463, 1960-01-15. Londyn. .
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 534.
  19. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932 roku, s. 380.
  21. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
  22. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  23. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
  24. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 42.

Bibliografia

edytuj