Czesław Rzedzicki
Czesław Rzedzicki (ur. 5 stycznia 1896 w Trzcińcu, zm. 6 listopada 1989) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Czesław Rzedzicki (przed 1934) | |
 pułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 listopada 1989 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
28 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 5 stycznia 1896 we wsi Trzciniec, w pow. lubelskim, w rodzinie Walentego i Franciszki z d. Pietroń[1].
Do 1924 pełnił służbę w 28 Pułku Piechoty w Łodzi[2]. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 773. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W 1924 został przeniesiony do 19 Pułku Piechoty we Lwowie[4]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 36. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W następnym miesiącu został przeniesiony do 26 Pułku Piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy I batalionu[6][7]. W styczniu 1931 został przeniesiony z Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie[1][8][9], w którym wykładał taktykę piechoty[10]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Podświle”[11].
27 czerwca 1935 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 16. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13]. W marcu 1939 pełnił służbę w Ośrodku Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie na stanowisku zastępcy komendanta i jednocześnie dowódcy batalionu manewrowego[14].
W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, objął dowództwo rezerwowego 115 Pułku Piechoty. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej. Bronił przedmościa Różan. 7 września został ranny[15]. W latach 1940–1941 był dowódcą 12 Batalionu Kadrowego Strzelców należącego do 4 Brygady Kadrowej Strzelców. W 1945, w stopniu pułkownika, był komendantem Centrum Wyszkolenia Piechoty w Perth w Szkocji[16]. 9 grudnia 1959 otrzymał brytyjskie obywatelstwo. Był wówczas urzędnikiem zamieszkałym w Londynie[17].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (28 lutego 1921)[18]
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[19][20]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[21]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[22][23]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[24]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 206, 411.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 50.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 168, 355.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 42, 180.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 802.
- ↑ Porwit 1986 ↓, s. 369.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 179.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 457.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 94.
- ↑ Porwit 1986 ↓, s. 369, 461.
- ↑ Naturalisation. „The London Gazette”. 41930, s. 463, 1960-01-15. Londyn..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 534.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932 roku, s. 380.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 42.
Bibliografia
edytuj- Rzedzicki Czesław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.64-5420 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-10].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Marian Porwit: Spojrzenia poprzez moje życie. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1986. ISBN 83-07-01535-9.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.