Charles Joseph Mercy-d’Argenteau

Charles Joseph Mercy-d’Argenteau (ur. 17 marca 1787 w Liège, zm. 16 listopada 1879) – belgijski oficer, duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup tytularny, dyplomata papieski.

Charles Joseph Mercy-d’Argenteau
ilustracja
pułkownik huzarów
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1787
Liège

Data śmierci

16 listopada 1879

Przebieg służby
Lata służby

1807–1814

Siły zbrojne

Grande Armée

Główne wojny i bitwy

Wojny napoleońskie, Hanau

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Charles Joseph Mercy-d’Argenteau
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1787
Liège

Data śmierci

16 listopada 1879

Miejsce pochówku

Clavier

Nuncjusz apostolski w Bawarii
Okres sprawowania

1826–1837

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

2 października 1826

Sakra biskupia

8 października 1826

Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 października 1826

Miejscowość

Rzym

Konsekrator

kard. Giulio Maria della Somaglia

Współkonsekratorzy

Lorenzo Girolamo Mattei,
Antonio Luigi Piatti

Biografia

edytuj

Wojskowy

edytuj

Urodził się w rodzinie arystokratycznej. W 1807 wstąpił do armii napoleońskiej i wziął z nią udział w kampaniach w Portugalii, Hiszpanii, Rosji i Niemczech. 21 listopada 1813 odznaczony krzyżem kawalerskim Legii Honorowej za zasługi podczas bitwy pod Hanau. Służbę u boku Napoleona zakończył w 1814 w randze pułkownika huzarów.

Następnie był współpracownikiem króla Niderlandów Wilhelma I. Miał zawrzeć związek małżeński z Cécile de La Tour du Pin (1800–1817), jednak w przeddzień ślubu narzeczona nagle zmarła. Mercy-d’Argenteau przeszedł wówczas nawrócenie i postanowił zostać kapłanem[1].

Duchowny

edytuj

10 sierpnia 1825, w wieku 38 lat, otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Liège. Jeszcze w 1824 otrzymał od papieża Leona XII kilka funkcji honorowych.

2 października 1826 papież Leon XII mianował go arcybiskupem in partibus infidelium tyryjskim oraz dzień później nuncjuszem apostolskim w Bawarii. 8 października 1826 w Rzymie przyjął sakrę biskupią z rąk sekretarza stanu kard. Giulio Marii della Somaglii. Współkonsekratorami byli łaciński patriarcha Antiochii Lorenzo Girolamo Mattei oraz arcybiskup in partibus infidelium trapezyjski Antonio Luigi Piatti.

Opuścił Rzym 15 lutego 1827. Urząd nuncjusza apostolskiego w Bawarii pełnił do 27 kwietnia 1837. Następnie udał się na emeryturę, którą spędził u rodziny w Liège. Był dziekanem kapituły katedralnej w Liège. Napoleon III Bonaparte mianował go wielkim oficerem Legii Honorowej.

Przypisy

edytuj
  1. Aymar de Liederkerke-Beaufort, „Préface”; Marquise de La Tour du Pin, Journal d’une femme de cinquante ans, tom I, 1920, s. xxiii–xxviii.

Bibliografia

edytuj