Chaczkar w Elblągu
Chaczkar w Elblągu – ormiańska kamienna stela ustawiona w 2005 roku przed kościołem Miłosierdzia Bożego w Elblągu.
 Chaczkar (rok 2020) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Elbląg |
| Miejsce | |
| Typ obiektu |
płyta wotywna |
| Projektant | |
| Materiał |
tuf wulkaniczny |
| Data odsłonięcia |
30 października 2005 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie Elbląga  | |
 54°09′32,3″N 19°24′50,7″E/54,158972 19,414083
| |
Historia
edytujChaczkar wykonał mieszkający w Erywaniu rzeźbiarz Robert Howsepian[1]. Został przez polskich Ormian z Kielc przywieziony do Polski. Po ustawieniu przed kościołem został poświęcony 30 października 2005 roku przez biskupa Jana Styrnę i duszpasterza Ormian ks. Artura Awdaliana. W uroczystości wzięli udział Ormianie mieszkający w Elblągu, przedstawiciele Ormian z Gdańska, Gdyni, Kartuz, Pruszcza Gdańskiego, Warszawy, Gliwic, Krakowa, Królewca oraz przedstawiciele władz Elbląga. Z Armenii przyjechali: prezes Związku Polaków w Armenii „Polonia” Ałła Kuźmińska, deputowany ormiańskiego Zgromadzenia Narodowego Agasi Arszakian, Suren Czachmachczjan oraz wykonawca chaczkaru Robert Howsepian[1].
Chaczkar został postawiony na pamiątkę 95. rocznicy ludobójstwa Ormian w 1915 roku, 1600. rocznicy powstania ormiańskiego alfabetu i dla upamiętnienia przyjaźni polsko-ormiańskiej[1]. W Dniu Pamięci Ludobójstwa Ormianie mieszkający w Elblągu spotykają się przy krzyżu, aby oddać hołd poległym[2].
Opis
edytujChaczkar został wykonany z armeńskiego tufu wulkanicznego i ma typowe cechy, w tym misternie rzeźbioną tzw. plecionkę, charakterystyczną dla pomników, które powstają na terenie Armenii[1]. Waży 500 kg[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Krzyże pamięci i przyjaźni [online], kuriergalicyjski.com [dostęp 2019-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-16].
- ↑ Nieczuja-Ostrowski P. Ormianie w Elblągu. Obraz społeczności imigrantów w kontekście procesów adaptacji, integracji i asymilacji. W: W kręgu pytań o tożsamość narodową i etniczną Pomorza Gdańskiego Gdańsk 2011, s. 119–134.
- ↑ Tokarz G. Ludobójstwo Ormian w pamięci społeczno-politycznej III RP Wschodnioznawstwo 2012 nr 6, 117-126.