Cerkiew Opieki Bogurodzicy w Woli Wielkiej
Cerkiew Opieki Bogurodzicy w Woli Wielkiej – dawna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1755 we wsi Wola Wielka.
nr rej. A-39 z dnia 26.06.2001[1] | |||||||||||||||
cerkiew nieczynna kultowo | |||||||||||||||
Widok od strony zachodniej | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||
Wezwanie |
Opieki Bogurodzicy | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Narol | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego | |||||||||||||||
50°18′33,9″N 23°23′36,3″E/50,309417 23,393417 |
W latach 1947–1994 użytkowana jako rzymskokatolicki kościół filialny Parafii Matki Bożej Śnieżnej w Łukawicy.
Po 1994 świątynia nieczynna kultowo, pod opieką Fundacji Pro Akademia Narolense.
Cerkiew wraz z drewnianą dzwonnicą, przycerkiewnym cmentarzem i ogrodzeniem wpisano na listę zabytków w 2001 i włączono do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Historia obiektu
edytujCerkiew postawił w 1755 wójt wsi Bazyli Szcziry z wiejską gromadą. W 1844 wykonano kamienną podmurówkę, dobudowano zakrystię i przystawiono w nawie chór muzyczny. W 1857 odnowiono dzwonnicę. W latach 90 XIX wieku przebudowano zakrystię oraz dach nad nawą, który pokryto blachą, a dachy pozostało pobito nowym gontem. W 1893 malarz Joan Manastyrski wykonał polichromię ścian. W 1902 zamontowano ikonostas zakupiony w Łówczy. W 1927 zamieniono pokrycie dachów z gontowego na blaszane. W 1947 po wysiedleniu ludności ukraińskiej cerkiew przejął kościół rzymskokatolicki. Od 1994 po wybudowaniu nowej kaplicy w Woli Wielkiej, świątynia pozostaje nieużytkowana.
-
Elewacja frontowa
-
Widok ogólny
-
Elewacja wschodnia przed remontem 2015 r.
-
Elewacja wschodnia podczas remontu 2021 r.
Architektura i wyposażenie
edytujCerkiew zbudowano z drewna sosnowego konstrukcji zrębowej, na kamiennej podmurówce, orientowana, trójdzielna, na planie trzech prostokątów: szersza i wyższa nawa, prezbiterium i babiniec. Na ścianach wsparte na rysiach dookolne wydatne zadaszenie. Powyżej zadaszenia ściany oszalowane pionowo z listwowaniem. Nawa przykryta ośmiopołaciową kopułą na niskim tamburze z pendentywami zwieńczoną cebulastym hełmem z latarnią; dachy kalenicowe nad babińcem i prezbiterium, kryte blachą.
Wewnątrz nad babińcem i sanktuarium pozorne sklepienie kolebkowe. Pierwotną polichromię naścienną zamalowano. W nawie chór śpiewaczy wsparty na dwóch belkach oraz fragment późnobarokowego ikonostasu (pocz. XIX wieku). Część wyposażenia cerkwi znajduje się w muzeach w Łańcucie i Lubaczowie.
-
Elewacja południowa
-
Dzwonnica
-
Cmentarz przycerkiewny
Otoczenie świątyni
edytujObok świątyni usytuowana jest drewniana dwukondygnacyjna dzwonnica na rzucie kwadratu, konstrukcji słupowo-ramowej, zwieńczona galeryjką i blaszanym dachem namiotowym. Wokół cerkwi znajdują się wapienne nagrobki z ośrodka kamieniarskiego w Bruśnie. Cmentarz przycerkiewny otoczono murkiem z łamanych bloków wapienia.
Przypisy
edytuj- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2016-09-18] .
Bibliografia
edytuj- Janusz Mazur, Kościoły i cerkwie Roztocza i Ziemi Lubaczowskiej, Lubaczów 2009, Oficyna Wydawnicza MERCATOR, s. 64–65, ISBN 978-83-60483-07-7.
- Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, Krzysztof Zieliński (red.), Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2015, s. 312–313, ISBN 978-83-61577-68-3, OCLC 922211420 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Kościoły drewniane, Wola Wielka
- Cerkiew Wola Wielka:galeria. mojeroztocze.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-19)].