Cerkiew św. Michała Archanioła w Rydze

cerkiew na Łotwie

Cerkiew św. Michała Archaniołaprawosławna cerkiew parafialna w Rydze, w dekanacie ryskim eparchii ryskiej Łotewskiego Kościoła Prawosławnego[1].

Cerkiew św. Michała Archanioła
Rīgas Svētā Erceņģeļa Mihaila baznīca
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Łotwa

Miejscowość

Ryga

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Łotewski Kościół Prawosławny

Parafia

św. Michała Archanioła w Rydze

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Wspomnienie liturgiczne

8/21 listopada

Położenie na mapie Rygi
Mapa konturowa Rygi, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Michała Archanioła”
Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Michała Archanioła”
Ziemia56°56′06,1″N 24°09′24,7″E/56,935028 24,156861

Historia

edytuj

Inicjatorem budowy cerkwi był arcybiskup ryski i mitawski Arseniusz (Briancew), który w czasie swojej działalności duszpasterskiej na ziemiach łotewskich doprowadził do budowy 70 nowych cerkwi, z czego 10 w samej Rydze. Świątynia pod wezwaniem Archanioła Michała była przeznaczona dla działającej od początku XIX wieku parafii przeznaczonej dla staroobrzędowców, którzy przeszli do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego z zachowaniem tradycyjnych zwyczajów liturgicznych (jednowiercy). W 1892 arcybiskup Arseniusz rozpoczął zbiórkę pieniędzy na budowę nowej cerkwi. 17 grudnia 1895 miało miejsce poświęcenie gotowej świątyni.

Architektura

edytuj

Cerkiew została wzniesiona w tradycyjnym stylu ruskim. Ponad wejściem do budynku znajduje się dzwonnica zwieńczona krzyżem na niewielkiej cebulastej kopułce. Okna i drzwi cerkwi są ozdobnie obramowane półkolumnami; ponad wejściem z portalem znajduje się ikona. Ponad kwadratową nawą znajduje się pięć cebulastych kopuł malowanych na błękitno, ze złoconymi krzyżami. Cztery z nich zostały zlokalizowane w narożnikach nawy, piąta – największa – w części centralnej. Na bocznych ścianach cerkwi znajdują się po trzy ozdobnie obramowane okna.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj