Cerkiew św. Michała Archanioła w Łodynie
Cerkiew św. Michała w Łodynie – dawna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1862 w Łodynie.
nr rej. A-136 z dnia 12.03.1969[1] | |||||||||||||||
kościół filialny | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego | |||||||||||||||
49°27′45,2″N 22°35′25,5″E/49,462556 22,590417 |
W latach 1951–1971 nieczynna kultowo.
Obiekt wpisano na listę zabytków w 1969 oraz włączono do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Historia
edytujŹródła podają, że już w 1589 istniała cerkiew w Łodynie. Następna powstała w 1740, a obecnie istniejącą zbudowano z drewna w 1862 już w innym miejscu. Remontowana w 1911 oraz w 1922. W latach 1945–1951 wieś była w granicach ZSRR. Po powrocie do Polski służyła jako magazyn węgla drzewnego. W 1971 przejęta i użytkowana jako rzymskokatolicki kościół filialny św. Antoniego parafii w Brzegach Dolnych. Kolejny remont ukończono w 1975.
Architektura i wyposażenie
edytujJest to drewniana budowla konstrukcji zrębowej,orientowana, trójdzielna. Do zamkniętego prostą ścianą prezbiterium przylega od strony północnej zakrystia. Szersza nawa oraz niska dwukondygnacyjna wieża z trójspadowym dachem przy babińcu. Osobne dachy kalenicowe nad każdą częścią świątyni z baniastą wieżyczką nad nawą.
Wewnątrz stropy płaskie belkowe. Połączenie prezbiterium i nawy w kształcie łuku o wykroju koszowym. Z pierwotnego wyposażenia zachowały się tylko ikony, które umieszczono w ołtarzach bocznych.
Otoczenie
edytujObok od strony zachodniej cerkwi znajduje się murowana dzwonnica parawanowa zbudowana w 1911, z dwoma dzwonami. Na jednym z nich relief św. Antoniego Padewskiego.
Galeria
edytuj-
Widok od strony północnej
-
Dzwonnica
-
Elewacja południowa przed remontem (2007)
-
Wnętrze
Przypisy
edytuj- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2016-12-20] .
Bibliografia
edytuj- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Wyd. II, Pruszków 2011, s. 216 ISBN 978-83-62460-12-0
- Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, Krzysztof Zieliński (red.), Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2015, s. 168, ISBN 978-83-61577-68-3, OCLC 922211420 .