Wikipedia

Centrum LIM

wieżowiec w Warszawie, w latach 1989–2024 siedziba hotelu Marriott

Centrum LIM – kompleks biurowo-hotelowy znajdujący się w śródmieściu Warszawy przy Alejach Jerozolimskich 65/79. W latach 1989–2024 siedziba hotelu Marriott, a od 2024 roku hotelu Warsaw Presidential Hotel.

Centrum LIM
Ilustracja
Centrum LIM w Warszawie (2024)
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

Aleje Jerozolimskie 65/79
00-697 Warszawa

Styl architektoniczny

późny modernizm

Architekt

Jerzy Skrzypczak, Andrzej Bielobradek, Tadeusz Stefański

Inwestor

LIM Joint Venture

Wysokość całkowita

170 m

Wysokość do dachu

140 m

Kondygnacje

42

Rozpoczęcie budowy

1977

Ukończenie budowy

1989

Właściciel

LIM Center Sp. z o.o.

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Centrum LIM”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Centrum LIM”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Centrum LIM”
Ziemia52°13′39″N 21°00′18″E/52,227500 21,005000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Wejście główne do hotelu Marriott (2011)
Lobby hotelu Marriott (2012)
Portret założyciela i prezesa sieci Marriott International w holu hotelu

Historia

edytuj

Planowany kompleks PLL LOT był częścią projektu Ściany Zachodniej i miał mieścić Miejski Dworzec Lotniczy (w części niższej) oraz hotel i biura LOT (w wieżowcu)[1].

Budowa rozpoczęła się w 1977[2][1]. Realizowało ją przedsiębiorstwo pod nazwą Zjednoczenie Budownictwa Miejskiego Bydgoszcz (później Budopol), podporządkowane od 1976 Zjednoczeniu Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej w Warszawie, wraz z brytyjską spółką Cementation International[3]. Budowa ciągnęła się z wielomiesięcznymi przerwami[4]. W 1982 brytyjska spółka zerwała kontrakt i wycofała się z budowy, a jej miejsce zajęła spółka Mostostal[3]. W 1987 PLL LOT, austriacka firma budowlana ILBAU GmbH oraz Marriott International utworzyły spółkę LIM Joint Venture[4], która dokończyła budowę[1]. W 1998 ILBAU zbył udziały na rzecz SGS GmbH.

Budynek został zaprojektowany przez Tadeusza Stefańskiego, Jerzego Skrzypczaka i Andrzeja Bielobradka[2]. Architektami byli Szmigielski Katten Associates we współpracy z Raglan Squire & Partners z Londynu[5][6]. Bez trzydziestometrowej anteny wieżowiec do dachu liczy 140 metrów, 42 kondygnacje naziemne i 2 podziemne. Budynek utrzymany jest w formach stylu międzynarodowego. Wieżowiec ma ciemnozieloną barwę i białe krawędzie (podświetlane nocą jasnym, białym światłem) i dwa ciemne pasy, jeden na środku, a drugi na szczycie, osłaniające kondygnacje techniczne.

Obiekt został ukończony w 1989 i szybko zyskał prestiż oraz popularność za sprawą osiągnięcia jako jeden z pierwszych w Polsce standardu pięciogwiazdkowych pokoi hotelowych. W budynku rozpoczęło działalność kasyno i sklep Pewexu[7].

Współcześnie na dwóch dolnych piętrach znajduje się Galeria LIM. Mają tam siedzibę ok. 40 sklepów, kawiarnie i restauracje oraz kasy LOT-u. Na kolejnych, wyższych piętrach znajdują się biura, a od połowy budynku zaczynają się piętra hotelowe. W budynku znajdują się także serwerownie PLIX.

W latach 1994–1996 na drugim poziomie podziemi znajdował się Maloka BBS.

W 1999 na budynek bez zabezpieczenia i pozwolenia wspiął się francuski wspinacz Alain Robert[8]. W tym samym roku tego samego wyczynu dokonał polski fotograf i wspinacz Dawid Kaszlikowski, natomiast 10 lat później, 22 kwietnia 2009, budynek został zdobyty przez Bartłomieja Opielę. W kwietniu 2002 pierwszy w Polsce skok BASE jump z dachu jego wykonał Felix Baumgartner[9]. 2 czerwca 2019 na budynek wspiął się Marcin BNT Banot[10].

Obiekt jest administrowany przez spółkę LIM Joint Venture. Budynek jest połączony przejściem podziemnym z dworcem PKP Warszawa Centralna.

Hotel Marriott (1989−2024)

edytuj

Hotel Marriott, pierwszy obiekt tej sieci w Europie Środkowo-Wschodniej[11], mieścił się od 20. piętra wzwyż. Hotel posiadał 523 pokoje i 16 sal konferencyjnych[12]. Na ostatnim piętrze hotelu mieści się apartament prezydencki. W każdym pokoju znajdowała się klimatyzacja i łącza satelitarne. Goście hotelu mieli do dyspozycji saunę, basen, sale konferencyjne, restauracje i 9 barów. Wejście główne do hotelu powstało od strony ul. Emilii Plater.

Na dwóch najwyższych kondygnacjach Centrum LIM urządzono bar koktajlowy Panorama Sky Bar z jednym z najwyższych publicznie dostępnych widoków na Warszawę.

Oficjalne otwarcie hotelu miało miejsce 2 października 1989. W okresie transformacji systemowej w Polsce hotel Marriott był uważany za ulubione miejsce pobytu zagranicznych doradców, ironicznie zwanych z tego powodu „brygadami Marriotta”[13]. W hotelu w czasie pobytu w Warszawie mieszkało kilku amerykańskich prezydentów (Bill Clinton, George Bush, Barack Obama, Donald Trump i Joe Biden), którzy zawsze zatrzymują się w amerykańskich hotelach[7]. Przez kilkanaście lat w Marriotcie mieszkał David Mitzner[8].

W 2010 zarządzająca hotelem spółka LIM Center i sieć Marriott International podpisały umowę o dalszej współpracy do 2044[8]. W 2013 hotel przyjął 155 tys. gości[12].

W 2023 spółka LIM Center złożyła doniesienie do warszawskiej prokuratury dotyczące należącej do grupy Marriott spółki Luxury Hotels International Management Company (LHIMC) w związku z fakturami za usługi świadczone rzekomo przez Rexa Nijhofa, nieuprawnionym przelaniem w latach 2015–2021 z rachunku bankowego LIM Center (spółka udzieliła różnym osobom związanym z grupą Marriott pełnomocnictw do dysponowania swoim rachunkiem bankowym) przez Roberta Gradera na rachunek LHIMC ponad 20 mln zł oraz wypłaceniem temu ostatniemu nienależnych premii w kwocie 933 tys. zł i 328 tys. dolarów[8]. Z uwagi na konieczność przesłuchania w charakterze świadków pracowników sieci Marriott, którzy przebywali za granicą, postępowanie wszczęte na wniosek polskiej spółki zostało zawieszone[8]. 6 sierpnia 2024 sieć Marriott International poinformowała, że odebrała LIM Center prawo do posługiwania się marką Marriott, bez okresu przejściowego[8]. Usunęła także warszawski hotel z systemu rezerwacyjnego sieci Marriott[8].

9 sierpnia 2024 spółka LIM Center poinformowała, że nowa nazwa hotelu to Warsaw Presidential Hotel[14]. Nawiązuje do jego prestiżowych gości, w tym prezydentów Stanów Zjednoczonych[15].

Emisja radiowa

edytuj

30 września 2013 roku maszt na dachu budynku zaczęło wykorzystywać Radio Złote Przeboje[16], a w lipcu 2017 dołączyło do niego Polskie Radio[17]. Aktualne parametry emisji[18]:

Emisja analogowa

edytuj
LP Program Właściciel Częstotliwość Moc nadajnika Polaryzacja
1 Radio Pogoda Grupa Radiowa Agory 88,4 MHz 0,2 kW pionowa
2 Radio Maryja Warszawska Prowincja Redemptorystów 89,0 MHz 5 kW pionowa
3 Polskie Radio 24 Polskie Radio 92,0 MHz 0,2 kW pionowa
4 Polskie Radio Program I Polskie Radio 92,4 MHz 0,3 kW pionowa
5 Polskie Radio Program III Polskie Radio 99,1 MHz 0,1 kW pionowa
6 Radio Złote Przeboje IM 40 Sp. z o.o.[19] 100,1 MHz 4 kW pionowa
7 Polskie Radio Program II Polskie Radio 104,9 MHz 2,5 kW pionowa

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Krystyna Krzyżakowa: Warszawskie osiągnięcia, [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 149. ISBN 83-03-01684-9.
  2. ↑ a b Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1965–1989. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 36. ISBN 83-908950-7-2.
  3. ↑ a b Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
  4. ↑ a b Krystyna Krzyżakowa: Życie codzienne Warszawy dzisiejszej, [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 200. ISBN 83-03-01684-9.
  5. ↑ Concrete, 1 maja 1980 [dostęp 2024-09-16] (ang.).
  6. ↑ The Financial Times, www.archive.org, 1 sierpnia 1977 [dostęp 2024-09-16] (ang.).
  7. ↑ a b Jakub Halcewicz, Cezary Kowanda. Hotel naszych snów. „Polityka”, s. 39, 21 sierpnia 2024. 
  8. ↑ a b c d e f g Jakub Halcewicz, Cezary Kowanda. Hotel naszych snów. „Polityka”, s. 40, 21 sierpnia 2024. 
  9. ↑ Felix Baumgartner BASE jump off the Marriott in Warsaw – film. youtube.com. [dostęp 2012-11-11].
  10. ↑ Arkadiusz Jastrzębski: Wiemy, kim jest człowiek-pająk z Marriotta. 170 m po pionowej ścianie. wawalove.wp.pl, 3 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-10].
  11. ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 265. ISBN 83-01-08836-2.
  12. ↑ a b Michał Wojtczuk. Ćwierć wieku Marriotta. Spali tu Obama, Clinton... „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 23 października 2014. 
  13. ↑ Witold Kieżun: Patologia transformacji. Warszawa: Wydawnictwo Poltext, 2011, s. 162–164. ISBN 978-83-7561-150-2.
  14. ↑ Jest nowa nazwa dla warszawskiego Marriotta. Nawiązuje do najsłynniejszych gości. [w:] Rzeczpospolita [on-line]. rp.pl, 9 sierpnia 2024. [dostęp 2024-09-16].
  15. ↑ Nowa nazwa dotychczasowego Marriotta. e-hotelarz.pl, 11 sierpnia 2024. [dostęp 2024-09-24].
  16. ↑ Krzysztof Sagan: Warszawa: Złote Przeboje Pogoda z nowej lokalizacji. radiopolska.pl, 2013-10-01. [dostęp 2017-08-28]. (pol.).
  17. ↑ Krzysztof Sagan: Polska: Znamy parametry nowych emisji Polskiego Radia. radiopolska.pl, 2017-07-18. [dostęp 2017-08-28]. (pol.).
  18. ↑ Warszawa *Budynek Centrum LIM*. radiopolska.pl. [dostęp 2017-08-28]. (pol.).
  19. ↑ Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji: WYKAZ DECYZJI DLA (KONCESJI RADIOWEJ) 225/K/2013-R. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. [dostęp 2017-08-28]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Centrum_LIM&oldid=75288527”