Carl Renz
Carl Renz (ur. 3 czerwca 1876 w Durlach, zm. 16 lutego 1951 w Atenach) – niemiecki paleontolog, badacz głowonogów[1].
Życiorys
edytujCarl Renz studiował na uniwersytetach we Wrocławiu, Monachium, Paryżu i Zurychu. W 1909 otrzymał habilitację na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie później uzyskał tytuł profesora. Prowadził badania naukowe między innymi na Śląsku i na Półwyspie Bałkańskim. Otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Ateńskiego. Król Grecji Jerzy II odznaczył go Orderem Feniksa[1].
Geologiem był również jego syn Otto Renz[2].
Osiągnięcia naukowe
edytujZnaczenie w historii nauki
edytujJednym z głównych tematów badań Carla Renza były kopalne głowonogi. Zajmował się między innymi dewońskimi (fameńskimi) głowonogami ze słynnego stanowiska w Dzikowcu, a także triasowymi głowonogami Grecji[3]. Opisał liczne nowe taksony, na przykład rodzaje: Glatziella Renz, 1914 (fameńska klimenia)[4], Psilobites Renz, 1911 (triasowy ceratyt)[5] oraz Chiotites Renz & Renz, 1948 (triasowy ceratyt, opisany wspólnie przez Carla Renza i Ottona Renza)[6].
Wybrane publikacje
edytujUpamiętnienie
edytujNa jego cześć nazwano gatunek liasowego amonita Dayiceras renzi (Meister, 1913)[8] (pierwotna nazwa Amaltheus renzi)[9].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Georg Boner, Carl Renz (1876–1951), „Argovia, Jahresschrift der Historischen Gesellschaft des Kantons Aargau”, 68–69, E-Periodica, 1958, s. 616 [dostęp 2024-04-27] (niem.).
- ↑ P.A. Soder, Dr. Otto Renz 1906-1992, „Bulletin der Vereinigung Schweiz. Petroleum-Geologen und -Ingenieure”, 59 (134), 1992, s. 49–52.
- ↑ a b Carl Renz, Die mesozoischen Faunen Griechenlands. I. Teil. Die triadischen Faunen der Argolis, „Palaeontographica”, 58, s. 1–104.
- ↑ Carl Renz, Neue Fossilfunde aus dem Ebersdorfer Devonkalk, „Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für Vaterländische Cultur”, 91, Abt. VI, Sect. c, Breslau 1914, s. 1–21.
- ↑ W.J. Arkell, B. Kummel, C.W. Wright, Mesozoic forms: Systematic descriptions, [w:] Raymond C. Moore (red.), Treatise on Invertebrate Paleontology. Part L: Mollusca 4: Cephalopoda: Ammonoidea, Boulder, Colorado–Lawrence, Kansas: Geological Society of America & University of Kansas Press, 1957, L129–L437.
- ↑ Carl Renz, Otto Renz, Eine untertriadische Ammonitenfauna von der griechischen Insel Chios, „Schweizerische paläontologische Abhandlungen”, 66, 1948, s. 1–98.
- ↑ Carl Renz, Neue Arten aus dem Clymenienkalk von Ebersdorf in Schlesien, „Jahrbuch der Königlich Preussischen Geologischen Landesanstalt zu Berlin”, 34 (1), 99–129, 1914.
- ↑ Philippe Fauré, Patrick Bohain, Pliensbachian ammonites from Southern Vendée (France). Toward the individualization of an Atlantic paleobiogeographic region, „Comptes Rendus. Géoscience”, 354 (S3), 2022, s. 5–25, DOI: 10.5802/crgeos.136, ISSN 1778-7025 [dostęp 2024-04-27].
- ↑ E. Meister, Zur kenntniss der Ammonitenfauna des portugiesischen Lias, „Zeitschrift der Deutschen Geologischen Gesellschaft”, 65, 1913, s. 518–586.