Bronisław Sylwester Górski
Bronisław Sylwester Górski (ur. 31 grudnia 1892 w Warlubiu, zm. ?) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
 podpułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1892 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
7 Pułk Artylerii Ciężkiej |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się 31 grudnia 1892 w Warlubiu jako syn Kazimierza[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii niemieckiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 19 stycznia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej[2].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 75. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 7 pułk artylerii ciężkiej w Poznaniu[3]. W latach 1923–1924 w dalszym ciągu pełnił służbę w 7 pułku artylerii ciężkiej[4][5]. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. W 1928 był oficerem samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwlotniczej nr 7 działającego w strukturze 7 pułku artylerii ciężkiej[7]. W kwietniu 1929 roku został przeniesiony do 29 pułku artylerii polowej w Grodnie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy 1 samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwlotniczej. W następnym roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na 2 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej. 2 grudnia 1930 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 31. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. W marcu 1931 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy dywizjonu[9][10]. Dywizjonem dowodził do 1939 roku[11].
W czasie II wojny światowej dowodził 7 pułkiem artylerii przeciwlotniczej lekkiej i awansował na podpułkownika.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych[12]
- Medal Wojska[12]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1938)[13]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[14]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino[12]
Przypisy
edytuj- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921 roku, s. 154.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 202.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 791, 821.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 710, 745.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 175.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 415, 462.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 330.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 95.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 184, 728.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 769.
- ↑ a b c Gorski, Bronislaw Sylwester - TracesOfWar.nl [online], www.tracesofwar.nl [dostęp 2021-06-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 14 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.