Wikipedia

Bronisław Nazimek

Oficer Wojska Polskiego, polityk

Bronisław Józef Władysław Nazimek (ur. 31 sierpnia 1883 w Zawadzie, zm. 17 marca 1952 w Krakowie) – porucznik Wojska Polskiego, starosta w okresie II Rzeczypospolitej.

Bronisław Nazimek
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1883
Zawada

Data i miejsce śmierci

17 marca 1952
Kraków

Starosta powiatu szczuczyńskiego
Okres

od 1920
do końca 1922

Starosta powiatu łomżyńskiego
Okres

od 1923
do 1927

Starosta powiatu błońskiego
Okres

od czerwca 1927
do września 1929

Starosta powiatu brzozowskiego
Okres

od 11 września 1929
do lipca 1933

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
porucznik rezerwy porucznik rezerwy
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1883
Zawada

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

13 Pułk Piechoty Austro-Węgier
Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 3
33 Pułk Piechoty

Odznaczenia
Signum Laudis Krzyż Wojskowy Karola

Życiorys

edytuj

Bronisław Józef Nazimek urodził się 31 sierpnia 1883 roku w Zawadzie, w ówczesnym powiecie ropczyckim, w rodzinie Karola i Marii Erlich. Absolwent gimnazjum w Jarosławiu z 1903. Odbył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Służył w c. i k. armii, od 1906 przez rok służył w 13 pułku piechoty Austro-Węgier w Krakowie po czym skierowany do rezerwy. W 1908 mianowany chorążym, w 1912 podporucznikiem. Po wybuchu I wojny światowej 1914 został zmobilizowany i służył w armii austriackiej do października 1918, m.in. pełnił funkcję komendanta oddziału żandarmerii polowej w Hrubieszowie i Pińczowie. W lipcu 1915 awansowany na porucznika.

16 stycznia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej Armii Austro-Węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1918 roku i przydzielony służbowo z dniem 18 listopada 1918 roku do Dowództwa Żandarmerii przy Okręgu Generalnym „Kielce”[1]. Pełnił obowiązki dowódcy żandarmerii powiatowej w Radomiu. Z dniem 1 maja 1919 został przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika[2].

Został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3][4]. W 1923 był przydzielony jako oficer rezerwowy do 33 pułku piechoty w garnizonie Łomża[5][6]. W 1934 roku zajmował 87. lokatę w korpusie oficerów rezerwowych piechoty i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Przemyśl z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X oraz był reklamowany na okres 12 miesięcy[7].

Od 1920 do końca 1922 pełnił funkcję starosty powiatu szczuczyńskiego w Grajewie[8][9]. W kolejnych latach pełnił analogiczne stanowiska starosty powiatu łomżyńskiego (styczeń 1923-czerwiec 1927)[10][11][12], od czerwca 1927 do września 1929 starosty powiatu błońskiego w Grodzisku[10] (w grudniu 1927 został mianowany komisarzem wyborczym Okręgowej Komisji Wyborczej w Grodzisku[13]), starosty powiatu brzozowskiego od 11 września 1929[14][15][16] do lipca 1933, po czym został przeniesiony w stan nieczynny[17][18]. Ze stanowiska w Brzozowie miał zostać odwołany w związku z powiązaniem w przeprowadzenie zamachu na działaczy narodowych Jana Chudzika i Władysława Owoca 14 maja 1933[19][20][21][22]. W lutym 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[10].

Następnie mieszkał we Lwowie, a po wybuchu II wojny światowej w Krakowie, gdzie zmarł 17 marca 1952 i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim[10].

Miał córkę Marię (1915–).

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ 274. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 175, Nr 7 z 23 stycznia 1919. . Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 9 z 28 stycznia 1919 roku, poz. 351.
  2. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 55 z 20 maja 1919 roku, poz. 1725.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 490.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 429.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 222.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 207.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 13, 1032.
  8. ↑ Słownik starostów szczuczyńskich – 1919-1939. [dostęp 2015-05-01].
  9. ↑ Obwieszczenie Urzędu Wojewódzkiego. „Dziennik Urzędowy Województwa Białostockiego”, s. 15, Nr 11 z 1 listopada 1921. 
  10. ↑ a b c d Janusz Mierzwa Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 2, wyd. LTW, Łomianki 2022, s. 196–197.
  11. ↑ Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 15 grudnia 1922 do 1 marca 1923 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, s. 23, Nr 2 z 31 marca 1923. 
  12. ↑ Dzieje Łomży. Tysiącletnie. [dostęp 2015-05-01].
  13. ↑ Ogłoszenie Generalnego Komisarza Wyborczego o mianowaniu Przewodniczących Okręgowych Komisyj Wyborczych i ich zastępców. „Dziennik Wojewódzki Województwa Warszawskiego”, s. 2, Nr 12 z 17 grudnia 1927. 
  14. ↑ Powiatowe roszady wrześniowe.
  15. ↑ Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r., 1931, s. 10.
  16. ↑ Z życia prowincji. List z Brzozowa. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 107 z 9 maja 1931. 
  17. ↑ Zmiany w starostwach w Małopolsce środkowej. „Dziennik Białostocki”, Nr 210 z 31 lipca 1933. 
  18. ↑ Następstwa wydarzeń w Małopolsce środkowej. „Dziennik Ludowy”, s. 1, Nr 173 z 1 sierpnia 1933. 
  19. ↑ Proces w Sanoku. „Gazeta Wągrowiecka”, s. 1, Nr 219 z 22 września 1933. 
  20. ↑ Kto strzelał w Brzozowie. „Głos Narodu”, s. 1, Nr 237 z 4 września 1933. 
  21. ↑ Proces o mord polityczny. „Dziennik Ludowy”, s. 5, Nr 214 z 19 sierpnia 1933. 
  22. ↑ Jerzy Paciorkowski. Podżegacze z Brzozowa. „Policja 997”, s. 39, Nr 3 (108) z marca 2014. ISSN 1734-1167. 
  23. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Bronisław_Nazimek&oldid=71889652”