Wikipedia

Brodawczyca koni

Brodawczyca koni – choroba wirusowa koni wywoływana przez różne typy wirusa EcPV(Equus Caballus Papilloma Virus), czyli wirusa brodawczaka końskiego, należącego do grupy papillomawirusów. Choroba opisana u koni już w IX w. w Bagdadzie[1]. Najczęściej występuje u koni młodych, jednak zarazić się wirusem może koń w każdym wieku, najczęściej wówczas, gdy jego organizm jest osłabiony. Wirus występuje na całym świecie. Podczas badań nie stwierdzono zaraźliwości w stosunku do innych gatunków zwierząt: krów, owiec, psów, królików i świnek morskich. Wirus nie jest zakaźny względem ludzi. Diagnoza różnicowa z różnymi formami grzybicy skóry, sarkoidozą (zwłaszcza przy EcPV2 na genitaliach), reakcją alergiczną na ugryzienia owadów (zwłaszcza przy EcPV3 i EcpV4 w uszach).

wirus brodawczaka końskiego, forma uszna
wirus brodawczaka końskiego typ 1

Typy wirusa

edytuj

Obecnie wyróżnione zostały 4 typy wirusa:

  • EcPV1 – wyodrębniony z form powstających w okolicy głowy, oczu, szyi, piersi i przednich nóg konia. Powoduje powstawanie zmian skórnych w postaci brodawek o różnej wielkości (2–20 mm), wysokości do 0,5 cm i w różnej ilości (od kilku do kilkuset). Brodawki białawe, szare lub różowawe. Brodawki pojawiają się do ok. 60 dni po infekcji i utrzymują się od 1 do 9 m-cy, po czym dochodzi do samoistnej remisji bez bliznowacenia. Konie nabywają pełnej odporności na wirusa po przechorowaniu.[2][3]
  • EcPV2 – wyodrębniony z form brodawek powstających w okolicy genitaliów i błon śluzowych, może być potencjalnie związany z powstawaniem sarkoidozy[4], podobnie jak wirus brodawczaka krowiego BPV1 i BPV2 (Bovine Papilloma Virus)[5][6][7][8]
  • EcPV3 – forma uszna EcpV3 i EcPV4 w postaci białych płaskich brodawek, zazwyczaj nie zanika samoistnie. Ostatnie badania na uniwersytecie Minnesoty wykazują dużą skuteczność leków ludzkich w leczeniu formy usznej (a także sarkoidów) kremem o 5% zawartości imikwimodu[9]. Forma podatna na wtórne zakażenia bakteryjne i grzybiczne, co może powodować nadwrażliwość uszu. Należy zapobiegać ugryzieniom owadów w istniejące brodawki – używając nauszników i masek na pysk dla koni[10].
  • EcPV4 – nowo wyodrębniony typ wirusa pochodzący z brodawek formy usznej[11].

Drogi zarażenia

edytuj

Choroba zakaźna. Wirus najczęściej wnika do organizmu poprzez uszkodzenia naskórka. Przenoszony poprzez kontakt fizyczny pomiędzy końmi oraz używanie wspólnych przedmiotów dla różnych zwierząt, np. kantarów. Prawdopodobnie przenoszona przez owady z rodziny meszkowatych. Zakażenia wrodzone u źrebiąt rzadkie. By uniknąć zakażenia, chore konie należy odizolować od zwierząt, które nigdy nie chorowały na EcPV.

Leczenie

edytuj

Dotychczas nie ma jednoznacznie skutecznej metody leczenia form powodowanych przez typy wirusa niezanikające samoistnie. Możliwe jest operacyjne leczenie brodawek poprzez wycinanie chirurgiczne, laserowe lub wymrażanie. Najnowsze badania wykazały, że ich usuwanie nie powoduje miejscowych nawrotów, jednak może pozostawiać blizny lub depigmentację sierści. Stosowanie autoszczepionek, wykonywanych przez niektóre laboratoria weterynaryjne z próbek pobranych z brodawek, wedle najnowszych badań nie powoduje skrócenia czasu choroby, lecz po ich podaniu powstrzymuje powstawanie nowych brodawek.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Shin-Je Ghim, Annabel Rector, Hajo Delius, John P. Sundberg,A. Bennett Jenson, Marc Van Ranst. Equine papillomavirus type 1: complete nucleotide sequence and characterization of recombinant virus-like particles composed of the EcPV-1 L1 major capsid protein. „Biochemical and Biophysical Research Communications”. 324, s. 1108–1115, 2004. 
  2. ↑ J.P. Lavoie, K. Hinchcliff: Blackwell's Five-Minute Veterinary Consult: Equine. John Wiley & Sons, 2011, s. 557 i 110.
  3. ↑ D.W. Scott, W.H. Miller Jr.: Equine Dermatology. Elsevier Health Sciences, 2010, s. chapter 16.
  4. ↑ T. SCASE, S. BRANDT, C. KAINZBAUER, S. SYKORA, S. BIJMHOLT, K. HUGHES, S. SHARPE, A. FOOT. Equus caballus papillomavirus-2 (EcPV-2): An infectious cause for equine genital cancer?. „Equine Veterinary Journal”. 42 (8), s. 738–745, November 2010. 
  5. ↑ G. Chambers, V. A. Ellsmore, P. M. O'Brien, S. W. J. Reid, S. Love, M. S. Campo and L. Nasir. Association of bovine papillomavirus with the equine sarcoid. „Journal of General Virology”. 85, s. 1055–1062, May 2003. 
  6. ↑ N. Otten, C. von Tscharner, S. Lazary, D.F. Antczak, H. Gerber. DNA of bovine papillomavirus type 1 and 2 in equine sarcoids: PCR detection and direct sequencing. „Archives of Virology”. 132, s. 121–131, 1993. 
  7. ↑ L. Bogaert, A. Martens, C. De Baere, F. Gasthuys. Detection of bovine papillomavirus DNA on the normal skin and in the habitual surroundings of horses with and without equine sarcoids. „Research in Veterinary Science”. 79 (3), s. 253–258, December 2005. 
  8. ↑ C. E. Lange, K. Tobler, A. Lehner, P. Grest, M. M. Welle, C. C. Schwarzwald, C. Favrot. EcPV2 DNA in Equine Papillomas and In Situ and Invasive Squamous Cell Carcinomas Supports Papillomavirus Etiology. „Veterinary Pathology”, October 2012. 
  9. ↑ Sheila M. F. Torres, Erin D. Malone, Stephen D. White, Sandra N. Koch, Johanna L. Watson. The efficacy of imiquimod 5% cream (Aldara®) in the treatment of aural plaque in horses: a pilot open-label clinical trial. „Veterinary Dermatology”. 21 (5), s. 503–509, October 2010. 
  10. ↑ Ch.E. Langea, K. Tobler, M. Ackermann, C. Favrot. Identification of two novel equine papillomavirus sequences suggests three genera in one cluster. „Veterinary Microbiology”. 149 (1–2), s. 85–90, April 2011. 
  11. ↑ Sueli A. Taniwaki, Angelo J. Magro, Ana Claudia Gorino, José P. Oliveira-Filho, Marcos R.M. Fontes, Alexandre S. Borges, João P. Araujo Jr.. Phylogenetic and structural studies of a novel equine papillomavirus identified from aural plaques. „Veterinary Microbiology”. 162 (1), s. 85–93, February 2013. 

Bibliografia

edytuj
  • R.C. Postey, G.D. Appleyard, B.A. Kidney. Evaluation of equine papillomas, aural plaques, and sarcoids for the presence of Equine papillomavirus DNA and Papillomavirus antigen. „Canadian Journal of Veterinary Research”. 71 (1), s. 28–33, 2007. 
  • M. Ball. Dealing With Warts. „The Horse”, August 2004. 
  • J.P. Lavoie, K. Hinchcliff: Blackwell's Five-Minute Veterinary Consult: Equine. John Wiley & Sons, 2011, s. 557 i 110.
  • N.J. Maclachlan, E.J. Dubovi: Fenner's Veterinary Virology. Academic Press, 2010, s. 219.
  • D.W. Scott, W.H. Miller Jr.: Equine Dermatology. Elsevier Health Sciences, 2010, s. chapter 16.
  • Shin-Je Ghim, Annabel Rector, Hajo Delius, John P. Sundberg,A. Bennett Jenson, Marc Van Ranst. Equine papillomavirus type 1: complete nucleotide sequence and characterization of recombinant virus-like particles composed of the EcPV-1 L1 major capsid protein. „Biochemical and Biophysical Research Communications”. 324, s. 1108–1115, 2004. 
  • N. Otten, C. von Tscharner, S. Lazary, D.F. Antczak, H. Gerber. DNA of bovine papillomavirus type 1 and 2 in equine sarcoids: PCR detection and direct sequencing. „Archives of Virology”. 132, s. 121–131, 1993. 
  • T. SCASE, S. BRANDT, C. KAINZBAUER, S. SYKORA, S. BIJMHOLT, K. HUGHES, S. SHARPE, A. FOOT. Equus caballus papillomavirus-2 (EcPV-2): An infectious cause for equine genital cancer?. „Equine Veterinary Journal”. 42 (8), s. 738–745, November 2010. 
  • G. Chambers, V. A. Ellsmore, P. M. O'Brien, S. W. J. Reid, S. Love, M. S. Campo and L. Nasir. Association of bovine papillomavirus with the equine sarcoid. „Journal of General Virology”. 85, s. 1055–1062, May 2003. 
  • L. Bogaert, A. Martens, C. De Baere, F. Gasthuys. Detection of bovine papillomavirus DNA on the normal skin and in the habitual surroundings of horses with and without equine sarcoids. „Research in Veterinary Science”. 79 (3), s. 253–258, December 2005. 
  • C. E. Lange, K. Tobler, A. Lehner, P. Grest, M. M. Welle, C. C. Schwarzwald, C. Favrot. EcPV2 DNA in Equine Papillomas and In Situ and Invasive Squamous Cell Carcinomas Supports Papillomavirus Etiology. „Veterinary Pathology”, October 2012. 
  • Sheila M. F. Torres, Erin D. Malone, Stephen D. White, Sandra N. Koch, Johanna L. Watson. The efficacy of imiquimod 5% cream (Aldara®) in the treatment of aural plaque in horses: a pilot open-label clinical trial. „Veterinary Dermatology”. 21 (5), s. 503–509, October 2010. 
  • Kim Anderson. Viral Warts. „Western Horse Breeders Annual”. s. 116–119. 
  • Ch.E. Lange, K. Tobler, M. Ackermann, C. Favrot. Identification of two novel equine papillomavirus sequences suggests three genera in one cluster. „Veterinary Microbiology”. 149 (1–2), s. 85–90, April 2011. 
  • Öznur ASLAN, Ertan ORUÇ. Is It Possible to Treat Equine Papillomatosis with Ivermectin Given Orally?. „Kafkas Universitesi Veteriner Fakultesi Dergisi”. 16(6), s. 1065–1068, 2010. 
  • Sueli A. Taniwaki, Angelo J. Magro, Ana Claudia Gorino, José P. Oliveira-Filho, Marcos R.M. Fontes, Alexandre S. Borges, João P. Araujo Jr.. Phylogenetic and structural studies of a novel equine papillomavirus identified from aural plaques. „Veterinary Microbiology”. 162 (1), s. 85–93, February 2013. 

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Brodawczyca_koni&oldid=73606724”