Ferdinand Marcos Jr.
Ferdinand Romualdez Marcos Jr., znany także jako: Bongbong Marcos (ur. 13 września 1957 w San Juan) – filipiński polityk, gubernator prowincji Ilocos Norte (1983–1986; 1998–2007)[1], członek Izby Reprezentantów (1992–1995; 2007–2010), senator w latach 2010–2016. Prezydent Filipin od 30 czerwca 2022[2].
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 września 1957 |
|---|---|
| 17. Prezydent Filipin | |
| Okres |
od 30 czerwca 2022 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| |
Życiorys
edytujJest jedynym synem byłego prezydenta i dyktatora Filipin Ferdinanda Marcosa i Imeldy Romualdez[3].
Marcos początkowo uczył się w szkołach w Quezon City i Mandaluyong. W 1970 roku Marcos został wysłany do Anglii, gdzie mieszkał i uczył się w Worth School, katolickiej prywatnej szkole dla chłopców prowadzonej przez benedyktynów w West Sussex. Następnie kształcił się w latach 1974–1978 na Uniwersytecie Oksfordzkim. Od 1979 do 1981 studiował w Wharton School of Business na Uniwersytecie Pennsylwanii, gdzie uzyskał tytuł Master of Business Administration[4].
Pierwszą formalną rolą Marcosa w filipińskiej polityce był wybór na wicegubernatora Ilocos Norte w 1980. 23 marca 1983 roku został mianowany gubernatorem prowincji, zastępując swoją ciotkę Elizabeth Marcos-Keon, która zrezygnowała ze stanowiska z powodów zdrowotnych[5]. Na początku 1985 roku został mianowany przez swojego ojca prezesem zarządu koncernu telekomunikacyjnego Philippine Communications Satellite Corporation (PHILCOMSAT)[6].
W 1986 po obaleniu Ferdinanda Marcosa wskutek tzw. żóltej rewolucji, rodzina Marcosów uzyskała azyl na Hawajach, gdzie zamieszkali w rezydencji w Makiki Heights w Honolulu[7]. Bongbong Marcos powrócili na Filipiny w 1991[8].
W wyborach 1992 roku został wybrany do Izby Reprezentantów z okręgu Ilocos Norte. W 1998 roku ponownie wrócił na stanowisko gubernatora Ilocos Norte. Pełnił tę funkcję przez trzy kolejne kadencje do 2007 roku[9]. W 2007 roku został ponownie wybrany do Izby Reprezentantów i objął funkcję zastępcy lidera mniejszości parlamentarnej[10]. W 2010 i 2013 roku wybierany do Senatu Filipin[4].
Bezskutecznie kandydował na wiceprezydenta Filipin w wyborach powszechnych w 2016 roku[11]. Zwyciężył w wyborach prezydenckich w 2022 roku, zdobywając 58,77% oddanych głosów. 30 czerwca 2022 w Muzeum Narodowym Filipin złożył przysięgę jako 17. prezydent Filipin[12].
Życie prywatne
edytujMarcos jest od 1993 żonaty z prawniczką Louise Aranetą. Mają trzech synów: Sandro (ur. 1994), Josepha (ur. 1995) i Williama (ur. 1997)[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Senate of the Phillipines [dostęp 2024-08-31] (ang.).
- ↑ Ex-dictator's son Marcos sworn in as Philippine president [online], Kyodo News+, 30 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-30].
- ↑ "A dynasty on steroids". s. smh.com.au. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
- ↑ a b c Resume of Senator Ferdinand "Bongbong" R. Marcos, Jr. - Senate of the Philippines [online], web.archive.org, 25 października 2020 [dostęp 2024-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-25].
- ↑ Indonesia Angkatan Bersenjata, Mimbar kekaryaan ABRI., Departemen Pertahanan Keamanan, Staf Pembinan Karyawan, 1983 [dostęp 2024-02-29] (indonez.).
- ↑ U.S. auditors to examine documents related to Philippines' alleged diverted funds - UPI Archives [online], UPI [dostęp 2024-02-29] (ang.).
- ↑ David Holley, Marcos Party Reaches Hawaii in Somber Mood, Los Angeles Times, 27 lutego 1986 [dostęp 2024-02-29] (ang.).
- ↑ https://news.abs-cbn.com/halalan2016/nation/01/21/16/if-marcos-wins-ph-will-be-laughingstock-of-the-world-osmena
- ↑ Ferdinand Bongbong R. Marcos Jr. Biography in California - digwrite [online], web.archive.org, 18 listopada 2015 [dostęp 2024-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-18].
- ↑ Priest’s rival claims victory - INQUIRER.net, Philippine News for Filipinos [online], inquirer.net [dostęp 2024-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-22].
- ↑ Bongbong Marcos running for vice president in 2016 - CNN Philippines [online], web.archive.org, 8 października 2015 [dostęp 2024-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-08].
- ↑ Marcos Jr. officially proclaimed president-elect [online], web.archive.org, 20 czerwca 2022 [dostęp 2024-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-20].