Bolesław Mikiewicz (1895–1959)
Bolesław Zygmunt Mikiewicz[a] (ur. 6 maja 1895 w Przeworsku, zm. 1959) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
 major dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 maja 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
1959 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się 6 maja 1895 w Przeworsku, w ówczesnym powiecie łańcuckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bolesława (1869–1925), adwokata, i Katarzyny Wiktorii (1869–1959), córki Zygmunta Węclewskiego. Miał dziewięcioro rodzeństwa, a wśród nich brata Bronisława (1899–1942) – majora łączności Wojska Polskiego[2].
W 1913 złożył maturę z odznaczeniem w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[3]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[4].
16 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 1 Pułku Piechoty[4]. 1 maja 1916 został mianowany chorążym piechoty[5]. 6 lipca 1916 pod Wołczeckiem, w trzecim dniu bitwy pod Kostiuchnówką, dostał się do rosyjskiej niewoli[6].
4 marca 1919 jako chorąży byłych Legionów Polskich i byłego II Korpusu został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany z dniem 1 lutego 1919 podporucznikiem piechoty[7]. 1 grudnia 1919 został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 porucznikiem w piechocie[8].
14 listopada 1921 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego 1921–1923[9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 498. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przeniesiony do 58 Pułku Piechoty w Poznaniu[11]. Następnie został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego[12], a w 1925 przeniesiony do 52 Pułku Piechoty w Złoczowie[13].
W listopadzie 1926 został przydzielony z 52 pp do Biura Ogólno-Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko referenta[14]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[15]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16]. W kwietniu 1928 został przesunięty we wspomnianym biurze na stanowisko pełniącego obowiązki szefa wydziału przepisów[17][18]. Z dniem 1 marca 1932 został przeniesiony do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku na stanowisko dowódcy batalionu[19][b][21]. Od 2 do 31 marca tego roku był przydzielony z 42 pp do Biura Og. Adm. MSWojsk[22]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[23], a następnie przeniesiony w stan spoczynku.
Bolesław Zygmunt Mikiewicz w 1928 zawarł związek małżeński z Marcelą Olszewską (1901–1985), z którą miał trzy córki urodzone w Białymstoku: Zdzisławę (1929–1935), Bożennę Antoninę Malwinę (1933–1990) i Marię Honoratę Izabelę (ur. 1934).
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[24]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[25]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[26][25]
Uwagi
edytuj- ↑ W marcu 1932 ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia mjr. dypl. Bolesława Mikiewicza z „Bolesław ur. 6 października 1894” na „Bolesław Zygmunt ur. 6 maja 1895”[1].
- ↑ Tym samym unieważniono jego przeniesienie z dniem 1 stycznia 1932 do 80 pp na stanowisko dowódcy batalionu, ogłoszone 23 października 1931[20].
Przypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 265.
- ↑ Dramowicz 2011 ↓, s. 252-253.
- ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 131.
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości : Mikiewicz Bolesław Zygmunt. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-08-21].
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 29.
- ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 15.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 29 z 15 marca 1919, poz. 908.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 98 z 28 grudnia 1919, poz. 4146.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 155, 408, 1500.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 45.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 585.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 11, 147, 353.
- ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 14.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 24 listopada 1926 roku, s. 413.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 174.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124, 179, 1097.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 232.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 328.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 572.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 251.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
edytuj- Sprawozdanie trzydzieste dyrekcyi c. k. Gimnazyum III. w Krakowie za rok szkolny 1912/13. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1913.
- VII Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Legionów Polskich przy Departamencie Wojskowym NKN, 1916-10-01.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
- Waldemar Dramowicz. Życie i twórczość Zygmunta Węclewskiego (1824–1887). „Nadwarciański Rocznik Historyczno-Archiwalny”. 18, 2011. Gorzów Wlkp.: Archiwum Państwowe w Gorzowie Wielkopolskim i Towarzystwo Przyjaciół Archiwum i Pamiątek Przeszłości. ISSN 1231-3033.