Wikipedia

Bohdan Łazuka

polski aktor i piosenkarz

Bohdan Cezary Łazuka (ur. 31 października 1938 w Lublinie) – polski aktor teatralny, filmowy i głosowy, piosenkarz, artysta estradowy, prezenter telewizyjny i radiowy, konferansjer. Na przestrzeni lat zagrał w kilkudziesięciu filmach i spektaklach, często wcielając się w role charakterystyczne. Jako piosenkarz wykonywał przeboje międzywojenne, piosenkę liryczną i współczesne gatunki rozrywkowe[1].

Bohdan Łazuka
Ilustracja
Bohdan Łazuka (2008)
Imię i nazwisko

Bohdan Cezary Łazuka

Data i miejsce urodzenia

31 października 1938
Lublin

Zawód

aktor teatralny i filmowy, piosenkarz

Współmałżonek

1. Barbara Wrzesińska (rozwód)
2. Daniela Pacholczyk (rozwód)
3. Małgorzata Viresco (rozwód)
4. Renata Węglińska (1980–2001 i od 2010)

Lata aktywności

od 1958

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys

edytuj

Młodość i wykształcenie

edytuj

Urodził się 31 października 1938 w Lublinie, jest jedynym dzieckiem swoich rodziców[2], Franciszka Łazuki (1908–1993) i jego żony Wandy z domu Loranc (1919–1994)[3]. Gdy miał trzy lata, jego rodzice się rozwiedli, a ojciec z kolejnego małżeństwa z Krystyną Nowicką miał córkę Elżbietę (ur. 1953)[3]. Dorastał w podlubelskiej Dąbrowicy, a po wojnie przeniósł się z matką do Lublina[4][5]. W czasie nauki w siódmej klasie Szkoły Podstawowej nr 24 w Lublinie dołączył do Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Lubelskiej oraz zaczął uczęszczać na zajęcia aktorskie do Teatru Młodego Widza[6][5]. Nie mogąc pogodzić nauki z zajęciami teatralnymi, porzucił szkołę i zapisał się do technikum budowlanego, jednak go nie ukończył[5]. Jako nastolatek mieszkał też w Gdańsku i Katowicach, gdzie pracował w sortowni węgla przy tamtejszej kopalni[5][7]. Startował w eliminacjach do grupy baletowej Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”, ale bez powodzenia[8].

Pod koniec lat 50. uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej I st. nr 4 im. Karola Kurpińskiego w Warszawie w klasie oboju[5], a kilka miesięcy później, za namową przyjaciół, zdawał do PWST w Warszawie, gdzie studiował aktorstwo dramatyczne[8][9]. Uczył się u Ludwika Sempolińskiego i Kazimierza Rudzkiego[10]. W 1961 ukończył studia aktorskie, występując w spektaklu dyplomowym Bal na Gnojnej i w roli Chudka w Wesołych kumoszkach z Windsoru[11].

Kariera zawodowa

edytuj

Będąc na drugim roku studiów, wystąpił w inscenizacji Żołnierza królowej Madagaskaru dla Teatru Polskiego Radia[12]. Dla teatru wystąpił również w roli Papkina w Zemście[13]. Na ekranie zadebiutował w 1958 rolą kelnera w filmie Jana Rybkowskiego Pan Anatol szuka miliona[14].

Po ukończeniu studiów w 1961 koncertował ze swoim programem objazdowym Bal na Gnojnej, powstałym na bazie jego spektaklu dyplomowego[15]. W tym samym roku zadebiutował w Teatrze Współczesnym w Warszawie rolą Fiedotika w Trzech siostrach, a później występował jako Zapowiadacz w Karierze Arturo Ui i sługa Günther w Zamku w Szwecji[12][16]. Również w 1961 zaczął grać w Kabarecie Szpak i dołączył do Kabaretu Starszych Panów, w którym zadebiutował rolą młodego Jeremiego Przybory w Niespodziewanym końcu lata i wylansował przebój „Przeklnę cię” wykonywany w duecie z Barbarą Krafftówną[17][18]. Zaczął też występować w programie radiowym Podwieczorek przy mikrofonie i zagrał ze Stanisławem Dygatem w krótkometrażowym filmie dyplomowym Jerzego Skolimowskiego Pieniądze albo życie[19], a pod koniec roku premierę miał film Stanisława Możdżeńskiego Zuzanna i chłopcy, w którym zadebiutował jako aktor filmowy rolą Kazika[20][21]. W 1962 wystąpił w roli dziennikarza radiowego w filmie Janusza Morgensterna Jutro premiera, stanowiącym satyrę na środowisko teatralne[22].

W 1963 na 1. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymał nagrodę indywidualną w kategorii piosenka popularna za wykonanie utworu „Dzisiaj, jutro, zawsze” oraz wyróżnienie za piosenki „Charleston” i „To było tak”[23]. Niedługo po występie na festiwalu odszedł z Teatru Współczesnego i przeszedł do zespołu warszawskiej Syreny[24][25]. Również w 1963 zagrał Miecia w filmie Stanisława Wohla Przygoda noworoczna u boku Zofii Kucówny[26]. Po jednym sezonie w Syrenie przeszedł do stołecznej Komedii[27], gdzie 11 lipca debiutował w tytułowej roli w sztuce Billy kłamca, reżyserskim debiucie teatralnym Kazimierza Kutza[28][13].

W 1964 wystąpił w drugoplanowej roli w filmie Leonarda Buczkowskiego Przerwany lot, a jego kreacja pana młodego została doceniona przez krytyków[29]. 23 listopada 1964 premierowo wystąpił z recitalem w Sali Kongresowej, a wydarzenie okazało się sukcesem frekwencyjnym i zebrał przychylne recenzje wśród krytyków[30][31]. Do końca roku zagrał jeszcze 11 koncertów w Sali Kongresowej, za każdym razem przy pełnej widowni[30][32]. Również w 1964 otrzymał Srebrną Maskę za zajęcie drugiego miejsca w plebiscycie popularności czytelników „Expressu Wieczornego”, a rok później zajął pierwsze miejsce w konkursie, dzięki czemu otrzymał Złotą Maskę[33][34]. Na początku 1965 zagrał 12 koncertów w kawiarni „Nowy Świat” dla pełnej widowni, po czym odbył ogólnopolską trasę koncertową[32][35]. W czerwcu wystąpił na 3. KFPP w Opolu, wykonując utwór „Życzenia dla pań” oraz – wyróżniony nagrodą w kategorii piosenka rozrywkowa – utwór „W siną dal” w duecie z Igą Cembrzyńską[36]. Oprócz tego występował w cyklicznych programach telewizyjnych Jerzego Gruzy: Poznajmy się i Małżeństwo doskonałe[37]. W latach 60. zagrał serię koncertów za granicą, m.in. w USA, Kanadzie, ZSRR, Wielkiej Brytanii, Francji, Rumunii, Szwecji, Izraelu i Czechosłowacji[27][38], a także przez dwa sezony współpracował z kabaretem „U Lopka” Kazimierza Krukowskiego[39]. W 1966 wystąpił jako Edzio Siedlecki, jeden z głównych bohaterów komedii Krzysztofa Gruszczyńskiego Małżeństwo z rozsądku; zyskał dużą popularność dzięki wykonaniu w filmie piosenki „Miłość złe humory ma”, która stała się przebojem[40]. W 1967 premierę miał film Jerzego Gruzy Próba poświęcony Łazuce[27]. W tym samym roku wystąpił w głównej roli – Marka – w filmie Jana Rutkiewicza Kochajmy syrenki[26]. W latach 1967–1973 występował z Jackiem Fedorowiczem i Piotrem Szczepanikiem w objazdowym programie estradowo-kabaretowym Popierajmy się[41][42]. W listopadzie 1967 debiutował w roli Feliksa, głównego bohatera sztuki Jadzia wdowa wystawianej przez Zbigniewa Sawana na scenie Teatru Komedia[43]. Wystąpił także w kolejnym filmie Stanisława Barei Przygoda z piosenką (1968) z Polą Raksą[44].

 
Bohdan Łazuka podczas spotkania autorskiego

W latach 70. występował w słuchowiskach radiowych: Na wyspach Hula-Gula, Serwus, jestem nerwus i Dzień dobry, jestem z Kobry[45]. W 1971 zagrał pięć postaci – milicjanta, agenta wywiadu, działacza sportowego, uczestnika motocrossu i amanta – w Motodramie Andrzeja Konica[26]. Wystąpił także w filmie Tadeusza Chmielewskiego Nie lubię poniedziałku (1971), a jego rola podpitego artysty, który wraca przez Warszawę do domu, trzymając się korby od samochodu, zapisała się w historii polskiej kinematografii[46][47]. Również w 1971 odszedł z Teatru Komedia. W 1972 zagrał Lolka, głównego bohatera filmu Jacka Butrymowicza Kwiat paproci, którego rozpowszechnienie zostało zablokowane przez cenzurę[26], a jego premiera odbyła się dopiero w 2009[48]. W 1974 został aktorem Teatru Rozmaitości, w którym zagrał m.in. w spektaklu Cień[49]. W 1976 wystąpił w programie telewizyjnym Uczniowie Ludwika Sempolińskiego oraz zagrał homoseksualnego tancerza w filmie Jerzego Gruzy Motylem jestem, czyli romans 40-latka[19]. W 1977 odszedł z Teatru Rozmaitości, rok później zadebiutował na scenie warszawskiego Kwadratu, po czym powrócił do Teatru Studio[5], w którym zagrał m.in. Dodka w sztuce Wielki Dodek, Josepha Fouchego w Madame Sâns-geńe i Ostapa Bendera w Dwunastu krzesłach[50][51], a także występował w spektaklach objazdowych – Seks i polityka i Śmiech na sali[52]. Na przełomie lat 70. i 80. nawiązał współpracę z Tadeuszem Drozdą, z którym pracował przy satyrycznych programach telewizyjnych Łazuka & Co oraz Na parę[53].

W latach 80. ograniczył występowanie na ekranie na rzecz grania w teatrze, choć wystąpił m.in. w epizodycznej roli aktora i piosenkarza klubu „Oaza” w jednym odcinku serialu Kariera Nikodema Dyzmy (1980)[54]. W 1981 grał w szopce literacko-politycznej Warto byś wpadł przygotowanej na 35-lecie Teatru Syrena[55]. W 1982 z okazji Piłkarskich Mistrzostw Świata w Hiszpanii wykonywał w telewizji piosenkę „Tajemnica Mundialu”[56]. W 1988 zagrał samego siebie w Piłkarskim pokerze Janusza Zaorskiego[56]. Na przełomie 1989 i 1990 odbywał trasę koncertową po Ameryce i Kanadzie, gdzie występował dla Polonii; wcześniej regularnie dał występy w USA[57][58]. W 1992 po 14 latach pracy odszedł z Teatru Studio[59].

Pod koniec lat 90. prowadził na antenie Naszej TV Listę przebojów podwórkowych. W 1999 wydał książkę autobiograficzną pt. „...trzymam się!”, w której opisał przebieg swojej dotychczasowej kariery scenicznej. W 2000 odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach[60]. Powrócił także do regularnego występowania w filmach i serialach, m.in. zagrał szefa gangsterów w komedii Chłopaki nie płaczą, proboszcza w serialu Skarb sekretarza i nauczyciela tańca Rene w Domu, a także pojawił się w serialach Graczykowie i Sukces[61]. W kolejnych latach zagrał też w serialach: Na Wspólnej, Świat według Kiepskich, Święta wojna, Tygrysy Europy, Lokatorzy, Daleko od noszy, Niania, Kryminalni, Faceci do wzięcia, Plebania, Ojciec Mateusz oraz Grzeszni i bogaci[62][63][64][65].

W 2001 wyreżyserował rewię Ktoś mnie pokochał wystawianą w Teatrze Muzycznym-Operetce Wrocławskiej[66]. W 2003 prowadził Koncert życzeń na antenie radiowej Jedynki. W 2004 był jurorem na V Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku. W 2006 zaczął występować w Mazowieckim Teatrze Muzycznym im. Jana Kiepury w Warszawie[67], m.in. w operetkach: Wesoła wdówka, Zemsta Nietoperza, Księżniczka czardasza i Hrabina Marica[68]. W 2008 odebrał Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt działalności artystycznej związanej z twórczością okresu 20-lecia międzywojennego[69]. W 2009 był jednym z prelegentów na Akademii Sztuk Przepięknych podczas Przystanku Woodstock, na którym dodatkowo wystąpił w spektaklu Wesoła wdówka, a także zagrał tytułowego bohatera w teledysku do utworu „Dziadek” piosenkarki Etny[70][71]. W 2010 premierę miała jego książka autobiograficzna „Przypuszczam, że wątpię”, będąca wywiadem rzeką udzielonego Karolinie Prewęckiej. W tym samym roku zagrał pijaczka w filmie Janusza Kondratiuka Milion dolarów[72]. W 2013 wystąpił z piosenką „Jak to było naprawdę” w koncercie „Opole! Kocham Cię! – Gala Jubileuszowa” podczas 50. KFPP w Opolu[73]. W listopadzie 2017 wydał album pt. Nocny Bohdan – Duety[74], którą promował singlem „Nocny Bohdan” nagranym z Maciejem Maleńczukiem[75][76] i teledyskiem do piosenki „Między nami pokój” nagranej z Dodą[77][78]. W 2018 był gościem programu Kuba Wojewódzki[79], przekazał część swoich pamiątek Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu[80] oraz wystąpił z piosenką „Tajemnica Mundialu” w koncercie „Przebój na Mundial” podczas 55. KFPP w Opolu[81], a 31 października życzenia urodzinowe listownie złożył mu prezydent RP Andrzej Duda[82]. W 2019 został uhonorowany nagrodą za dotychczasową twórczość przez Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych[83]. W roku 2018 wziął udział w nagraniu charytatywnego utworu "Pomaganie Jest Trendy" na zaproszenie rapera Gorzkiego, obok takich artystów jak : Jerzy Połomski, Krzysztof Krawczyk czy Andrzej Dąbrowski.

Życie prywatne

edytuj

W okresie studiów był związany z aktorką Zofią Marcinkowską[7]. Był czterokrotnie żonaty[84]. W latach 60. ożenił się z aktorką Barbarą Wrzesińską[85], z którą rozwiódł się trzy miesiące po ślubie[86]. Jego drugą żoną została tancerka Daniela Pacholczyk, z którą rozwiódł się po roku małżeństwa[86]. Przez sześć lat był mężem tancerki Małgorzaty Viresco, z którą ma syna, Adama (ur. 1973)[86][87]. W 1980 poślubił modelkę i projektantkę mody Renatę Węglińską, z którą ma córkę, Olgę[88]. Rozwiedli się w 2001, a w 2010 powtórnie wzięli ślub[89][90]. Mieszka w Janinowie[91][92].

W 2010 roku deklarował, że był zwolennikiem Janusza Korwin-Mikkego[93].

Filmografia

edytuj

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[94].

Lektor

edytuj

Dyskografia

edytuj
  1. 1965: Bohdan trzymaj się – LP
  2. 1967: Życzenia dla pań – LP
  3. 1978: Nie ma wyjścia panowie – LP
  4. 1989: Moja 50-tka – LP
  5. 2017: Nocny Bohdan – Duety – LP[95]

Piosenki

edytuj
  1. A jednak ja
  2. A jednak Warszawianki (muz. Ryszard Sielicki, sł. Włodzimierz Patuszyński)
  3. Ali Bej (muz. Ryszard Sielicki, sł. Adam Hosper)
  4. Andriusza
  5. Bal na Gnojnej
  6. Ballada amerykańskiego żołnierza
  7. Ballada o głupcach
  8. Barcarola Paola
  9. Bo to się zwykle tak zaczyna
  10. Bohdan trzymaj się
  11. Buba
  12. Butterfly cha-cha
  13. Bywają czasem takie dni
  14. Coś mnie nosi
  15. Dla mnie ty
  16. Dzisiaj, jutro, zawsze (muz. Wojciech Piętowski, sł. Andrzej Tylczyński) w rytmie tańca Charleston
  17. Gdzie spotkamy się dziś
  18. Ja się uwielbiam podobać publiczności
  19. Jak to dziewczyna
  20. Już taki jestem zimny drań
  21. Kiedy znów zakwitną białe bzy
  22. Ładny kram, jestem sam
  23. Mała kobietko
  24. Mały gigolo
  25. Mężczyzna kulinarny
  26. Mieszczańska dusza
  27. Miłość złe humory ma (z filmu Małżeństwo z rozsądku)
  28. Natury mniej, kultury więcej
  29. Naucz mnie kochać
  30. Nie bądź taka Mona Liza
  31. Nie można przestać kochać
  32. Nikt nie wie, gdzie mnie szukać
  33. Oczy czornyje
  34. Odrobinę szczęścia w miłości
  35. Parzyste rytmy
  36. Piosenka o podrywaczach
  37. Pod Twoim oknem
  38. Powiatowy twist
  39. Przeklnę cię
  40. Przepraszam Cię
  41. Ramona
  42. Raz na ludowo (z Barbarą Rylską)
  43. Rodzinne tango
  44. Samotny mężczyzna
  45. Szanujmy zieleń
  46. Tajemnica Mundialu (z Alibabkami)
  47. To było tak (aut. Jerzy Wasowski i Jeremi Przybora)
  48. Trzy miłości
  49. Tylko rozwód
  50. Umówiłem się z nią na dziewiątą
  51. Urzędnicy pana B.
  52. W siną dal (z Igą Cembrzyńską)
  53. Wakacje nie zawsze wesołe
  54. Wiosną mi bądź
  55. Żegnajcie uda pani Lali
  56. Życzenia dla pań

Polski dubbing

edytuj
 
Odcisk dłoni w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Nagrody i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Bohdan Łazuka [online], Pałac Radziejowice, 16 grudnia 2016 [dostęp 2020-06-22].
  2. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 81.
  3. ↑ a b Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 11, 198.
  4. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 11, 13.
  5. ↑ a b c d e f Łazuka 1993 ↓, s. 82–83.
  6. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 14.
  7. ↑ a b Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 153.
  8. ↑ a b Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 15.
  9. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 15.
  10. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 11.
  11. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 16, 48.
  12. ↑ a b Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 20.
  13. ↑ a b Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 27.
  14. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 86.
  15. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 97.
  16. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 16, 19.
  17. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 48–51.
  18. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 29, 31.
  19. ↑ a b Łazuka 1993 ↓, s. 74–75.
  20. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 67.
  21. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 56, 86.
  22. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 88.
  23. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 40.
  24. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 20, 97.
  25. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 26.
  26. ↑ a b c d Łazuka 1993 ↓, s. 73.
  27. ↑ a b c Łazuka 1993 ↓, s. 54–55.
  28. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 56.
  29. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 81.
  30. ↑ a b Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 57.
  31. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 48–49.
  32. ↑ a b Łazuka 1993 ↓, s. 53.
  33. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 64.
  34. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 87.
  35. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 58.
  36. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 45, 53.
  37. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 62.
  38. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 139.
  39. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 101.
  40. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 74–75, 83.
  41. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 77.
  42. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 104.
  43. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 60.
  44. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 75.
  45. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 66.
  46. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 85.
  47. ↑ Nie chce dorosnąć - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-22].
  48. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 89.
  49. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 102.
  50. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 26–28.
  51. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 104–108.
  52. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 105.
  53. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 105–106.
  54. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 89–90.
  55. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 31.
  56. ↑ a b Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 90.
  57. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 119.
  58. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 136—138.
  59. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 108.
  60. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 124.
  61. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 113–114.
  62. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 114.
  63. ↑ Agnieszka Krukówna i Bohdan Łazuka będą parą! - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-22].
  64. ↑ Bohdan Łazuka w "Kryminalnych" - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-22].
  65. ↑ "Grzeszni i bogaci": nowy serial od 25 października w TVN - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-22].
  66. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 118.
  67. ↑ Sezon 2005/2006 » MTeatr - Mazowiecki Teatr Muzyczny [online], mteatr.pl [dostęp 2024-04-22].
  68. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 117, 124, 177.
  69. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 93.
  70. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 123–124, 130.
  71. ↑ Premiera teledysku Dziadek. 2009-10-13. [dostęp 2009-10-19].
  72. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 117–118.
  73. ↑ Bohdan Łazuka – „Jak to było naprawdę” [online], tvp.pl [dostęp 2024-04-22].
  74. ↑ „Nocny Bohdan”: nowa płyta Bohdana Łazuki. „Rzeczpospolita”, 2017-11-20. [dostęp 2017-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-20)].
  75. ↑ Łazuka w duetach - jesienią - RMF Classic [online], rmfclassic.pl [dostęp 2024-04-22].
  76. ↑ Bohdan Łazuka i Maciej Maleńczuk razem - Muzyka w INTERIA.PL [online], interia.pl [dostęp 2024-04-22].
  77. ↑ Doda w ramionach Bohdana Łazuki ("Między nami pokój") - Muzyka w INTERIA.PL [online], interia.pl [dostęp 2024-04-22].
  78. ↑ Bohdan Łazuka i Doda współpracują ze sobą. Przy czym? - Plejada.pl [online], plejada.pl [dostęp 2024-04-22].
  79. ↑ Kuba Wojewódzki: Norbi i Bohdan Łazuka – ciąg dalszy, sezon 24 - program online, Oglądaj na Player.pl [online], Player.pl [dostęp 2022-01-29].
  80. ↑ https://kultura.onet.pl/muzyka/wiadomosci/pamiatki-bohdana-lazuki-w-muzeum-polskiej-piosenki-w-opolu/emp4ysl
  81. ↑ Bohdan Łazuka – „Tajemnica mundialu” [online], tvp.pl [dostęp 2024-04-22].
  82. ↑ Prezydent Duda złożył życzenia Bohdanowi Łazuce z okazji 80. urodzin - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-22].
  83. ↑ https://kultura.onet.pl/film/wiadomosci/bohdan-lazuka-wyrozniony-nagroda-za-tworczosc/xblglhl
  84. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 152.
  85. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 157.
  86. ↑ a b c Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 151.
  87. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 160.
  88. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 13, 126, 151.
  89. ↑ Tygodnik Życie na Gorąco nr 43, 28 października 2010, s. 3.
  90. ↑ Gala: Bohdan Łazuka: Tyle nabałaganiłem.... 2010-10-26. [dostęp 2018-02-01].
  91. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 144.
  92. ↑ Paweł Gzyl: Bohdan Łazuka był gwiazdorem Peerelu: zarabiał tyle, co generał w ZSRR. Dziennik Polski, 10 grudnia 2022. [dostęp 2023-12-25].
  93. ↑ Prewęcka i Łazuka 2010 ↓, s. 111.
  94. ↑ FilmPolski.pl - Bohdan Łazuka [online], pl/fp/index.php?osoba=11473 [dostęp 2024-04-22].
  95. ↑ Nocny Bohdan – Duety by Bohdan Lazuka. iTunes Store. [dostęp 2017-11-24]. (ang.).
  96. ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979. 
  97. ↑ M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 730, pkt 21.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Bohdan_Łazuka&oldid=75437795”