Bogusław Sonik
Bogusław Andrzej Sonik (ur. 3 grudnia 1953 w Krakowie) – polski polityk i dziennikarz, samorządowiec, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, deputowany do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji (2004–2014, 2018–2019), poseł na Sejm VIII i IX kadencji (2015–2018, 2019–2023).
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Bogusław Andrzej Sonik |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 grudnia 1953 |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, polityk |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji (2004–2014, 2018–2019), poseł na Sejm VIII i IX kadencji (2015–2018, 2019–2023) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUkończył X Liceum Ogólnokształcące im. KEN w Krakowie, następnie studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W latach 70. współpracował z Komitetem Obrony Robotników. Po śmierci Stanisława Pyjasa był wśród założycieli SKS. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”, był m.in. wiceprzewodniczącym zarządu Regionu Małopolskiego związku. W stanie wojennym został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 15 października 1982. Po zwolnieniu pracował w wydawnictwie „Znak”, współtworzył też pisma drugiego obiegu.
W 1983 udał się na emigrację do Francji. Był m.in. korespondentem Radia Wolna Europa[1]. W 1990 został dyrektorem Instytutu Polskiego oraz ministrem pełnomocnym w Paryżu. W 1996 powrócił do Polski, obejmując stanowisko dyrektora Festiwalu Kraków 2000 – Europejska Stolica Kultury. Jest również założycielem oraz przewodniczącym powstałego w 2002 Stowarzyszenia Maj 77[2].
Od 1998 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, będącego częścią Akcji Wyborczej Solidarność. W latach 1998–2004 był radnym sejmiku małopolskiego, zajmując do 2002 stanowisko przewodniczącego. W 2002 przystąpił do Platformy Obywatelskiej, z ramienia której w 2004 został posłem do PE, a w 2009 skutecznie ubiegał się o reelekcję w okręgu małopolsko-świętokrzyskim[3]. W 2014 nie został wybrany na kolejną kadencję[4], uzyskał natomiast w tym samym roku mandat radnego sejmiku małopolskiego[5], w sejmiku objął funkcję przewodniczącego klubu radnych PO. W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych z listy wyborczej PO w okręgu krakowskim. Otrzymał 11 715 głosów, uzyskując mandat posła na Sejm VIII kadencji[6]. W 2018 powrócił w skład Europarlamentu, przyjmując mandat europosła zwolniony przez nowo wybranego prezydenta Kielc Bogdana Wentę[7]. W 2019 nie uzyskał reelekcji do PE[8]. W wyborach w tym samym roku uzyskał natomiast mandat posła na Sejm IX kadencji z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując 17 465 głosów[9]. W maju 2023 zrezygnował z członkostwa w PO[10], a w lipcu tego samego roku w klubie parlamentarnym KO[11]. Nie wystartował w wyborach parlamentarnych w 2023[12]. W wyborach samorządowych w 2024 bez powodzenia kandydował do sejmiku małopolskiego z listy Trzeciej Drogi[13]. W listopadzie 2024 wszedł w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025[14].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujW 2014 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[15], a w 2012 Krzyżem Wolności i Solidarności[16].
W 2010 uznany za najbardziej pracowitego europosła (nagroda MEP Awards) w kategorii energia[17]. Wszedł również w skład kapituły Medalu „Niezłomnym w słowie”[18]. W 2013 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej[19].
Życie prywatne
edytujŻonaty z Lilianą Sonik, ma dwoje dzieci. Jest kuzynem Rafała Sonika.
Przypisy
edytuj- ↑ Bogusław Sonik. boguslawsonik.pl. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Geneza powstania. maj77.org.pl. [dostęp 2012-11-26].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2015-08-08].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-08-08].
- ↑ Znamy nowy skład małopolskiego sejmiku. malopolskie.pl, 20 listopada 2014. [dostęp 2014-11-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ M.P. z 2018 r. poz. 1115.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-30].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-16].
- ↑ Jonasz Jasnorzewski, Robert Mazurek: Sonik w RMF FM: Dziś odchodzę z Platformy. rmf24.pl, 9 maja 2023. [dostęp 2023-05-09].
- ↑ Sonik: Odchodzę z klubu Koalicji Obywatelskiej. tvp.info, 27 lipca 2023. [dostęp 2023-07-27].
- ↑ Bogusław Sonik nie wystartuje z listy Trzeciej Drogi. Polityk rezygnuje z udziału w wyborach: „Chciałem odzyskać wolność”. wpolityce.pl, 23 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-06-28].
- ↑ Kto jest w Komitecie, który poparł Nawrockiego? Pełna lista. dorzeczy.pl, 25 listopada 2024. [dostęp 2024-11-29].
- ↑ Podziękowanie za zasługi w umacnianiu wolności. prezydent.pl, 11 listopada 2014. [dostęp 2014-11-11].
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 254.
- ↑ Marta Sienicka: Nominacje do nagród MEP Awards. uniaeuropejska.org, 13 listopada 2011. [dostęp 2011-11-16].
- ↑ Medal Niezłomnym w Słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 2012-10-13].
- ↑ W Krakowie wręczono nagrody honorowe „Świadek Historii”. ipn.gov.pl, 23 czerwca 2021. [dostęp 2021-10-26].
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2023-05-09].
- Ewa Zając: Bogusław Sonik. encysol.pl. [dostęp 2023-05-09].
Linki zewnętrzne
edytuj- Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2023-05-09].
- Bogusław Sonik – strona prywatna. [dostęp 2023-05-09].