Bob Brookmeyer

Bob Brookmeyer
	; Bob Brookmeyer (1978); fot. Bogdan Nastula
Imię i nazwisko	Robert Brookmeyer
Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1929 ; Kansas City (Missouri)
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 2011 ; New London (New Hampshire)
Instrumenty	puzon wentylowy, fortepian
Gatunki	jazz (post-bop, cool, West Coast)
Zawód	muzyk
Wydawnictwo	Blue Note, Verve, Columbia, Challenge
Powiązania	Count Basie, Clark Terry,; Gerry Mulligan, Stan Getz
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Robert „Bob” Brookmeyer (ur. 19 grudnia 1929^[1] w Kansas City^[1], zm. 15 grudnia 2011^[2] w New London^[3] w stanie New Hampshire) – amerykański puzonista i pianista jazzowy, kompozytor, aranżer i nauczyciel akademicki. Laureat NEA Jazz Masters Award^[4] 2006.

Joachim-Ernst Berendt: Jimmy Cleveland, Curtis Fuller i Bob Brookmeyer uchodzą za trzech najwybitniejszych puzonistów z przełomu lat 50. i lat 60.^[5]

Życiorys

Od dzieciństwa interesował się jazzem. Największy wpływ na jego późniejszą drogę artystyczną wywarł Count Basie. Studiował w Kansas City Conservatory of Music, na którym zdobył Nagrodę Carla Busha za kompozycję na chór. Tuż przed ukończeniem studiów wystąpił jednorazowo w zespole Bena Webstera.

Po odbyciu służby wojskowej przeniósł się do Nowego Jorku w końcu lat 40. i rozpoczął zawodową karierę jako pianista w zespołach: saksofonisty i wokalisty, Texa Benekego i perkusisty Mela Lewisa. Następnie występował bez stałego angażu oraz nagrywał płyty z takimi muzykami jak Coleman Hawkins, Pee Wee Russell, Charles Mingus i Gerry Mulligan. W 1952 współpracował z orkiestrami Louisa Primy, Claude'a Thornhilla i Woody'ego Hermana, grywając już także na puzonie wentylowym, który z upływem czasu stał się jego podstawowym instrumentem koncertowym.

W 1953 wyjechał do Kalifornii, gdzie stał się jedną z czołowych postaci stylu West Coast. Był członkiem grupy Stana Getza, z którym już w innych formacjach współpracował przez kilkadziesiąt lat. W 1954 zastąpił Cheta Bakera w kwartecie Gerry'ego Mulligana, zespole, który plasował się wówczas na czołowych miejscach prestiżowych rankingów jazzowych. Występował w nim do 1957, okazjonalnie także jako pianista. Był głównym aranżerem w kwartecie. Brookmeyer w znacznym stopniu wpłynął na kształt artystyczny nagranych w paryskiej Salle Pleyel dwóch płyt kwartetu (1CD)^[6], które są zaliczane do jazzowego kanonu fonograficznego.

W latach 1957–1958 grał w grupie Jimmy Giuffre Three (Giuffre, Brookmeyer, Hall). Przy sprzedaży biletów na koncerty tria po raz pierwszy użyto sformułowania, że „w ich cenę wliczone są swobodne improwizacje muzyków”^[7]. W 1959 przez krótki czas współpracował z pianistą Billem Evansem, nagrywając z nim płytę The Ivory Hunters (obaj grali na fortepianach). Na początku 1960 powrócił do pracy z Mulliganem, żeby jako współlider, aranżer i puzonista, prowadzić Gerry Mulligan Concert Jazz Band, orkiestrę, dzięki której zyskał możliwość pełnego ujawnienia swojego wszechstronnego talentu muzycznego. Brookmeyer pozostał zawodowym partnerem Mulligana aż do śmierci saksofonisty, prywatnie będąc jego przyjacielem.

W sierpniu 1961 sformował kwintet wraz z Clarkiem Terrym. Zespół cieszył się dużym powodzeniem^[1] i regularnie koncertował do 1966, a okazjonalnie aż do lat 2000. Pracując z Terrym, Brookmeyer w 1965 przyjął angaż do orkiestry Thada Jonesa i Mela Lewisa, w której pełnił kluczową rolę przede wszystkim jako aranżer i kompozytor.

Od 1968 pracował w studiach nagraniowych na Zachodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych i wiele koncertował u boku najwybitniejszych reprezentantów jazzowego mainstreamu. Występował na całym świecie, pojawiając się m.in. na warszawskim Jazz Jamboree '78 w sekstecie Stana Getza. W 1980 został kierownikiem muzycznym Mel Lewis and the Orchestra i zajął się także działalnością edukacyjną, wykładając w Manhattan School of Music. Rok później podjął pracę w Europie, komponując i aranżując muzykę na zamówienia otrzymane z Kolonii i Sztokholmu. Prowadził także Big Band Jazzowy Duńskiego Radia. W 1988 został dyrektorem zainicjowanego przez siebie, a zorganizowanego przez BMI (Broadcast Music Incorporated), pierwszego Warsztatu Kompozytorów Jazzowych^[8] (ang. BMI Jazz Composers Workshop). W 1991 przeniósł się do Holandii, skąd otrzymał propozycję utworzenia, nowatorskiej pod względem metod nauczania, szkoły kompozycji i improwizacji jazzowej. Przedsięwzięcie jednak nie doszło do skutku i Brookmeyer powrócił do Stanów Zjednoczonych. Zamieszkawszy w stanie New Hampshire, objął katedrę na Wydziale Kompozycji Jazzowej w bostońskim New England Conservatory of Music.

W 1999 założył osiemnastoosobową New Art Orchestra, złożoną z młodych muzyków, m.in. Europejczyków, z którymi wcześniej pracował podczas trzech edycji Schleswig-Holstein Musik Festival. Orkiestra nagrała trzy płyty. Wydana w 2006 Spirit Music otrzymała nominację do nagrody Grammy.

Wybrana dyskografia

Jako lider

1954 Quintets (Vogue)

Bob Brookmeyer Plays Bob Brookmeyer and Some Others (Clef Records)

1956 Brookmeyer (RCA)
1957 Traditionalism Revisited (Blue Note)
1959 Bob Brookmayer & Bill Evans • The Ivory Hunters (United Artists Records)
1960 The Blues Hot and Cold (Verve)
1962 Bob Brookmeyer • Trombone Jazz Samba (Verve)
1964 Revelation (New Jazz)
1965 Bob Brookmeyer and Friends (Columbia)
1979 Jim Hall - Bob Brookmeyer • Live at the North Sea Jazz Festival (Challenge)
1986 Oslo (Concord)
1988 Back Again (Dragon)
1991 Electricity (ACT)
1993 Paris Suite (Challenge)
1997 New Works/Celebration (Challenge)
1998 Out Of This World (Koch Records)

Together (Challenge)

1999 Madly Loving You (Challenge)

The Bob Brookmeyer Small Band • Live at Sandy's Jazz Revival, July 28-29, 1978 (DCC)

Bob Brookmeyer New Art Orchestra • New Works Celebration (Challenge)

2000 Holiday (Challenge)
2002 Stan Getz & Bob Brookmeyer • Recorded Fall 1961 (UMVD)

Get Well Soon (Challenge)

2004 Island (Artists House)

Bob Brookmeyer New Art Orchestra • Get Well Soon (Challenge)

2005 Bob Brookmeyer • Mosaic Select (3CD) (Mosaic)

Clark Terry/Bob Brookmeyer Quintet • Complete Studio Recordings (Lonehill Jazz Spain)

2006 Bob Brookmeyer New Art Orchestra • Spirit Music (ArtistShare)
2007 Kansas City Sounds (Fresh Sounds Spain)

Zoot Sims & Bob Brookmeyer • Streching Out (Jazz Beat Records)

2008 The Modernity of Bob Brookmeyer • The 1954 Quartets (Lonehill Jazz Spain)
2009 The Blues Hot & Cold/7 X Wilder (Lonehill Jazz Spain)

The Dual Role of Bob Brookmeyer (Fantasy Records)

Music for String Quartet & Orchestra (Challenge)

2010 Portrait of the Artist Bob Brookmeyer (Fresh Sound Records)

Bob Brookmeyer/Zoot Sims Quintet • Tonite's Music Today + Whooeeee (101 Distribution)

2011 Standards • Brookmeyer and the New Art Orchestra (ArtistShare)

Jako sideman

Z Mannym Albamem

1962 Jazz Goes to the Movies (Impulse!)

Z zespołem Arkadia Jazz All Stars

1998 Thank You, Gerry! (Arkadia Records)

Z Alem Cohnem

2005 Al Cohn Quintet Featuring Bob Brookmeyer (1956) (Verve)

Z Stanem Getzem

1978 Academy of Jazz featuring Stan Getz & Bob Brookmeyer (Poljazz)
2009 At the Shrine (Verve)

Z Garym McFarlandem i Clarkiem Terrym

1965 Tijuana Jazz (Impulse!)

Z Gerrym Mulliganem

1990 Gerry Mulligan Quartet at Storyville (Blue Note)
1999 Gerry Muligan Quartet • Salle Pleyel, Paris, June 1, 1954 (Giants of Jazz)
2000 Gerry Mulligan and the Concert Jazz Band, Zurich 1960 (Swiss Radio Days Jazz Series, vol. 12) (TCB Music)
2005 California High School (Back Up)
2006 Live at the Olympia, Paris 1960 (Gambit Spain)

Original Sextet (Lonehill Jazz Spain)

2010 Rare & Unissued 1955-56 Broadcasts (Rare Live Recordings)

Z Michelem Petruccianim

1998 Both Worlds (Dreyfus)

Z big-bandami Woody'ego Hermana i Thada Jonesa/Mela Lewisa

2001 Woody Herman & his Swinging Herd/Thad Jones-Mel Lewis Orchestra (Koch Records)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Leonard Feather: The Encyclopedia of Jazz in the Sixties. Horizon Press, 1966, s. 68. LCCN 66-26705.
↑ JazzTimes – Bob Brookmeyer Dies at 81 (ang.) [dostęp 2011-12-18]
↑ NPR – Bob Brookmeyer, Trombonist And Composer-Arranger, Has Died (ang.) [dostęp 2011-12-17]
↑ NEA Jazz Masters – Bob Brookmeyer. [dostęp 2014-07-05].
↑ Joachim-Ernst Berendt, Od raga do rocka, wyd. PWM, 1979, s. 243, 244
↑ Gerry Mulligan Quartet: Salle Pleyel, Paris, June 1, 1954. Giants of Jazz, 1999.
↑ Trombone Page of the Word – Bob Brookmeyer. [dostęp 2011-04-12].
↑ BMI Jazz Composers Workshop. [dostęp 2011-04-12].

Bibliografia

Leonard Feather, The Encyclopedia of Jazz in the Sixties, Horizon Press 1966, Library of Congress Catalog Number: 66-26705
Trombone Page of the Word – Bob Brookmeyer
BMI Jazz Composers Workshop

Linki zewnętrzne

artisthouse music – Bob Brookmeyer Interview. artistshousemusic.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-08)].

[Feather-1] Leonard Feather: The Encyclopedia of Jazz in the Sixties. Horizon Press, 1966, s. 68. LCCN 66-26705.

[JT-2] JazzTimes – Bob Brookmeyer Dies at 81 (ang.) [dostęp 2011-12-18]

[NPR-3] NPR – Bob Brookmeyer, Trombonist And Composer-Arranger, Has Died (ang.) [dostęp 2011-12-17]

[4] NEA Jazz Masters – Bob Brookmeyer. [dostęp 2014-07-05].

[5] Joachim-Ernst Berendt, Od raga do rocka, wyd. PWM, 1979, s. 243, 244

[6] Gerry Mulligan Quartet: Salle Pleyel, Paris, June 1, 1954. Giants of Jazz, 1999.

[7] Trombone Page of the Word – Bob Brookmeyer. [dostęp 2011-04-12].

[8] BMI Jazz Composers Workshop. [dostęp 2011-04-12].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]