Bitwa pod Rogoźnem

Bitwa pod Rogoźnem
	VI koalicja antyfrancuska
Czas	10 lutego 1813
Miejsce	Rogoźno
Przyczyna	wypieranie wojsk napoleońskich z Księstwa Warszawskiego po klęsce inwazji na Rosję 1812
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
Królestwo Saksonii; Księstwo Warszawskie	Imperium Rosyjskie
Dowódcy
gen. Jean Girard; płk. Sykstus Estko	gen. Woroncow
Siły
4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej	3 tys. piechoty, 2 tys. kawalerii (kozacy), 6 dział
Straty
90 zabitych, w tym 80 z 4 Pułku Piechoty Legii Nadwiślańskiej i 10 żołnierzy westfalskich	2
	Położenie na mapie Księstwa Warszawskiego (1812) miejsce bitwy
	52°44′57″N 16°59′59″E/52,749167 16,999722

Bitwa pod Rogoźnem miała miejsce 10 lutego 1813 między oddziałami Wielkiej Armii a korpusem rosyjskim.

Przebieg

Korpus rosyjski Wintzingerode'a natarł na znajdujący się w Rogoźnie 4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej z trzech kierunków: z Ryczywołu, Wągrowca i Słomowa.

Przewaga rosyjska była przygniatająca, a mimo to w zwartej kolumnie 4 Pułk wytrzymał 8 km w linii aż zaalarmowany dowódca dywizji gen. Girard ściągnął na pomoc posterunek westfalski z Obornik. Rogoźno zostało zajęte przez Rosjan, którzy stąd kierowali swój marsz, przekraczając Wartę i okrążając Poznań od strony zachodniej.

Zobacz też

Bibliografia

Mariusz Łukasiewicz, Armia księcia Józefa 1813, s. 105, wyd. MON, Warszawa 1986.