4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej
4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej – oddział piechoty okresu napoleońskiego.
 Żołnierz Legii Nadwiślańskiej w 1810 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Kazimierz Tański |
| Ostatni |
płk Sykstus Estko |
| Działania zbrojne | |
| Wojny napoleońskie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujUtworzony 8 lipca 1809 pod nazwą 2 Legii Nadwiślańskiej w Wolkersdorf dowodzonej przez gen. Mikołaja Bronikowskiego[1]. Wchodził w skład Legii Nadwiślańskiej.
12 lutego 1810 2 Legia Nadwiślańska została wcielona do pierwszej pod nazwą 4 Pułku Piechoty[1].
W 1813, z resztek czterech pułków piechoty Legii Nadwiślańskiej, utworzono jeden pod dowództwem płk Stanisława Malczewskiego i w sierpniu przyłączono go do 27 Dywizja Izydora Krasińskiego[2].
Żołnierze pułku
edytujPułkiem dowodzili[1]:
- mjr Kazimierz Tański (do 2 sierpnia 1810)
- szef bat. Radomski
- płk Sykstus Estko (9 maja 1811 - faktycznie 1 stycznia 1812)
Walki pułku
edytujBitwy i potyczki[1]:
- Puebla-de-Sebabria (29 lipca 1810)
- Benevente (2 sierpnia 1810)
- Salinas (25 maja 1811)
- Penaranda (1 czerwca 1811)
- Rogoźno (10 lutego 1813)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Gembarzewski 1925 ↓, s. 50.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 447.
Bibliografia
edytuj- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925, s. 50.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978, s. 447.