Bieruń Stary
Bieruń Stary – część miasta Bieruń[1] będąca jego starym miastem[2].
| część Bierunia | |
 Fragment Rynku i kościół św. Bartłomieja Apostoła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| Data założenia |
1376 (pierwsza wzmianka) |
| Prawa miejskie |
1387–1742, 1865–1975 |
| W granicach Bierunia |
2 kwietnia 1991 |
| SIMC |
0938083 |
| Tablice rejestracyjne |
SBL |
Położenie na mapie Bierunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bieruńsko-lędzińskiego  | |
| 50,090995°N 19,091537°E/50,090995 19,091537 | |
Historia
edytujOsada wzmiankowana w 1376 r.
W latach 1973–1975 siedziba wiejskiej gminy Bieruń Stary (obejmującej 4 sołectwa: Bijasowice, Czarnuchowice, Nowy Bieruń i Ściernie)[3][4].
Od 27 maja 1975 r. do 1 kwietnia 1991 r. dzielnica Tychów[5][6]. Od 2 kwietnia 1991 r. dzielnica usamodzielnionego Bierunia[6].
Zabytki
edytujBieruń Stary zachował układ przestrzenny z okresu lokacji miasta: czworoboczny rynek z ulicami, wybiegającymi z narożników. W dzielnicy znajdują się kościół św. Bartłomieja Apostoła z 1776 r., rozbudowany w latach 1845–1858 (ulica Hejnałowa); sanktuarium św. Walentego, drewniane z 1628 r.; na cmentarzu mogiły powstańców śląskich, żołnierzy września, więźniów obozu Auschwitz (ulica Krakowska); pomnik powstańców śląskich (na Rynku); kirkut z macewami z przełomu wieków XVIII i XIX w.; grodzisko (kopiec) średniowieczne niedaleko brzegu rzeki Mlecznej.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2023, identyfikator PRNG: 5857
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).
- ↑ Uchwała Nr XX/99/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie katowickim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach z dnia 20 grudnia 1972 r., Nr. 12, Poz. 103)
- ↑ Dz.U. 1975 nr 15 poz. 87
- ↑ Dz.U. 1975 nr 15 poz. 8
- ↑ a b Dz.U. 1991 nr 2 poz. 8
Bibliografia
edytuj- Okolice Katowic – mapa turystyczna. Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera. Warszawa– Wrocław 1994.