Biennale Sztuki Mediów Wro
Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO (Biennale WRO) – odbywający się we Wrocławiu co dwa lata (lata nieparzyste) najstarszy i jeden z najbardziej opiniotwórczych przeglądów szeroko pojętej sztuki nowych mediów w Polsce i Europie Centralnej, skoncentrowany na zagadnieniach sztuki współczesnej w kontekście kultury i komunikacji. Organizatorem Biennale WRO jest Fundacja WRO Centrum Sztuki Mediów / Centrum Sztuki WRO.
Historia
edytujHistoria festiwalu związana jest z założoną w 1988 roku przez Piotra Krajewskiego, Violettę Kutlubasis-Krajewską i Zbigniewa Kupisza niezależną formacją Open Studio/WRO, która wraz z poszerzaniem działalności upowszechnieniowej i kuratorskiej przekształciła się w 1998 roku w Fundację WRO Centrum Sztuki Mediów.
Dyrektorem artystycznym Biennale WRO jest Piotr Krajewski, dyrektor programową Violetta Kutlubasis-Krajewska[1]. Funkcję głównego producenta kolejnych edycji pełni Zbigniew Kupisz.
Początkowo festiwal odbywał się jako Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych (WRO), którego pierwsza edycja miała miejsce się w 1989 roku, prezentując realizacje audiowizualne w sztuce wideo, sztuce komputerowej, instalacjach i performance. W 1993 roku festiwal przekształcił się w biennale, a jego nazwa została uzupełniona o podtytuł Biennale Sztuki Nowych Mediów. Od 1995 roku regularnie odbywa się jako Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO, a obszar zainteresowań organizatorów został wzbogacony o nowe strategie cyfrowej komunikacji artystycznej[2].
Zakres i tematyka
edytujBiennale WRO konsekwentnie przedstawia rozwój i procesy zmian w aktualnej sztuce, powstającej z wykorzystaniem i w odniesieniu do mediów elektronicznych i nowych narzędzi komunikacji.
Przegląd projektów zgłoszonych w ramach otwartego naboru jest swoistym résumé aktualnych praktyk artystycznych w dziedzinie sztuki mediów, stawiając pytanie o rolę artysty wobec przenikania się kultury wysokiej i kultury popularnej, światowej i lokalnej, komercyjnej i niezależnej. Akcentuje rolę indywidualnych postaw artystycznych w obliczu globalnych tendencji.
Wydarzenia Biennale dominują życie kulturalne Wrocławia odbywając się każdorazowo w kilkunastu głównych lokalizacjach, jak m.in. Centrum Sztuki WRO, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Narodowe Forum Muzyki czy Instytut Grotowskiego oraz inne ciekawe, adaptowane do prezentacji sztuki obiekty na terenie miasta, jak np. Pasaż Pokoyhof, Pałac Ballestremów czy Biblioteka Uniwersytecka.
Edycje i laureaci
edytujEdycja | Nazwa | Laureat |
---|---|---|
1. | Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO 89 4–10 grudnia 1989 |
I nagroda (ex aequo) |
2. | Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO 90 3–9 grudnia 1990 |
I nagroda
De la mano, Stefaan Decostere (BE, 1989) |
3. | Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO 91 4–8 grudnia 1991 |
I nagroda
Bright box, Volker Schreiner (DE, 1990) |
4. | Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO 93 / Biennale Sztuki Nowych Mediów 5–8 maja 1993 |
I nagroda
Tractatus, Peter Forgacs i Tibor Szemzö (Węgry, 1992) |
5. | Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO 95 / Biennale Sztuki Nowych Mediów 3–7 maja 1995 |
I nagroda – ex aequo
Videovoid the trailer, David Larcher (UK, 1995) |
6. | Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO 97 / Biennale Sztuki Mediów 30 kwietnia – 4 maja 1997 |
I nagroda
Text Videovoid, David Larcher (UK, 1996) |
7. | Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO 99 – Siła Taśmy 28 kwietnia – 2 maja 1999 |
I nagroda
I live you, Yonatan Vinitski (IL, 1998) |
8. | WRO2000@kultura Konferencja Mediacja/Medializacja |
Edycji specjalnej w 2000 r. nie towarzyszył konkurs |
9. | Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO 01 – Ekrany 1–6 maja 2001 |
I nagroda (ex aequo)
Heroes, Oliver Pietsch (DE, 2000) |
10. | Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO 03 – Globalica 30 kwietnia – 4 maja 2003 |
I nagroda (ex aequo)
To Box, Jan Poppenhagen (DE, 2003) |
11. | Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO 05 11–15 maja 2005 |
I nagroda
Cultural quarter, Mike Stubbs (UK, 2003) |
12. | Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO 07 16–20 maja 2007 |
I nagroda
Negai wo hiku, Aki Nakazawa (JP, 2006) |
13. | Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO 09 – Expanded City
Edycja jubileuszowa w 20-lecie istnienia festiwalu |
I nagroda
Hopeless Land, Wei Liu (CN, 2008) |
14. | Biennale Sztuki Mediów WRO 2011 – Alternative Now Wydarzenia otwarcia 10–15 maja 2011 |
I nagroda – ex aequo
Mirrorbox, Megan Daalder (USA) |
15. | Biennale Sztuki Mediów WRO 2013 – Pioneering Values Wydarzenia otwarcia 8–12 maja 2013 |
Nagroda główna – ex aequo
Touchy, Eric Siu (HK) The Pixelated Revolution, Rabih Mroué (LB) |
16. | Biennale Sztuki Mediów WRO 2015 – Test Exposure Wydarzenia otwarcia 13–17 maja 2015 |
Nagroda główna – ex aequo
Big Dipper, Michael Candy (AU) Kochanka, Agata Kus (PL) Nagroda Krytyków i Wydawców Prasy Artystycznej Jarosław Czarnecki aka Elvin Flamingo (PL) |
17. | Biennale Sztuki Mediów WRO 2017 – Draft Systems Wydarzenia otwarcia 17–21 maja 2017 |
Nagroda główna
My – Wspólny organizm Elvin Flamingo (PL) + Infer – Radosław Deruba (PL) + Patryk Chyliński (PL) Nagroda Krytyków i Wydawców Prasy Artystycznej Martin Bricelj Baraga (SI) Wyróżnienia specjalne |
Edycje specjalne
edytujMiędzy poszczególnymi edycjami WRO odbywały się związane z festiwalem wydarzenia specjalne, m.in. zorganizowany w 1994 i 1996 roku Monitor Polski (krajowa wersja Biennale) czy przegląd Ekspresja mediów w roku 1998. Podczas specjalnej edycji milenijnej w 2000 roku odbyła się wystawa i międzynarodowa konferencja, w której udział wzięli m.in. Derrick de Kerckhove, Siegfried Zielinski, Machiko Kusahara, Erkki Huhtamo, Andreas Broeckmann, Monika Fleischmann, Roy Ascott, Nina Czegledy, Marek Hołyński, Herbert W. Franke, Yoshiyuki Abe, Gerfired Stocker, Jill Scott i Perry Hoberman.
Wydarzenia pozakonkursowe – projekty kuratorskie
edytujCzęści pozakonkursowe Biennale WRO – wystawy tematyczne, pokazy tematyczne i retrospektywne, performansy, koncerty, konferencje i sympozja – programowane przy współpracy z czołowymi centrami sztuki współczesnej z Europy i świata. Dopełniają one obraz aktualnej sztuki tworzonej w kontekście technologii, akcentując te zagadnienia i zjawiska, które przekształcają paradygmat kultury współczesnej.
WRO On Tour
edytujKoncepcja projektu WRO On Tour jako naturalnego przedłużenia Biennale WRO towarzyszyła festiwalowi od samego początku. Podczas specjalnie opracowanego programu WRO On Tour, w ramach pokazów, wykładów i projekcji, prezentowane są nagrodzone i najciekawsze z prac konkursowych kolejnych edycji WRO. Pokazy odbywają się w instytucjach sztuki oraz placówkach edukacyjnych na całym świecie[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2018-04-19] .
- ↑ Archiwum Biennale WRO [online], CENTRUM SZTUKI WRO, 20 czerwca 2016 [dostęp 2019-01-09] .
- ↑ WRO on Tour [online], WRO 2017, 6 maja 2017 [dostęp 2019-01-09] .
Linki zewnętrzne
edytuj- WRO 2021 REVERSO – 19. Biennale Sztuki Mediów
- WRO 2019 Human Aspect – 18. Biennale Sztuki Mediów
- WRO 2017 Draft Systems – 17. Biennale Sztuki Mediów
- WRO 2015 Test Exposure – 16. Biennale Sztuki Mediów
- WRO 2013 Pioneering Values – 15. Biennale Sztuki Mediów
- WRO 2011 Alternative Now – 14. Biennale Sztuki Mediów
- WRO 09 Expanded City – 13. Biennale Sztuki Mediów
- WRO 07 12. Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów. wro07.wrocenter.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-16)].
- WRO 05 11. Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów
- WRO 03 Globalica – 10. Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów
- WRO 01 Ekrany – 9. Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów
- WRO2000@kultura 8. Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów
- WRO 99 7. Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów
- WRO 97 6. Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów
- Oficjalna strona Biennale
- Centrum Sztuki WRO
- https://issuu.com/wroartcenter