Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu

Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu
	; Gmach główny Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu (nowy)
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Adres	ul. Fryderyka Joliot-Curie 12, 50-383 Wrocław
Właściciel	Uniwersytet Wrocławski
Data założenia	1811
Siglum	WR U
Wielkość zbiorów	4 192 807 woluminów (stan na 31 grudnia 2018 r.)
Rodzaje zbiorów	Zbiory o charakterze uniwersalnym, ze szczególnym uwzględnieniem wydawnictw z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, druków śląskich i łużyckich oraz dzieła podstawowe i encyklopedyczne z dyscyplin pozauniwersyteckich
	Położenie na mapie Polski Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu
	51,108611°N 17,027778°E/51,108611 17,027778
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu – główna biblioteka Uniwersytetu Wrocławskiego.

Historia

Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, założona w 1811 r., Zawiera unikatowe dokumenty, takie jak średniowieczne rękopisy i stare grafiki, w tym dzieła Marcina Lutra, Cervantesa i Szekspira, a także rzadkie mapy i teksty liturgiczne oraz największy zbiór Silesiaca na świecie

Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu powstała w latach 1811–1815 przez połączenie zbiorów bibliotek wrocławskiego uniwersytetu jezuickiego Leopoldiny (założonego w 1702 roku przez cesarza Leopolda I Habsburga), Uniwersytetu Frankfurckiego Viadrina, zbiorów sekularyzowanych śląskich bibliotek klasztornych oraz starszych bibliotek gimnazjalnych. Pierwszą siedzibą biblioteki był poklasztorny budynek na Wyspie Piaskowej. W 1815 roku oficjalnie utworzono Królewską Bibliotekę Uniwersytecką we Wrocławiu, której pierwszym dyrektorem mianowano Johanna Gottloba Schneidera – filologa klasycznego, profesora Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Od 1824 roku Biblioteka miała prawo otrzymywać egzemplarz obowiązkowy. W 1886 roku Biblioteka otrzymała około 68000 woluminów z biblioteki Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczystej (Schlesische Gesellschaft für vaterländische Kultur). W 1919 roku Biblioteka Uniwersytecka została przemianowana na Staats- und Universitätsbibliothek. W 1933 roku Biblioteka Politechniki Wrocławskiej została połączona z Biblioteką Uniwersytecką. W czasie II wojny światowej ewakuowano najcenniejsze zbiory biblioteczne wywożąc je poza Wrocław. Pomimo licznych nalotów i bombardowań miasta w 1945 roku znaczna część zbiorów ocalała. Po zakończeniu działań wojennych Wrocław został przyznany Polsce; jeszcze w 1945 roku zespół pod kierunkiem dyrektora Antoniego Knota, w skład którego wchodziła m.in. Zofia Gostomska-Zarzycka, zaczął tworzyć nową Bibliotekę Uniwersytecką w budynku dawnej Biblioteki Miejskiej (ul. Karola Szajnochy), której zbiory zostały przekazane Uniwersytetowi Wrocławskiemu^[3]^[4].

Nowy gmach główny biblioteki

W 2003 roku rozpoczęto budowę nowej siedziby biblioteki przy ul. Fryderyka Joliot-Curie 12. Projekt nowego gmachu był dziełem zespołu autorskiego z Warszawy, w którego skład wchodzili architekci: Jacek Rzyski (główny projektant), Jerzy Ruszkowski i Jacek Kopczewski. Zakończenie budowy i wydanie pozwolenia na użytkowanie nastąpiło 15 grudnia 2011, zaś oficjalne otwarcie w styczniu 2012 r. Wyposażenie wnętrza i przeniesienie zbiorów biblioteki uniwersyteckiej dokonuje się etapami. W 2013 r. przeniesiono wszystkie oddziały wewnętrzne wraz z serwerownią oraz magazynem gazet. W 2014 przewieziono ok. 225.100 woluminów, oraz księgozbiór kolekcji śląsko-łużyckiej. Otwarto też Czytelnię Czasopism Bieżących (i Archiwalnych) i Czytelnię Śląską^[5].

Uniwersytet jednocześnie usiłował w 2013, 2016 i 2018 r. sprzedać dawne budynki biblioteczne przy ul. Szajnochy. W 2019 r. Uniwersytet sprzedał klasycystyczny pałac przy ul. Szajnochy 10, będący częścią tego kompleksu^[6].

Struktura

Do roku 2013 biblioteka mieściła się w trzech budynkach:

zbiory ogólne i podstawowe agendy udostępniania – w budynku przy ul. Karola Szajnochy 7/9 (dawna Biblioteka Miejska, druga główna siedziba biblioteki),
zbiory specjalne i ich czytelnie – w budynku przy ul. św. Jadwigi 3/4 (dawny klasztor augustianów na Piasku, pierwsza główna siedziba biblioteki),
oddziały opracowania zbiorów, sekcja komputerowa z serwerownią, dyrekcja i administracja oraz, dostępne dla szerokiej publiczności sale wystawowe – w budynku przy ul. Karola Szajnochy 10 (Pałac Wallenberg-Pachalych).

Jako jedna z 17 w kraju otrzymuje egzemplarz obowiązkowy.

Siedziby Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu

Pierwsza siedziba - budynek poklasztorny kanoników laterańskich na Piasku (obecnie Kościół Najświętszej Marii Panny na Piasku)
Neogotycki budynek przy ul. K. Szajnochy 7/9, dzieło Richarda Plüddemanna z lat 1887–1891, do 1945 był siedzibą Biblioteki Miejskiej
Dawna siedziba zbiorów specjalnych na Piasku
Dawny budynek główny biblioteki przy ul. Szajnochy
Wejście do obecnego budynku Biblioteki Uniwersyteckiej od strony Odry