Bianka i Gernando

Bianka i Gernando
Bianka i Fernando
Bianca e Gernando
Bianca e Fernando
Rodzaj	melodramma
Muzyka	Vincenzo Bellini
Libretto	Domenico Gilardoni
Język oryginału	włoski
Źródło literackie	dramat Carla Rotiego Bianka i Fernando u grobu Karola IV, księcia Agrygentu (wł. Bianca e Fernando alla tomba di Carlo IV, duca d'Agrigento)
Czas trwania	135 minut
Data powstania	1825-1826
Prapremiera	30 maja 1826,; Neapol, Teatr San Carlo
poprzednia; Adelson i Salvini	następna; Pirat

Bianka i Gernando, Bianca i Fernando (wł. Bianca e Gernando, Bianca e Fernando) – opera Vincenza Belliniego z librettem Domenica Gilardoniego.

Osoby

Bianka (Bianca), córka Karola, księcia Agrygentu – sopran
Gernando/Fernando, syn Karola – tenor
Filip (Filippo), uzurpator – bas
Karol (Carlo), książę Agrygentu – bas
Viscardo, giermek Filipa – mezzosopran
Uggero, koniuszy Gernanda – bas
Klemens (Clemente) – bas
Eloisa – sopran

Historia utworu

Biankę i Gernanda^[1], drugą swoją operę, skomponował Bellini na zamówienie neapolitańskiego Teatru San Carlo. Utwór został bardzo dobrze przyjęty przez publiczność, docenili go też znawcy, m.in. Gaetano Donizetti, który dostrzegł talent młodszego od siebie o cztery lata autora^[2]. Dwa lata po prapremierze, po sukcesie Pirata, wystawiono w genueńskim Teatrze Carlo Felice nową wersję opery, pod bardziej dziś znanym tytułem Bianka i Fernando (wł. Bianca e Fernando). Libretto zostało poprawione przez Felice Romaniego, a Bellini dopisał uwerturę i zmienił niektóre fragmenty opery. W tej wersji utwór wystawiono także w Teatrze San Carlo, w La Scali i na scenach zagranicznych (Barcelona, Madryt). W obsadach obu wersji Bianki i Gernanda znaleźli się wybitni śpiewacy, m.in. tenor Giovanni Battista Rubini, sopran Henriette Méric-Lalande i bas Luigi Lablache.

Bellini wykorzystał liczne fragmenty Bianki i Gernanda w swoich późniejszych operach: Normie i Capuletich i Montecchich.

Po sukcesach na przełomie lat 20. i 30. XIX w. opera nie była wykonywana aż do 1976 roku, a pierwsze po długiej przerwie wykonanie sceniczne miało miejsce w roku 1978 w Genui. Nadal wystawiana jest bardzo rzadko.

Bianka i Gernando rozpoczęła wielką karierę Belliniego – powodzenie tego utworu skłoniło impresaria La Scali Domenica Barbaję do zamówienia u młodego kompozytora utworu dla tej sceny, dzięki czemu powstało pierwsze wielkie dzieło Belliniego – Pirat.

Nagrania

Obsada (Bianka, Fernando, Karol, Filip)	Dyrygent	Orkiestra, chór	Wytwórnia	Rok nagrania	Uwagi
Young Ok Shin, Gregory Kunde, Aurio Tomicich, Haijing Fu	Andrea Licata	Orkiestra i Chór Teatru Belliniego w Katanii	Nuova Era	1991	Nagranie na żywo drugiej wersji opery (Bianka i Fernando)

Przypisy

↑ Opera bardziej znana jest pod tytułem nadanym drugiej wersji, Bianka i Fernando (Bianca e Fernando), w literaturze polskiej występuje zaś jako Bianca i Gernando lub Bianca i Fernando.
↑ Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. Kraków: PWM, 2008, s. 57. ISBN 978-83-224-0901-5.

Bibliografia

Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. Kraków: PWM, 2008. ISBN 978-83-224-0901-5.

[1] Opera bardziej znana jest pod tytułem nadanym drugiej wersji, Bianka i Fernando (Bianca e Fernando), w literaturze polskiej występuje zaś jako Bianca i Gernando lub Bianca i Fernando.

[2] Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. Kraków: PWM, 2008, s. 57. ISBN 978-83-224-0901-5.

[1]

[2]