Białorzytka żałobna
Białorzytka żałobna[4] (Oenanthe leucura) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae), zamieszkujący południowo-zachodnią Europę oraz północno-zachodnią Afrykę. Nie jest zagrożony.
| Oenanthe leucura[1] | |||
| (J.F. Gmelin, 1789) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
białorzytka żałobna | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
_Verbreitung.png)
| |||
Podgatunki i zasięg występowania
edytujWyróżniono dwa podgatunki O. leucura, które zamieszkują[2][5]:
- O. leucura leucura – wschodnia Portugalia, Hiszpania i skrajnie południowa Francja.
- O. leucura riggenbachi – północno-zachodnia Afryka – na południe po północno-zachodnią Mauretanię oraz na wschód po północno-zachodnią Libię. Podgatunek ten nosił do niedawna błędną nazwę O. leucura syenitica.
Morfologia
edytuj- Wygląd
- Dosyć długi, szary dziób oraz szare nogi. Większość upierzenia czarna, jednakże kuper, pokrywy ogonowe białe. Na białym ogonie wzór w kształcie odwróconej litery „T”. Skrzydła z nieco brązowawym odcieniem w okolicach lotek. Samice są ogólnie całe szarobrązowe, zwłaszcza w przednich częściach ciała. Młode podobne do samic.
- Wymiary
- długość ciała: 18 cm
rozpiętość skrzydeł: 26–29 cm
masa ciała: 37–44 g[2]
Ekologia i zachowanie
edytuj
- Środowisko
- Jej środowisko to wąwozy oraz kamieniste obszary, kamieniołomy, a także żwirowe usypiska.
- Zachowanie
- Trochę bardziej towarzyska niż inne białorzytki, żeruje w grupach po 3–7 osobników. Jest płochliwym ptakiem i nie lubi kontaktu z człowiekiem. Gniazduje w suchych, kamienistych wąwozach.
- Głos
- Wabi „pi-pi-pi”, śpiew to głębokie, szorstkie i szczebiotliwe frazy. Śpiewa z drzew i krzewów. Najczęściej wydaje jednak „czek”, ostrzega „ju”.
Status
edytujIUCN uznaje białorzytkę żałobną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji, wstępnie obliczona w oparciu o szacunki organizacji BirdLife International dla Europy z 2015 roku, mieści się w przedziale 65 500 – 69 500 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji europejskiej uznawany jest za silnie spadkowy, populacji afrykańskiej – za prawdopodobnie stabilny[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Oenanthe leucura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Collar, N.: Black Wheatear (Oenanthe leucura). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- ↑ a b Oenanthe leucura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 - kląskawki (wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-12].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Chats, Old World flycatchers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-12]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Godfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: 2007, s. 298. ISBN 978-83-247-0818-5.
- Klaus Richarz, Anne Puchta: Ptaki. Przewodnik. Warszawa: Muza SA, 2006, 2009, s. 294. ISBN 978-837495-018-3.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania audio i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-05-10]. (ang.).