Benedykt Majkowski
Benedykt Marian Majkowski, ps. Benoni (ur. 21 marca 1893 w Załużu, zm. 2 stycznia 1953) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 ppłk Benedykt Majkowski (przed 1934) | |
 podpułkownik piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Benedykt Marian Majkowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1893 |
| Data śmierci |
2 stycznia 1953 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1935 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Komenda Miasta Przemyśl |
| Stanowiska |
komendant miasta |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujUrodził się 21 marca 1893 w Załużu[1], w rodzinie Henryka, rządcy dóbr w Załużu[1], i Rozalii z Gryntarów. Jego brat Tadeusz (ur. 1894), także był legionistą[2].
Kształcił się w C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w 1908 ukończył IV klasę[3][4]. Był członkiem Związku Strzeleckiego. Był praktykantem wiertniczym.
Podczas I wojny światowej służył w szeregach 1 pułku piechoty w stopniu podporucznika. 19 grudnia 1914 został dowódcą plutonu w 2 kompanii II batalionu 1 pułku piechoty. Ranny w bitwie pod Łowczówkiem w grudniu 1914. Po rekonwalescencji był dowódcą 2 kompanii I batalionu w 1 pułku. 1 lipca 1915 został ranny w bitwie pod Tarłowem. Po kolejnym leczeniu walczył pod Jabłonką 21 października 1915, po czym znów był na kuracji. Za swoje czyny otrzymał w Niepodległej Polsce Order Virtuti Militari. 1 listopada 1916 został awansowany do stopnia porucznika. Skierowany do 5 pułku piechoty. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do c. i k. armii.
Po wojnie wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-ukraińskiej od 19 listopada 1918 brał udział w obronie Lwowa. Następnie przydzielony do 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich. W szeregach 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich jako dowódca batalionu brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, został ranny podczas ataku na wieś Czerbiny[5].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 314. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Był dowódcą III batalionu w 40 pułku piechoty we Lwowie[7][8]. Z dniem 3 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 batalionu granicznego w Bereźnem[9]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. 31 października 1927 roku został przeniesiony z KOP do 71 pułku piechoty w Zambrowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11][12]. 5 listopada 1928 roku został przeniesiony do 1 pułku czołgów w Żurawicy na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[13]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Komendy Placu Przemyśl na stanowisko komendanta[14]. W 1932 roku był komendantem miasta Przemyśl[15][16]. Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu[17]. Podczas konferencji BBWR 29 października 1933 roku przedstawił w Przemyślu projekt budowy elektrowni wodnej na Sanie[18]. 4 lipca 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[19]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku. Od 1 grudnia 1936 mieszkał w Kielcach przy ul. Równej 6. Członek Zarządu Okręgu Kielce Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[20].
Jego żoną była Ida Cieślińska, primo voto Kozłowska (1895–1980)[21].
Zmarł 2 stycznia 1953. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (kwatera SC7-10-38)[21].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7075 – 17 maja 1922[22]
- Krzyż Niepodległości – 7 lipca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][24]
- Krzyż Walecznych[25] czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi – 18 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”[26]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 29 października 1926 „za zasługi położone około zabezpieczenia granic Państwa”[27]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka pamiątkowa Korpusu Ochrony Pogranicza
Przypisy
edytuj- ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 417.
- ↑ Żołnierze Niepodległości. Tadeusz Majkowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
- ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 64.
- ↑ Maria Myćka-Kril: Dorobek nauczycieli i uczniów Gimnazjum w Sanoku. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 96.
- ↑ Jagiełłowicz 1928 ↓, s. 20–21.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 32.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 242, 402.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224, 346.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925, s. 395.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 117.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 305.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 85, 166.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 124.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 505.
- ↑ Otwarcie dziesięciodniowego kursu oświatowego dla kierowniczek świetlicy żołnierskiej, zorganizowany przez Oddział Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-07-21].
- ↑ „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji obchodu 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego. Przemyśl: 1933, s. 95.
- ↑ List z Przemyśla. „Gazeta Lwowska”, s. 8, 3 listopada 1933.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 71.
- ↑ a b Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], polski-cmentarz.pl [dostęp 2016-09-30].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 7.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 362.
- ↑ Kronika. Krzyże Walecznych. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 28 z 5 lutego 1921.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76.
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Władysław Jagiełłowicz: Zarys historji wojennej 40-go pułku Strzelców Lwowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Żołnierze Niepodległości. Benedykt Majkowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].