Bartosz Gelner
Bartosz Gelner (ur. 25 kwietnia 1988 w Katowicach) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 kwietnia 1988 |
|---|---|
| Zawód |
aktor |
| Lata aktywności |
od 2008 |
Życiorys
edytujWczesne lata
edytujUrodził się i wychował w Katowicach[1][2][3] w tradycyjnej śląskiej rodzinie[4] jako syn lekarki i inżyniera[5]. Chciał być prawnikiem, socjologiem lub humanistą[6]. W latach 2004–2007 uczęszczał do Akademickiego Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Chorzowie, a w latach 2005–2006 był Przewodniczącym Rady Młodzieżowej I Liceum Ogólnokształcącego w tej placówce[7]. Z kolegami z liceum tworzył „Kabaret na 3/4”[1]. Po maturze zdawał do szkół teatralnych w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, jednak nigdzie się nie dostał[1]. Przez rok uczęszczał do Policealnego Studium Aktorskiego Lart studiO (2008) w Krakowie[1], a później został przyjęty na wrocławski wydział lalkarski, filię PWST w Krakowie. W 2012 ukończył studia w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej[8].
Kariera teatralna
edytujW 2008 zadebiutował na scenie Narodowego Starego Teatru w Trans-Atlantyku Witolda Gombrowicza w reżyserii Mikołaja Grabowskiego jako jeden z chłopców Gonzala (Jan Peszek)[1]. Po ukończeniu studiów przeprowadził się do Warszawy, gdzie rozpoczął współpracę z Nowym Teatrem[1]. W 2013 zdobył Wyróżnienie Sekcji Krytyków Teatralnych ZASP[9] za kreację Cetha - młodego chłopca, którego bierze do trójkąta para gejów - Jamie (Maciej Stuhr) i James (Piotr Polak) w Kabarecie warszawskim w reż. Krzysztofa Warlikowskiego. W 2014 był wśród aktorów czytających przed Pałacem Kultury Golgotę Picnic[1].
5 czerwca 2016 znalazł się w trójce finalistów ogłoszonej przez radiową Trójkę VII edycji konkursu dla młodych twórców „Talenty Trójki” w kategorii teatr[10].
Kariera ekranowa
edytujJuż po pierwszym roku dostał rolę w serialu Przystań (2009) o grupie młodych ludzi odbywających szkolenie w bazie ratownictwa wodnego. Na trzecim roku studiów zadebiutował z kolei na kinowym ekranie w roli Aleksandra Lubomirskiego, kolegi Dominika (Jakub Gierszał) w dramacie psychologicznym Jana Komasy Sala samobójców (2011). Po bardzo dobrze przyjętym i wielokrotnie nagradzanym filmie, dostał kilka propozycji zagrania w serialach, już bez castingu[1]. Zdecydował się wtedy na Czas honoru (2011) jako porucznik Alan Krawczyk, który zostaje zrzucony razem z pułkownikiem Skotnickim (Hubert Urbański) z Włoch jako pomoc dla Cichociemnych[9].
W latach 2012–2016 występował w roli Bartosza Koszyka w serialu TVP2 Barwy szczęścia. Po wygranym castingu do dramatu Tomasza Wasilewskiego Płynące wieżowce (2013) otrzymał pierwszą propozycję pierwszoplanowej postaci w filmie fabularnym. Rola homoseksualnego Michała, chłopaka głównego bohatera (Mateusz Banasiuk) przyniosła mu Nagrodę im. Piotra Łazarkiewicza dla Młodego Talentu na Festiwalu Filmów Polskich w Los Angeles[9]. Płynące wieżowce okrzyknięto pierwszym polskim filmem gejowskim, który znalazł się w gorącym centrum debaty o homofobii, sytuacji osób LGBT, związkach partnerskich[1]. Odtwórcy głównych ról (Gelner z Banasiukiem) trafili na okładkę „Wprost”, opatrzoną tytułem: „Zabić geja. Witajcie w tolerancyjnej Polsce”. Z kolei skrajnie prawicowa „Fronda” informowała o „homoataku” na swoją redakcję („Pętla homoseksualnego oblężenia zaciska się wokół nas”), polegającą na tym, że baner reklamujący film było widać z redakcyjnych okien[1].
Wystąpił w serialach takich jak Krew z krwi (2015) jako Mateusz „Młody”, który wdaje się w romans z córką szefowej mafii, i Singielka (2016) w roli Krystiana, sąsiada tytułowej bohaterki - świeżo upieczonego absolwenta ASP i wziętego grafika, który pracuje w agencji reklamowej. W dramacie Jakuba Pączka Reakcja łańcuchowa (2017) zagrał postać Pawła Czarnieckiego, ambitnego i niespełnionego filmowca, który w celach zarobkowych zajmuje się oglądaniem i ocenianiem filmów pornograficznych[11].
Brał udział w sesjach fotograficznych dla magazynów „K-MAG” i „L’Officiel Hommes”[12][13][14].
Życie prywatne
edytujJest w związku z aktorką Magdaleną Cielecką[15].
Filmografia
edytuj- 2008: Nie miłość – chłopak
- 2009: Przystań – Olaf Kozłowski (odc. 1–13)
- 2010: Ratownicy – Gąsior (odc. 10–11)
- 2011: Wierność – młody Tonio
- 2011: Sala samobójców – Aleksander „Aleks” Lubomirski, kolega Dominika
- 2011: Czas honoru – porucznik Alan Krawczyk (odc. 40–43, 45–46, 49–50, 52)
- 2011: Komisarz Alex – Tomasz Wolski (odc. 5)
- 2012: Prawo Agaty – Robert, muzyk Off Roads (odc. 22)
- 2012: Dzień oszusta – Leszek
- 2012–2016: Barwy szczęścia – Bartek Koszyk
- 2013: Płynące wieżowce – Michał
- 2013: Ojciec Mateusz – Igor Wolny (odc. 116)
- 2015: Krew z krwi 2 – Mateusz „Młody” (odc. 1–7,10 seria 2)
- 2015: Dupek – Krzysiek
- 2015: Ameryka – Szymon
- 2016: Singielka – Krystian, sąsiad Natalii i Roberta
- 2016: Szatan kazał tańczyć – chłopak całujący Karolinę na koncercie
- 2017: Ultraviolet – Kamil Łoziński, mąż Oli (odc. 3, 6–7)
- 2017: Reakcja łańcuchowa – Paweł Czarniecki, przyjaciel Adama
- 2018: Powrót – Lech
- 2018: Kobieta sukcesu – Piotr Rozwadowski
- 2018: Drogi wolności – Albert Rudzki (odc. 13)
- 2019: Odwróceni. Ojcowie i córki – Karol Iwaniszczuk (odc. 2–7)
- 2019: Legiony – Tadeusz Zbarski
- 2020–2024: Szadź – Tomasz Mrówiec
- 2021: Sexify – Konrad
- 2022: Gry rodzinne- Jan Jaworowicz
- 2023: 1670 – Henryk Lubopolski
- 2023: Pokolenie Ikea – Piotr "Czarny"[16]
- 2024: Zatoka szpiegów – Franz Neumann
Dubbing
edytuj- 2021: Spider-Man: Bez drogi do domu – Peter Parker / Spider-Man[17]
Nagrody
edytuj- 2013: Nagroda im. Piotra Łazarkiewicza dla Młodego Talentu na Festiwalu Filmów Polskich w Los Angeles za rolę w filmie Płynące wieżowce.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j Mike Urbaniak (2014-09-18): Bartosz Gelner: „Nie chciałbym zostać zapamiętany jako ładny chłopiec, tylko dobry aktor”. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)]. (pol.).
- ↑ Bartosz Gelner. Nowy Teatr. [dostęp 2021-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-22)].
- ↑ Marekos: Życie, muzyka, pasje: Rozmowa z Bartoszem Gelnerem. marekos96.com, 11 września 2018. [dostęp 2021-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-22)]. (pol.).
- ↑ Bartosz Gelner: „Nie muszę uciekać przed przeszłością”. „Gala”, 18 czerwca 2019. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane (2020-03-20)]. (pol.).
- ↑ Anna Luboń: Bartosz Gelner we własnym tempie. „Elle”, 10 lutego 2015. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)]. (pol.).
- ↑ Joanna Malicka: Bartosz Gelner: Nie jest źle. Ultramaryna, styczeń 2014. [dostęp 2021-04-22].
- ↑ Strój szkolny. slowacki.edu.pl. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-11)]. (pol.).
- ↑ Bartosz Gelner. Agencja artystyczna Róża Stańco. [dostęp 2021-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-22)]. (pol.).
- ↑ a b c Bartosz Gelner obchodzi 30. urodziny. Interia.pl. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-11)]. (pol.).
- ↑ Gala finałowa konkursu Talenty Trójki 2016. Polskie Radio, 16 czerwca 2016. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)]. (pol.).
- ↑ Przemysław Bollin (2017-12-12): Bartosz Gelner: jesteśmy skupieni na sobie. Onet.pl. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)]. (pol.).
- ↑ 10 utworów, które zmieniły życie aktora Bartka Gelnera. K MAG. [dostęp 2021-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-22)]. (pol.).
- ↑ Słodki czwartek: Bartosz Gelner [NSFW]. Vogule Poland. [dostęp 2021-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-22)]. (pol.).
- ↑ Bartosz Gelner Magazines. FamousFix. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
- ↑ Bartosz Gelner o komentarzach do jego związku z Cielecką: to jest jakiś absurd ku*wa [online], kobieta.onet.pl [dostęp 2022-10-05] (pol.).
- ↑ Pokolenie Ikea | Film | 2023. 2023-02-07. [dostęp 2024-04-05].
- ↑ "Spider-Man: Bez drogi do domu": obsada polskiego dubbingu [online], wSyncu, 17 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-17] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Bartosz Gelner w bazie IMDb (ang.)
- Bartosz Gelner w bazie Filmweb
- Bartosz Gelner w bazie filmpolski.pl