Bakowce (rejon żydaczowski)
Bakowce – wieś na Ukrainie w rejonie żydaczowskim należącym do obwodu lwowskiego.
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Powierzchnia |
1,193 km² |
Wysokość |
299 m n.p.m. |
Populacja • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
+380 3239 |
Kod pocztowy |
81 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
49°32′29″N 24°22′01″E/49,541389 24,366944 |
Położenie
edytujNa podstawie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich: Bakowce to wieś w powiecie bóbreckim, 17 km od Bóbrki, 4 km od stacji pocztowej Strzeliska Nowe[1].
Historia
edytujW 1603 r. Mikolaj Ostroróg h. Nałęcz (1567-1612) uzyskał Bakowce (również Trybuchowce, Rzepichów (Repechów) w ziemi lwowskiej[2].).
W II Rzeczypospolitej wieś położona w powiecie bóbreckim województwa lwowskiego. W marcu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 4 Polaków[3].
Urodził się tu Stanisław Zygmunt Widacki (ur. 27 kwietnia 1883, zm. w kwietniu 1940 w Kijowie) – polski samorządowiec, działacz społeczny, polityk, poseł na Sejm w II RP IV kadencji (1935-1938), ostatni przedwojenny polski burmistrz Tarnopola (1934-1939), pułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Przypisy
edytuj- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I. Warszawa: 1880–1902, s. 98.
- ↑ Jan Dzięgieliewski, Ostroróg Mikolaj h. Nałęcz (1567-1612) w: Polski Słownik Biograficzny, Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1979, tom XXIV/3, zeszyt 102, s. 515
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 14, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Bakowce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 85 .
- Bakówce na stronie Rady Najwyższej Ukrainy