B-36 (1958)
B-36 – radziecki okręt podwodny dalekiego zasięgu z napędem diesel-elektrycznym, projektu 641 (NATO: Foxtrot). 1 października 1962 roku B-36, wraz z B-4, B-59 oraz B-130 tego samego typu, wypłynął z bazy na półwyspie Kolskim udając się w rejon Karaibów w misji wsparcia dostawy broni na Kubę w ramach radzieckiej operacji "Anadyr". Oprócz konwencjonalnych torped, każdy z tych okrętów wyposażony był w jedną torpedę z głowicą jądrową o mocy 11 kT. W trakcie wywołanego radziecką operacją "kryzysu kubańskiego", wszystkie radzieckie okręty zostały wykryte przez amerykańskie siły przeciwpodwodne i zmuszone do wynurzenia za pomocą niewielkich ładunków wybuchowych używanych jako granaty dźwiękowe..
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
Zamówiony dla  Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
91,3 metra |
| Szerokość |
7,5 metra |
| Zanurzenie testowe |
280 metrów |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 3 silniki Diesla (6000 KM), 3 silniki elektryczne (8100 KM), 3 wały napędowe | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
17.900 km przy prędkości 8 węzłów, |
| Uzbrojenie | |
| 22 torpedy, w tym 2 z głowicą jądrową | |
| Wyrzutnie torpedowe |
10 wyrzutni torpedowych 533 mm |
| Załoga |
70 |
_underway_in_Narragansett_Bay_on_10_October_1971_(NH_107000).jpg)
B-36 został wykryty 28 października 1962 roku przez amerykański niszczyciel USS "Charles P. Cecil" (DD-835) będący w drodze w celu połączenia się z grupą lotniskowca "Essex" (CV-9), za pomocą radaru który wykrył częściowo wystający nad powierzchnię wody kiosk okrętu podwodnego[1]. Urządzenie wykrywające emisję elektromagnetyczną radaru, w które wyposażony był radziecki okręt nie wykryło radaru amerykańskiego okrętu, jednakże szybko płynący niszczyciel został wykryty przez sonar pasywny jednostki radzieckiej, która zanurzyła się, pozostając w zanurzeniu przez 35 godzin[1]. Wkrótce po zanurzeniu się B-36, "Charles P. Cecil" utracił z nim kontakt na skutek awarii sonaru. Po przywróceniu sprawności urządzenia, radziecka jednostka została ponownie odnaleziona, a kontakt udało się utrzymać aż do wynurzenia się B-36, kiedy zmuszony został do wypłynięcia na powierzchnię wskutek wyczerpania niepełnych już wcześniej akumulatorów oraz wyczerpania załogi[1]. Przez następne 36 godzin, radziecki okręt na powierzchni w obecności amerykańskiego niszczyciela ładował akumulatory, załoga zaś modyfikowała w tym czasie okrętowy holowany pozorator, dostosowując częstotliwość jego pracy do częstotliwości pracy sonaru amerykańskiego niszczyciela. Po zakończeniu tych czynności, B-36 zanurzył się i uruchomił pozorator. Skutkiem tego, "Charles P. Cecil" nie był w stanie ponownie odnaleźć radzieckiego okrętu, który odpłynął[1].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Jan Drent: Confrontation in the Sargasso Sea: Soviet Submarines During the Cuban Missile Crisis. [w:] The Northern Mariner / Le marin du nord, XIII, No. 3 [on-line]. lipiec 2003. [dostęp 2011-05-10]. (ang.).