B-36radziecki okręt podwodny dalekiego zasięgu z napędem diesel-elektrycznym, projektu 641 (NATO: Foxtrot). 1 października 1962 roku B-36, wraz z B-4, B-59 oraz B-130 tego samego typu, wypłynął z bazy na półwyspie Kolskim udając się w rejon Karaibów w misji wsparcia dostawy broni na Kubę w ramach radzieckiej operacji "Anadyr". Oprócz konwencjonalnych torped, każdy z tych okrętów wyposażony był w jedną torpedę z głowicą jądrową o mocy 11 kT. W trakcie wywołanego radziecką operacją "kryzysu kubańskiego", wszystkie radzieckie okręty zostały wykryte przez amerykańskie siły przeciwpodwodne i zmuszone do wynurzenia za pomocą niewielkich ładunków wybuchowych używanych jako granaty dźwiękowe..

B-36
Klasa

okręt podwodny

Typ

641

Historia
Stocznia

Sudomech

Zamówiony dla  Marynarka Wojenna ZSRR
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1957 ton
2475 ton

Długość

91,3 metra

Szerokość

7,5 metra

Zanurzenie testowe

280 metrów

Materiał kadłuba

stal AK-27

Napęd
3 silniki Diesla (6000 KM),
3 silniki elektryczne (8100 KM),
3 wały napędowe
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


16,8 węzła
16 węzłów

Zasięg

17.900 km przy prędkości 8 węzłów,
400 km przy 2 węzłach

Uzbrojenie
22 torpedy, w tym 2 z głowicą jądrową
Wyrzutnie torpedowe

10 wyrzutni torpedowych 533 mm

Załoga

70

USS "Charles P. Cecil" (DD-835) typu Gearing

B-36 został wykryty 28 października 1962 roku przez amerykański niszczyciel USS "Charles P. Cecil" (DD-835) będący w drodze w celu połączenia się z grupą lotniskowca "Essex" (CV-9), za pomocą radaru który wykrył częściowo wystający nad powierzchnię wody kiosk okrętu podwodnego[1]. Urządzenie wykrywające emisję elektromagnetyczną radaru, w które wyposażony był radziecki okręt nie wykryło radaru amerykańskiego okrętu, jednakże szybko płynący niszczyciel został wykryty przez sonar pasywny jednostki radzieckiej, która zanurzyła się, pozostając w zanurzeniu przez 35 godzin[1]. Wkrótce po zanurzeniu się B-36, "Charles P. Cecil" utracił z nim kontakt na skutek awarii sonaru. Po przywróceniu sprawności urządzenia, radziecka jednostka została ponownie odnaleziona, a kontakt udało się utrzymać aż do wynurzenia się B-36, kiedy zmuszony został do wypłynięcia na powierzchnię wskutek wyczerpania niepełnych już wcześniej akumulatorów oraz wyczerpania załogi[1]. Przez następne 36 godzin, radziecki okręt na powierzchni w obecności amerykańskiego niszczyciela ładował akumulatory, załoga zaś modyfikowała w tym czasie okrętowy holowany pozorator, dostosowując częstotliwość jego pracy do częstotliwości pracy sonaru amerykańskiego niszczyciela. Po zakończeniu tych czynności, B-36 zanurzył się i uruchomił pozorator. Skutkiem tego, "Charles P. Cecil" nie był w stanie ponownie odnaleźć radzieckiego okrętu, który odpłynął[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Jan Drent: Confrontation in the Sargasso Sea...

Bibliografia

edytuj