Niszczyciele typu Gearing

Niszczyciele typu Gearing
	; USS „Hanson” (DD-832)
Stocznia	Bath Iron Works, Bethlehem Steel, Fore River Shipyard
Planowane okręty	152
Zbudowane okręty	98
Okręty w służbie	0
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa – 2616 ton,; pełna – 3460
Długość	119 metrów
Szerokość	12,5 metra
Zanurzenie	4,4 metra
Napęd	2 śruby, turbiny parowe General Electric, 4 kotły, 60 000 koni parowych
Prędkość	36,8 węzłów
Zasięg	4500 mil morskich przy prędkości 20 węzłów
Uzbrojenie	6 x 127 mm Mark 12 (3xII); 12 x 40 mm Bofors
	Multimedia w Wikimedia Commons

Niszczyciele typu Gearing – typ niszczycieli amerykańskich pochodzący z okresu końca II wojny światowej, kiedy Stany Zjednoczone potrzebowały niszczycieli o większym zasięgu i z większymi zdolnościami zwalczania samolotów w porównaniu do tego co oferowały okręty typu Allen M. Sumner. Zmiany dokonano, zwiększając długość kadłuba projektu Sumner o 4 metry w środkowej części. Pierwszym okrętem tego zmodyfikowanego typu Sumner był „Gearing” (DD-710).

W późnych latach 50. XX wieku wiele z niszczycieli typu Gearing przeszło znaczącą modernizację, znaną jako FRAM I, która miała na celu zwiększenie zdolności zwalczania okrętów podwodnych kosztem zdolności zwalczania samolotów. W 1962 roku, okręty tego typu brały udział w amerykańskiej operacji poszukiwania radzieckich okrętów podwodnych w trakcie „kryzysu kubańskiego”. Między innymi, USS „Charles P. Cecil” (DD-835) wykrył radziecki okręt B-36 projektu 641 (NATO: Foxtrot)^[1].

Linki zewnętrzne

Przypisy

↑ Jan Drent: Confrontation in the Sargasso Sea: Soviet Submarines During the Cuban Missile Crisis. [w:] The Northern Mariner / Le marin du nord, XIII, No. 3 [on-line]. lipiec 2003. [dostęp 2011-05-10]. (ang.).

[1] Jan Drent: Confrontation in the Sargasso Sea: Soviet Submarines During the Cuban Missile Crisis. [w:] The Northern Mariner / Le marin du nord, XIII, No. 3 [on-line]. lipiec 2003. [dostęp 2011-05-10]. (ang.).

[1]