Autosan Solina

Autosan H7-10MB „Solina”
Autosan H7-20MB „Solina City”
	; Autosan Solina City obsługujący warszawską linię 206
	Dane ogólne
Producent	Autosan
Premiera	2005
Lata produkcji	2006–2011
Miejsce produkcji	Polska, Sanok
	Dane techniczne
Typy nadwozia	Wysokopodłogowy międzymiastowy; lub; Niskopodłogowy autobus miejski klasy MINI
Układ drzwi	0-2-2; 0-1-2; 0-1-1
Liczba drzwi	2
Silniki	MB OM 904 LA Euro 3 (4,25 dm³); MB OM 904 LA Euro 4/Euro 5
Moc silników	110 kW (150 KM); 130 KW (177 KM)
Skrzynia biegów	ZF S5-42 (mechaniczna); Allison LCT-1000 (automatyczna)
Liczba przełożeń	5
Długość	7770 mm
Szerokość	2376 mm
Wysokość	2823 mm
Masa własna	5500 kg
Masa całkowita	8200 kg
Rozstaw osi	4250 mm
	Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	28; 45 (H7-20MB)
Liczba miejsc siedzących	7; 18 (H7-20MB)
	Informacje dodatkowe
ABS	Tak
ASR	Tak
Klimatyzacja	Opcja
	Multimedia w Wikimedia Commons

Autosan H7 „Solina” – rodzina autobusów miejskich i podmiejskich (Autosan H7-20.07 „Solina City”, Autosan H7-20MB „Solina”, Autosan H7-10MB „Solina LE”), międzymiastowych (Autosan H7-10MB „Solina”) oraz specjalnych (Autosan H7-10DW) firmy Autosan S.A., produkowana od marca 2006 roku do końca 2011 roku. Model "Autosan H7-10MB „Solina”" zadebiutował na targach Transexpo jesienią 2005 roku. Rodzina H7 „Solina” zastąpiła rodzinę autobusów H7 Traper/Trafic, produkowaną do marca 2006 roku.

Historia modelu

Autosan H7-10.06 Solina w Krakowie

Autosan H7-10.06 Solina od tyłu

Autobusy rodziny H7 „Solina” budowane były na podwoziu Mercedes-Benz Vario O.815D, a od końca 2006 roku na podwoziu O.818D (podtyp modelu .07). Konstrukcja nadwozia wykonana jest z rur stalowych o przekroju kwadratowym i prostokątnym, łączonych za pomocą spawania. Poszycie zewnętrzne, wklejone do szkieletu, wykonano z materiałów odpornych na korozję – stali nierdzewnej i tworzyw sztucznych, a klapy boczne i skrzydła drzwi z aluminium. Oś przednia wyposażona jest w zawieszenie mechaniczne, natomiast tylna – pneumatyczne, a na obu osiach zamontowano hamulce tarczowe z systemem ABS. Standardowo montowano zwalniacz (retarder) oraz wyposażano Soliny w autokomputer pokładowy. Model "H7-20MB Solina LE/Solina City" posiada niskowejściowy pomost na tylnym zwisie. W 2007 roku wprowadzono możliwość zamówienia 5-biegowej automatycznej skrzyni biegów Allison LCT-1000, zarówno w odmianie miejskiej jak i międzymiastowej (standard na rynku szwedzkim). W 2009 roku do wyposażenia opcjonalnego odmiany międzymiastowej wprowadzone zostały tylne drzwi sterowane pneumatycznie.

W 2006 roku powstał prototyp autobusu szkolnego Autosan H7-10MB „Solina”. W 2007 roku na zamówienie Komendy Głównej Policji powstała seria 22 więźniarek Autosan H7-10DW, które służą do transportu aresztowanych. Produkcja sięgała kilkadziesiąt sztuk rocznie (w 2006 r. prawdopodobnie 58 szt.). Autobusy rodziny "Autosan Solina" poza granicami Polski eksploatowane są w Szwecji, Norwegii, Słowacji, Rumunii oraz na Węgrzech. W 2006 r. eksport wyniósł 10 szt., w 2007 r. – 18 szt., zaś w 2008 r. – co najmniej 6 sztuk.

W 2008 roku do produkcji wszedł Autosan Wetlina, który początkowo produkowany był równolegle z modelami rodziny H7 Solina. Zakończenie produkcji serii Solina miało nastąpić wraz z wprowadzeniem normy Euro 5^[1], jednak ze względu na duże zainteresowanie klientów starszą serią modelową przez krótki okres na zamówienie były również produkowane niektóre wersje specjalne poprzedniej rodziny Autosan H7. Pod koniec 2010 roku z nazwy handlowej usunięte zostało kodowe oznaczenie "H7"^[2]. Od tego momentu pojazdy te w zależności od wersji nosiły nazwy Autosan Solina lub Autosan Solina City. Ostatecznie produkcja seryjna autobusów serii Solina została zakończona pod koniec 2011 roku^[3].

Więźniarka na bazie H7-10.07

Wersje rodziny H7 Solina:

Autobusy międzymiastowe
- Autosan H7-10.06 Solina
- Autosan H7-10.07 Solina
Autobusy miejskie
- Autosan H7-20.06 Solina
- Autosan H7-10.06 Solina LE
- Autosan H7-20.07 Solina City
Autobusy specjalne
- Autosan H7-10DW Solina

Przypisy

↑ Dariusz Więcławski: Przełomowy rok Autosana. InfoBus, 19 sierpnia 2009. [dostęp 2009-10-27].
↑ Dariusz Więcławski: Autosan spotyka się z miejską branżą. InfoBus, 29 listopada 2010. [dostęp 2011-04-04].
↑ Historia Autosanu Rok 2011. autosan.cba.pl. [dostęp 2011-12-30].

Bibliografia

Autosan. [w:] Ciężarówki Świata 2007, Wyd. Media Connection, Warszawa 2007, s. 84.

Linki zewnętrzne

[1] Dariusz Więcławski: Przełomowy rok Autosana. InfoBus, 19 sierpnia 2009. [dostęp 2009-10-27].

[2] Dariusz Więcławski: Autosan spotyka się z miejską branżą. InfoBus, 29 listopada 2010. [dostęp 2011-04-04].

[AUTO1-3] Historia Autosanu Rok 2011. autosan.cba.pl. [dostęp 2011-12-30].

[1]

[2]

[3]