Australotarsius tasmanicus
Australotarsius tasmanicus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
| Australotarsius tasmanicus | |
| Solodovnikov et Newton, 2009 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Podplemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Australotarsius tasmanicus |
Taksonomia
edytujGatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2009 roku przez Aleksieja Sołodownikowa i Alfreda Newtona na łamach Zootaxa. Opisu dokonano na podstawie pojedynczego samca odłowionego w 1957 roku. Jako miejsce typowe wskazano Corinnę w australijskiej Tasmanii. Epitet gatunkowy odnosi się do lokalizacji typowej[1].
Morfologia
edytujChrząszcz o wydłużonym ciele długości 7,4 mm, ubarwionym błyszcząco jasnobrązowo, w całości gęsto pokrytym punktami ze szczecinkami, przy czym szczecinki na pokrywach są rozmieszczone gęściej niż na głowie i przedpleczu, a na odwłoku są dłuższe i grubsze niż na reszcie ciała. Głowa jest niewiele szersza niż dłuższa, o oczach tak długich jak skronie, zaopatrzona w listewkę nuchalną. Czułki mają człon dziesiąty nieco krótszy od ostatniego i dziewiątego. Głaszczki szczękowe mają człon ostatni krótszy i szerzej ścięty niż u A. grandis. Przewężenie szyjne jest dobrze zaznaczone, zarówno po bokach, jak i po stronie grzbietowej. Przedplecze jest tak długie jak szerokie. Kąty przedplecza są zaokrąglone, te przednie wystają ku przodowi słabiej niż u A. grandis. Pokrywy są wyraźnie dłuższe i szersze od przedplecza. Genitalia samca cechują się symetryczną i głęboko rozdowjoną paramerą oraz zaokrąglonym na szczycie płatem środkowym edeagusa[1].
Rozprzestrzenienie
edytujOwad endemiczny dla Australii, znany wyłącznie z lokalizacji typowej na zachodzie Tasmanii[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Alexey Solodovnikov, Alfred F. Newton. Australotarsius - a new genus of the rove beetle tribe Staphylinini from Australia (Coleoptera: Staphylinidae: Staphylininae). „Zootaxa”. 2033, s. 49-57, 2009. Magnolia Press. DOI: 10.11646/ZOOTAXA.2033.1.5.