Augustyn Jędrzejczyk

Augustyn Jędrzejczyk (właściwie Ludwik Jędrzejczyk; ur. 7 sierpnia 1865 w Ciężkowiczkach, zm. 11 maja 1952 w Częstochowie) – paulin, wikariusz generalny zakonu, przeor klasztoru na Skałce, malarz.

Augustyn Jędrzejczyk OSPPE

Augustyn Jędrzejczyk Ludwik Jędrzejczyk
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1865 Ciężkowiczki
Data i miejsce śmierci	11 maja 1952 Częstochowa
Miejsce pochówku	Częstochowa
Przeor klasztoru paulinów na Skałce
Okres sprawowania	1911–1914
Wikariusz generalny zakonu paulinów
Okres sprawowania	1943–1946
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	paulini
Śluby zakonne	24 sierpnia 1897
Diakonat	30 listopada 1897
Prezbiterat	8 maja 1898

Życiorys

Urodził się jako Ludwik Jędrzejczyk w Ciężkowiczkach koło Radomska, ochrzczony w kościele parafialnym w Maluszynie. Był synem Józefa i Eleonory z Majewskich. Mając 13 lat wyjechał do Częstochowy w celu pobierania nauki. Kształcił się między innym w zakresie sztuki malarskiej, w Częstochowie u malarza Skowrońskiego, a w 1888 przez pół roku w Warszawie u Ludwika Lorentza. Po powrocie do Częstochowy 4 marca 1892 zdał egzamin maturalny, a 3 września 1892 został przyjęty do klasztoru jasnogórskiego, gdzie otrzymał imię zakonne Augustyn.

Śluby zakonne proste złożył 11 października 1893, a 4 marca 1894 biskup Franciszek Symon udzielił mu tzw. święceń niższych. W 1895 wyjechał na studia do seminarium we Włocławku. 24 sierpnia 1897 wspólnie z Piusem Przeździeckim, późniejszym generałem zakonu, złożył śluby uroczyste, natomiast 28 listopada tego samego roku otrzymał od bpa Henryka Kossowskiego święcenia diakonatu. 8 maja 1898 ordynariusz kujawsko-kaliski Kazimierz Bereśniewicz udzielił mu święceń prezbiteratu.

Bezpośrednio po święceniach przez 10 lat pracował na Jasnej Górze. Był między innymi magistrem nowicjatu i prokuratorem. W 1908 przeniesiony został do klasztoru paulinów na krakowskiej Skałce, gdzie od 1909 był podprzeorem, a w latach 1911–1914 przeorem klasztoru. W latach 1919–1923 pełnił funkcję przeora klasztoru paulinów w Leśnej Podlaskiej. Od 1933 przebywał ponownie na Jasnej Górze, gdzie od 1937 był drugim definitorem, a w latach 1943–1946 wikariuszem generalnym zakonu. Zmarł w Częstochowie 11 maja 1952 w wieku prawie 87 lat. Pochowany we wspólnym grobie paulińskim pod kaplicą Matki Boskiej Częstochowskiej.

Malarstwo

Od najmłodszych lat poświęcał się intensywnie pasji malarskiej. Będąc w seminarium, w czasie wakacji namalował obraz Maryi – kopię obrazu jasnogórskiego, umieszczony później w kaplicy seminaryjnej. Podczas swojej pracy na Skałce namalował obraz Wieczerzy Pańskiej o rozmiarach (3 × 2) m i umieścił go w prezbiterium kościoła (obecnie obraz znajduje się w klasztornym refektarzu). W Krakowie namalował jeszcze kilka obrazów do kościołów, między innymi w Dąbrowie Górniczej. Będąc w Leśnej Podlaskiej osobiście malował obrazy do ołtarzy oraz kopię cudownego Obrazu Matki Boskiej Leśniańskiej – oryginał został wywieziony z Leśnej po kasacie klasztoru przez władze rosyjskie w 1865. Znaną pracą której poświęcił dość sporo uwagi, była kopia obrazu jasnogórskiego zamówiona przez papieża Piusa XI do kaplicy w Castel Gandolfo. Obraz ten namalował na przełomie lat 1933–1934. Podczas pierwszego wspólnego spotkania papieża Franciszka z papieżem-seniorem Benedyktem XVI modlili się oni przed tym właśnie obrazem.

Łącznie jest autorem około 200 obrazów, z czego ponad 30 to kopie obrazu jasnogórskiego. Oprócz nich malował inne obrazy o tematyce religijnej, wizerunki świętych oraz portrety papieży i znanych paulinów, między innymi o. Augustyna Kordeckiego. Jest również autorem własnego autoportretu, który przez długie lata eksponowany był w Muzeum 600-lecia Jasnej Góry.