Antoni Bronikowski (powstaniec)
Antoni Bronikowski (ur. 1843, zm. 22 maja 1938) – podporucznik, weteran powstania styczniowego. Pochodził z rodziny ziemiańskiej z Woli Miłkowskiej.
| |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUdział w powstaniu rozpoczął od wstąpienia do tzw. partii kaliskiej, która po wstępnej organizacji na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego przeszła na tereny Królestwa Polskiego w okolicach Kuźnicy Grabowskiej. Tam jej liczebność wzrosła do około 800 ludzi, a dowództwo nad nią objął Franciszek Parczewski[1].
Oddział, w którym walczył Antoni Bronikowski, przeszedł w okolice Częstochowy, gdzie został rozbity w pierwszej większej bitwie pod Rudnikami. Następnie Bronikowski należał do oddziału Edmunda Taczanowskiego. Po kilku tygodniach służby w kawalerii Bronikowski został kopnięty w twarz przez konia i nieprzytomny odesłany do domu. W czasie leczenia, które trwało kilka miesięcy, został aresztowany i osadzony w więzieniu w Koninie. Skazany na osiem lat zesłania na Sybir, uniknął jednak wyroku dzięki wstawiennictwu wpływowych osobistości. Po czterech miesiącach więzienia został zwolniony.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Bronikowski mieszkał w Warszawie[2][3]. Został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego[4]. W 1930 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami[5]. Zmarł 22 maja 1938 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 188-3-2)[6].
Linki zewnętrzne
edytuj- Antoni Bronikowski - weteran powstania z 1863 roku. Fotografia portretowa. Narodowym Archiwum Cyfrowym[7].
- Antoni Bronikowski na akademii w sali Rady Miejskiej w Warszawie, wraz z innymi weteranami: Maria Fabianowska, Mamer Wandali, Stanisław Łążyński oraz Ignacy Harde. Narodowym Archiwum Cyfrowym[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Żywe Pomniki Bohaterstwa, Ostatni weterani 1863 roku. W: Rok 1863 za naszą wolność i waszą w 75-lecie Powstania Styczniowego. Warszawa: Oddział im. Romualda Traugutta Polskiego Towarzystwa Kultury i Oświaty Robotniczej "Pochodnia" w Warszawie, 1938, s. 25.
- ↑ Oficerowie-weterani uczestnicy powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1923.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1923, s. 38.
- ↑ List uczestników powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1932.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1932, s. 917.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 919.
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości. Monitor Polski 1930 nr 260 poz. 4350. [dostęp 2014-03-22]. (pol.).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARJA BRONIKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
- ↑ a b Fragment akademii w sali Rady Miejskiej. Siedzą od prawej m.in. Maria Fabianowska, Mamer Wandali, Stanisław Nałęcz-Łążyński, Antoni Bronikowski, Ignacy Harde. Z tyłu widoczni podchorążowie w historycznych strojach.. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2014-04-05]. (pol.).